Δύο χιλιάδες δέκα! Είναι ραγιαδισμός
να παραμένει άτρωτος ο καπιταλισμός…
Φεύγει σιγά-σιγά κι ο Μάρτιος, ρίχνοντας μας ξανά στην α-Μαρτία. Πάσχοντες πασχίζουμε να περάσουμε το Πάσχα…
Παγκόσμια ημέρα θεάτρου σήμερα και οι Κοκκινοσκουφίτσειες ex officio ευχές προς τον πολιτικό θίασο και άπαντα τα υποκριτικά ταλέντα, είναι δεδομένες.
Σαν σήμερα πριν από ένα σαρανταπεντάρι (τι εμβληματικό ρε;) χρόνια, οι ΗΠΑ έκαναν για πρώτη φορά κάτι που θα επαναλάμβαναν πολλά χρόνια αργότερα, δικαιώνοντας και τα περί επανάληψης της ιστορίας ως φάρσας: με αυστηρό διάβημα προς την κυπριακή κυβέρνηση, ζήτησαν την ακύρωση της αγοράς σοβιετικών αντιαεροπορικών πυραύλων, με τη δικαιολογία ότι μια τέτοια αγορά θα μπορούσε να προκαλέσει τουρκική επίθεση, με πρόσχημα την προστασία των Τουρκοκυπρίων. Δοκιμασμένες συνταγές, τα καλά πράγματα αντέχουν στα χρόνια…
Μιας και πιαστήκαμε με την ιστορία, να πούμε ότι η φθορά του Δία ήταν δεδομένη κι έτσι ήρθε μοιραία (μη Ρέα). Η Δία φθορά λοιπόν, ξεκίνησε από μια αρχική Δία πίστωση, πέρασε στο Δία τραπεζικό σύστημα (που φυσικά λέγεται «Δίας») και στη συνέχεια Δία δόθηκε Εβραίος –τα έχουμε πει για την ορθογραφία– και Δία πότισε την κοινωνική Δία στρωμάτωση με το νέκταρ του Δία Βόλου. Αη Δία… Ο καθένας μπορεί να Δία κρίνει ότι οι Δία λόγοι, οι Δία βουλεύσεις, τα Δία βήματα και οι Δία μαρτυρίες δεν αρκούν. Τι να κάνουμε; Να Δία δηλώσουμε έμπρακτα την αντίθεσή μας και να Δία λύσουμε άπαξ αυτή την εγγενή Δία βρώση των Δία χειριστών. Πώς; Θα Δία φανεί στη συνέχεια, μην παριστάνουμε τις Δία νοούμενες πρωτοπορίες…
Επιστρατεύω πιο επίσημη γλώσσα για να επανακρούσω –ως άλλος Κουασιμόδος– τον κώδωνα της Notre Dumb-ness. Διάγουμε εθνικώς κρισίμους στιγμάς που συνεχίζονται αδιαλείπτως περί τους δύο τελευταίους αιώνες. Η πωλητική κατάσταση της χώρας είναι Herman Hesse ψηλά κι αγνάντευε, αφού υπάρχει σαφής (σα φις) πωλητική δυσχέρεια, με αποτέλεσμα να νοσταλγούμε τις εποχές του αειμνήστου (αποκαλείται έτσι διότι για πολλούς έχει πεθάνει) που ήθελε να εκχωρήσει βραχονησίδες τινές. Γονυπετείς ικέτευαν τότε Γερμανοί, κουτόφραγκοι και άλλοι επενδυτές αγιογδύτες, αλλά ημείς αγρόν αγοράζαμε και δεν πωλούσαμε. Και τώρα; Τώρα που έφθασε ο κόμβος της Εγνατίας στο χτένι των διοδίων, χτενίζεται ο δύσμοιρος υιός του δηλωσία της 4ης Αυγούστου προς εξεύρεσιν αγοραστών. Παράλληλα, ζούμε ιστορικές στιγμές, καθώς κατά εκατοντάδες συρρέουν καθημερινά ανώνυμοι Ελληνες έξωθεν του μεγάρου Μαξίμου, προσφέροντας τον μισθό τους στον πρωθυπουργό της χώρας τους. Τι κι αν είναι άνεργοι; Σημασία έχει η διάθεσις αγνής και αδόλου προσφοράς. Χιλιάδες ακάλυπτες επιταγές της ξετιναγμένης αγοράς κατατίθενται καθημερινά στο Ταμείο Στήριξης Καπιταληστών, όπερ συστάθηκε για να ανορθώσει τα πεσμένα στήθη της λματ, που άλλοτε φούσκωναν από υπερηφάνεια και ελβετική σιλικόνη. Λησμονήθηκαν τώρα και τα εκατομμύρια εμβόλια, εγκλεισμένα στα υπόγεια της στρατευμένης επιστήμης που προειδοποιούσε για μια πανδημία τύπου Ανδρέα (ως προς το στήσιμο της ιστορίας σε καθορισμένο ραντεβού). Λησμονήθηκαν παραγραφέντα τα χρέη της «Ακρόπολης», λησμονείται ακόμη κι αυτή η φιάλη της Τσούλιας, η δεύτερη εγνωσμένη που εισέρχεται εις απευθυσμένα καλλιτεχνικά άδυτα.
Οφείλω όμως να συγχαρώ τον χερ Χεριχέρη για την υπεύθυνη πωλητική στάση, έστω κι αν εκπροσωπεί όχι το 5,63% όπως πλασάρουν οι αλχημιστές, αλλά το 2,8% του εκλογικού σώματος. Τόσο βγαίνει αν οποιοσδήποτε απόφυτος δημοτικού διαιρέσει τα έντεκα εκατομμύρια ψυχών της χώρας με τους 386.152 που προτίμησαν τον συγκεκριμένο από τους πάμπολλους σημερινούς εορτάζοντες (τα είπαμε στην αρχή).
Από τον Χεριχέρη, μοιραία οι νοσηροί συνειρμοί μου οδηγούν στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Λοιπόν, μην ακούτε τους κυνοβολευτικούς και μη, που τα βράδια κάνουν τους πλασιέ βιβλίων για να συμπληρώσουν το πενιχρό εισόδημά τους. Ο Πιττακός έφυγε από τη Λέσβο και τον βρήκαν πίτα στην Κω, ο Ξενοκράτης τριγύριζε σε ξένα κράτη, ο Περίανδρος τριγυρνούσε στην Ανδρο περιστοιχισμένος από άνδρες, ο Παρμενίδης ήταν γιος ενός παρμένου κι ο Επιμενίδης ενός επίμονου. Ο τελευταίος προείπε και κάτι αξιοσημείωτο (μάλλον για τους πολυπληθείς πωλητικούς από τη μεγαλόνησο): «Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί». Κι ακόμη, τον Καρνεάδη του βρήκε η αντιτρομοκρατική ένα καρνέ με όσους ήταν στον Αδη και ο Αναξαγόρας ήταν ο βασιλιάς της αγοράς. Ο δε Διγενής ήταν gay (είχε δύο γένη) κι ας μην πιστεύεις ότι και οι γκέι είναι αναγκαίοι, comrade compadre.
Και πεταλωτής και ιππουργός! Παρ’ άλογο! Και αστείατροι, αστειονομικοί, αστειατόρια, δυναστείες, προαστειακός! Είμαστε σοβαροί;
Κοκκινοσκουφίτσα
kokinoskoufitsa@eksegersi.gr