ως πότε, σύντροφοι, με τα σκατά;
Η λαϊκή μούσα πληροφορήθηκε για την αντίδραση του Τζερόνιμο και την επιστολή προς τον Γαβρόγλου (διαψεύδονται οι φήμες ότι υπαγορεύτηκε άνωθεν, αφού δεν εμπλέκεται ο Αντωνάκης). Και αφού συνδέθηκε απευθείας με τα καραούλια, συνέγραψε την ακόλουθη ανταπόκριση:
Ο Κωνσταντής ο οπλαρχηγός, το άξιο παλικάρι
μάζεψε τους λεβέντες του και σαν είπε καμπόσα
άρχισαν τα στοιχήματα σαν τη βροχή να πέφτουν.
Ενας έλεγε τέσσερις, άλλος είπε δυο μήνες,
άλλος στους έξι πόνταρε, δυο-τρεις στις δυο βδομάδες
και όλοι περιμένανε την πτώση του Γαβρόγλου
που ως άλλος Φίλης τόλμησε να υψώσει μπαϊράκι
ενάντια στον Τζερόνιμο! Κόντρα στον αρχηγό του
που ολημερίς τρωγόπινε με τα ιερατεία
κάθε λογής, κάθε μορφής, από τον Παπαστράτο
μέχρι διεθνή αρπακτικά ή –ως… άθεος- και ράσα.
Την ίδια ώρα, τα κανάλια της ολόπλευρης εξημέρωσης έμπαιναν σε άλλη μια κρεβατοκάμαρα και έδιναν στη δημοσιότητα τον ακόλουθο διάλογο:
– Γκόλφω τι έχεις; Τι έπαθες; Πού τρέχει ο λογισμός σου
κι η μανιοκατάθλιψη σφιχτά σε αγκαλιάζει;
– Μου λείπει ο Κατρούγκαλος, ακόμα κλαίω τον Φίλη,
θέλω Βύρωνα, Πάγκαλο, τη Σώτη Τριανταφύλλου
και Αφροδίτη αλ Σαλέχ και τον Χρυσοχοΐδη.
όλα ξερά απομείνανε, σβηστήκαν τέτοιοι φάροι…
Οσο για την παγκόσμια κοινότητα:
Γίνεται δυο μισότρελοι να παίζουν με τη φρίκη
και να κοιτάζουν οι λαοί χτυπώντας παλαμάκια;
«Κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη σαν ανοίγουν τα σχολεία, στις συνοικίες οι γυναίκες μπαίνουν στα χαρτοπωλεία και αγοράζουν σχολικά βιβλία και τετράδια για τα παιδιά τους. Απελπισμένες ψάχνουν στα τριμμένα τσαντάκια τους και την τελευταία δεκάρα, όλο παράπονο που η γνώση είναι τόσο ακριβή. Κι όμως μήτε που υποπτεύονται πόσο κακή είναι η γνώση που προορίζεται για τα παιδιά τους» (Bertolt Brecht).
Ρε παιδιά τι έπαθε ο πάνω σκαμμένος; Πού είναι; Τι κάνει; Γιατί δεν μιλάει; Γιατί δεν φοράει στολές; Φταίνε εκείνα τα τηλεφωνήματα με τον ισοβίτη (ποιος Αρκάς ρε;) ή τίποτε άλλο;
Πίσω από μία μπανανιά είδα ένα πιθηκάκι
«ποιανού είσαι συ;» το ρώτησα. Μου λέει «του Πολάκη».
Επιστρέφουμε στη λαϊκή μούσα και στα καθ' ημάς, για να θυμηθούμε την τεχνοτροπία της «δημιουργικής ασάφειας» που τόσο γρήγορα ξεχάσαμε:
Μπάτε κορίτσια στο χορό που σέρνει η Αχτσιόγλου
πώς γίνεται ο άνθρωπος να δείτε, ως πού φτάνει…
«Αυτός εδώ λιθοβολεί / κι αυτός εκεί λιθοβολείται / ο άλλος πάλι κάθεται / μετράει τις πέτρες» (Γιώργος Δανιήλ – «Λιθοβολία»).
Ξεκίνησαν οι εργασίες καθαρισμού στο… «μονοπάτι πολιτισμού» (τρομάρα τους), στο πλαίσιο του προγράμματος που υλοποιείται στην Ξάνθη από τον τοπικό δήμο με δωρεά του ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» αλλά με… εθελοντικά (δωρεάν) χέρια. Δε γαλεγω…
«Είμαστε ο πόλεμος ο εμφύλιος του δούλου ενάντια στον αφέντη, η βία ενάντια στη βία. Οχτρός δεν είναι ο αλλόγλωσσος, ο αλλόθρησκος, ο ξένος. Ο οχτρός μας είναι μες στο σπίτι μας, το κράτος είναι ο οχτρός μας, το κράτος είναι ο ξένος. Το χέρι ετούτο δεν θα σηκωθεί ενάντια στους αδερφούς, το ατσαλωμένο χέρι μας θα σηκωθεί στους τύραννους ενάντια» (Κώστας Βάρναλης).
Ο ξευτιλισμένος υποτελής που γουργουρίζει στα χάδια απ' όπου κι αν προέρχονται, ο Νενέκος που δεν έχει αφήσει τίποτε δίχως να το προδώσει (αν βέβαια το πίστευε ποτέ) θα πάει σήμερα να εκφωνήσει έναν δεκάρικο και θα ξαναγυρίσει στην προδοτική δουλειά του.
Θα εκτεθείς στην έκθεση. Αλλά, μήπως σε νοιάζει;
Συνηθισμένα τα βουνά –καθώς λένε- στα χιόνια.
Αλλωστε χαμηλότερα απ' τον πάτο δεν έχει
ξευτίλα πώς να φοβηθείς, κατεξευτελισμένος.
Κοκκινοσκουφίτσα
