
Δύο χιλιάδες είκοσι
δεν έχει τέλος η ύπνωση;
Ας ξεκινήσουμε με λίγη αριθμοποίηση, ποίηση των αριθμών δηλαδή, που συνήθως είναι μαύρη και σκοτεινή σαν τα κέντρα και παράκεντρα από τα οποία εκπορεύεται. Αυξήθηκαν κατά 545 εκατομμύρια ευρώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία τον Μάρτιο, πρώτο μήνα εφαρμογής του lockdown και των μέτρων στήριξης όπως πάγωμα οφειλών. Τα χρέη κατέγραψαν αύξηση 11,45% σε ετήσια βάση, ενώ πέρσι είχαν ανέλθει στα 489 εκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ για το πρώτο τρίμηνο, ο συνολικός αριθμός των οφειλετών προς την εφορία παραμένει σταθερός στα 3,9 εκατομμύρια. Εξ αυτών οι 1.765.000 οφειλέτες απειλούνται με μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, ενώ ήδη 1.272.000 εξ αυτών υπέστησαν κάποιο από τα μέτρα τους τρεις πρώτους μήνες του έτους. Ωστόσο, η αύξηση τον Μάρτιο έναντι του Φεβρουαρίου είναι οριακή (μόλις 4.000 φορολογούμενοι).
«Η αστυνομία είναι τόσο παλιά όσο και το κράτος, γι’ αυτό και οι αφελείς γάλλοι του XVIII αιώνα δεν μιλούσαν για πολιτισμένους λαούς, μα για λαούς αστυνομευόμενους (nations policees). Οι Aθηναίοι ίδρυσαν μαζί με το κράτος τους και αστυνομία, μια σωστή χωροφυλακή από πεζούς και έφιππους τοξότες, κυνηγούς της υπαίθρου (…) Η χωροφυλακή αυτή όμως σχηματίστηκε από δούλους. Τόσο εξευτελιστική φαινόταν στον ελεύθερο αθηναίο αυτή η υπηρεσία του χωροφύλακα, που προτιμούσε να τον πιάνει ο οπλισμένος δούλος, παρά να ασχολείται ο ίδιος με τέτοιες ατιμωτικές πράξεις. Εδώ εκφράζεται ακόμα η παλιά νοοτροπία των γενών. Το κράτος δεν μπορούσε να υπάρχει χωρίς την αστυνομία, μα ήταν ακόμα νέο και δεν είχε ακόμα αρκετό ηθικό κύρος για να κάνει σεβαστό ένα επάγγελμα που αναγκαστικά φαινόταν ατιμωτικό στα πρώην μέλη του γένους» (Friedrich Engels – «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους»).
Στις 2 Ιουλίου συμπληρώθηκαν 242 χρόνια από τον θάνατο του Ζαν Ζακ Ρουσό που έλεγε ότι «οι σκλάβοι χάνουν τα πάντα μέσα στις αλυσίδες τους, ακόμα και την επιθυμία τους να τις αποτινάξουν. Αν υπάρχουν φύσει δούλοι, είναι γιατί υπήρξαν δούλοι παρά φύσιν. Ο καταναγκασμός έφτιαξε τους πρώτους δούλους, η δειλία τούς διαιώνισε».
Την ίδια μέρα συμπληρώθηκαν 81 χρόνια από τη γέννηση του Αλέκου Παναγούλη που έλεγε με τη σειρά του κάποια εξόχως εύστοχα αν και σκληρά για κάποιους λόγια: «Ο λαός. Ο καλός λαός που δεν φταίει ποτέ καθότι φτωχός και αθώος, αδαής. Ο καλός λαός που πάντοτε απαλλάσσεται γιατί τον εκμεταλλεύονται, τον μεταχειρίζονται, τον καταπιέζουν. Θαρρείς κι οι στρατοί αποτελούνται μονάχα από στρατηγούς και συνταγματάρχες. Θαρρείς και μόνο οι αρχηγοί του επιτελείου είναι αυτοί που κάνουν τον πόλεμο, που πυροβολούν εναντίον των αόπλων, που καταστρέφουν τις πόλεις. Θαρρείς κι οι στρατιώτες του εκτελεστικού αποσπάσματος που επρόκειτο να μ’ εκτελέσει δεν ήταν παιδιά του λαού. Θαρρείς κι εκείνοι που με βασάνιζαν δεν ήταν παιδιά του λαού. Θαρρείς και δεν ήταν ο λαός που εξέλεξε τον Νίξον, θαρρείς και δεν ήταν ο λαός που ψήφισε υπέρ των αφεντάδων. Θαρρείς κι η ελευθερία θα μπορούσε να στραγγαλιστεί χωρίς τη συγκατάθεση του λαού, χωρίς την ανανδρία του λαού, χωρίς τη σιωπή του λαού. Τι θα πει λαός; Ποιος είναι ο λαός; Λαός είμαι εγώ, είναι οι λίγοι που αγωνίζονται και απειθαρχούν ο λαός».
Και Μπακογιάννη έχουμε, μαζί και Μητσοτάκη.
Καήκαμε! Μα κάψαμε και κ@λο στο παγκάκι!
Οριστική και αμετάκλητη καταδίκη Αμβρόσιου για ομοφοβία! Αφανίζεται η πατρίς αδελφοί με τέτοια χτυπήματα στους πυλώνες της!
Για παπάδες, παππάδες, καμ(μ)ενόπανα, συριζανελαίους και άλλους, έχουμε πει πάρα πολλά επί σειρά ετών και δεν προτιθέμεθα να προστιθέμεθα σε περισσότερα. Oλα έχουν και κάποια όρια.
«Οι μάζες βιάζονται, τρέχουν, διασχίζουν την εποχή με βήμα εφόδου… Νομίζουν ότι προχωρούν, αλλά απλώς βαδίζουν επί τόπου και πέφτουν στο κενό, αυτό είναι όλο» (Franz Kafka).
Κοκκινοσκουφίτσα