Σίγουρα χειρουργούν καλύτερα απ’ ό,τι τραγουδούν. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως οι παλαιστίνιοι γιατροί θεωρούνται κορυφές. Κανένας άλλος γιατρός στον κόσμο δεν έχει τη δική τους εμπειρία. Για ευνόητους λόγους.
Ομως εδώ οι γιατροί του Νοσοκομειακού Συγκροτήματος Νάσερ στη Χαν Γιούνις, σ’ ένα διάλειμμα του σκληρού αγώνα που δίνουν νυχθημερόν, ιδιαίτερα μετά την 1η Δεκέμβρη, που άρχισαν να βομβαρδίζονται άγρια η Χαν Γιούνις και τα περίχωρά της, επέλεξαν να τραγουδήσουν. Οπως είχαν κάνει προηγούμενα οι παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι. Στέλνοντας το μήνυμά τους σε όλο τον κόσμο.
Οι γιατροί τραγουδούν το Mawtini, τον άτυπο εθνικό ύμνο της Παλαιστίνης, τον ύμνο όλων των αραβικών λαών που αγαπούν την ελευθερία και πολέμησαν γι’ αυτήν στους αντιαποικιοκρατικούς αγώνες.
Οι στίχοι του Mawtini (Πατρίδα μου) γράφτηκαν το 1934 από τον παλαιστίνιο ποιητή Ιμπραχίμ Τουκάν. Μουσική έβαλε ο λιβανέζος συνθέτης Μοχάμεντ Φλάιφιλ. Το τραγούδι έγινε θούριος για όλους τους αραβικούς λαούς πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις αντιαποικιοκρατικές επαναστάσεις. Εξακολουθεί να αποτελεί τον θούριο των Παλαιστίνιων. Μεταφράζουμε πρόχειρα τις δυο τελευταίες στροφές και θα φανεί καθαρά γιατί το τραγούδι είναι επαναστατικός θούριος και γιατί το επέλεξαν οι γιατροί του νοσοκομείου της Χαν Γιούνις.
Πατρίδα μου, πατρίδα μου
Η νεολαία δε θα κουραστεί, στόχος της είναι η ανεξαρτησία σου
‘Η θα πεθάνουν, ή θα πεθάνουν.
Θα πιούμε το θάνατο και δε θα υποταχτούμε στους εχθρούς μας
Σαν σκλάβοι, σαν σκλάβοι.
Δε θέλουμε, δε θέλουμε
έναν αιώνιο εξευτελισμό, ούτε μια δυστυχισμένη ζωή.
Δε θέλουμε, μόνο θα επαναφέρουμε
την ιστορική μας δόξα, την ιστορική μας δόξα.
Πατρίδα μου, πατρίδα μου.
Το σπαθί και η πένα, όχι τα λόγια κι η φιλονικία
Είναι τα σύμβολά μας, τα σύμβολά μας
Η δόξα μας και το συμβόλαιό μας, κι ένα καθήκον πίστης
Μας κινητοποιεί, μας κινητοποιεί.
Η δόξα μας, η δόξα μας
Είναι μια τιμημένη υπόθεση και μια σημαία που ανεμίζει
Ω, σε βλέπω υπέροχη,
Νικήτρια πάνω στους εχθρούς, νικήτρια πάνω στους εχθρούς
Πατρίδα μου, πατρίδα μου.
