Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στις 6 Νοέμβρη στη Washington Post, τη ναυαρχίδα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, και είχε τίτλο Human Shields (Ανθρώπινες Ασπίδες). Ο σκιτσογράφος Μάικλ Ραμίρες δεν είναι… ο πάσα ένας: έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Πούλιτζερ.
Ο άνδρας της Χαμάς (καρικατούρα κάποιου ανάμεσα στον Ισμαΐλ Χανίγια και τον Χάλεντ Μισάλ) έχει ζωστεί με παιδιά και μια γυναίκα και φωνάζει: «Πώς τόλμησε το Ισραήλ να επιτεθεί σε αμάχους…».
Τη μέρα που δημοσιεύτηκε το σκίστσο οι νεκροί άμαχοι στη Λωρίδα της Γάζας (χωρίς να υπολογίζονται οι θαμμένοι κάτω από τα ερείπια) είχαν φτάσει τους 10.000. Ανάμεσά τους 4.000 παιδιά.
Προς τιμήν τους ξεσηκώθηκαν οι αναγνώστες της εφημερίδας. Που δεν έμειναν μόνο στο πολιτικό σκέλος αλλά αναφέρθησαν και στην αντιδραστική αισθητική. Μίλησαν για «οριενταλισμό», την αισθητική με την οποία η αποικιοκρατία ντοπάριζε τις λαϊκές μάζες στις χώρες της, παρουσιάζοντας τους ανθρώπους που κρατούσε κάτω από τη μπότα της μ’ έναν αποκρουστικό τρόπο, για να δικαιολογεί την καταπίεσή τους με την παραγωγή ρατσιστικών στερεότυπων.
Προσέξτε τη σύνθεση. Ενας άντρας με φουντωτά φρύδια, με τεράστια μύτη, με τέσσερα παιδιά δεμένα πάνω του και μια γυναίκα δεμένη στην πλάτη του. Aυτή είναι η παλαιστίνια γυναίκα! Δεν ήταν λίγοι οι αναγνώστες της WP που θυμήθηκαν τις ρατσιστικές απεικονίσεις των εβραίων από τους ναζί κατά το Μεσοπόλεμο, όταν προετοίμαζαν το μεγάλο πογκρόμ της «τελικής λύσης».
Αυτό που προσπαθούσε να εντυπώσει το σκίτσο στη συνείδηση των αναγνωστών είναι πως όλοι αυτοί είναι ένα τσούρμο υπανθρώπων, που αξίζει να βομβαρδιστούν και να σκοτωθούν, χάριν του πολιτισμού της Δύσης, τον οποίο απειλούν. Ο αποκρουστικός χαμασίτης, η υπάκουη γυναίκα-μηχανή παραγωγής παιδιών, τα παιδιά που όταν μεγαλώσουν θα γίνουν σαν τον άντρα.
Οι αντιδράσεις ήταν τόσες που μετά από δυο μέρες η εφημερίδα αναγκάστηκε να κατεβάσει τη γελοιογραφία επειδή επικρίθηκε ως ρατσιστική και απανθρωπιστική προς τους Παλαιστίνιους, όπως έγραψε. Δημοσίευσε, μάλιστα, και μια σειρά επιστολών και σχολίων αναγνωστών της. «Το να τοποθετείς τους θανάτους παλαιστίνιων αμάχων στα πόδια της Χαμάς είναι ένας χονδροειδής εσφαλμένος χαρακτηρισμός», έγραφε ένας αναγνώστης.
Εννοείται πως το κατέβασμα του συγκεκριμένου σκίτσου δεν σημαίνει και αλλαγή της ιμπεριαλιστικής νοοτροπίας. Αυτή θα συνεχίσει να ενσταλάζεται στη συνείδηση των λαών της Δύσης με κάθε μέσο που διαθέτει ο σύγχρονος ιμπεριαλιστικός πολιτισμός. Ενας πολιτισμός της βαρβαρότητας επενδεδυμένος με λαμπερά χρώματα και πρόστυχη ευαισθησία.
