Μια κινηματογραφική απόπειρα σύνθεσης της βιογραφίας του Τζίμι Χέντριξ από τον αμερικανό συγγραφέα, σεναριογράφο και σκηνοθέτη Τζον Ρίντλεϊ βγαίνει στις αίθουσες και αποτελεί ίσως την κάπως πιο ενδιαφέρουσα πρωτοπροβαλλόμενη ταινία της εβδομάδας, καθώς και αυτή η εβδομάδα είναι αρκετά φτωχή από κινηματογραφικής απόψεως (οι υπόλοιπες ταινίες που παίρνουν διανομή είναι μία παιδική κινουμένων σχεδίων του συρμού, ένα αδιάφορο θρίλερ και μια ανεκδιήγητη, άνευρη και αφελής ταινία επιστημονικής φαντασίας).
Η ταινία μας μεταφέρει στα ΄60s (1966-67 για την ακρίβεια), όταν ο Τζίμι Χέντριξ, νεαρός τότε, αφήνει τα νεοϋορκέζικα κλαμπ πίσω του και προσπαθεί να βρει το δρόμο του στη λονδρέζικη μουσική σκηνή, μέχρι να γίνει ένας από τους πιο θρυλικούς κιθαρίστες όλων των εποχών. Ταυτόχρονα, γίνεται και μια αρκετά ελλιπής προσπάθεια αναπαράστασης όλων εκείνων των πλευρών που συνθέτουν την εποχή (προβληματισμοί, κοινωνικές συνθήκες, καλλιτεχνικές συνθήκες κ.λπ.), αλλά και να τεθούν προβληματισμοί γύρω από την καλλιτεχνική διαδικασία, τη στράτευση του καλλιτέχνη και το τίμημα της έκφρασης της προσωπικής του θέσης.
Οταν το Χόλιγουντ μπλέκεται σε τέτοιου είδους μονοπάτια, μπορούμε με μεγάλη ακρίβεια να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Ο Ρίντλεϊ δίνει περισσότερη βαρύτητα στην προσωπική ζωή του καλλιτέχνη, στις σχέσεις του με τις γυναίκες και τον έρωτα και τον τρόπο που αυτό επηρέασε την καριέρα του, στις ευαίσθητες πλευρές του, «στο πρόσωπο πίσω από το μύθο». Μπλέκεται σε μια επιφανειακή συναισθηματική προσέγγιση, η οποία αποδεικνύεται στείρα, αναμενόμενη και τετριμμένη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η εταιρία που διαχειρίζεται τα δικαιώματα της δουλειάς του Χέντριξ δεν του παραχώρησε δικαιώματα για κανένα τραγούδι, με αποτέλεσμα να μην ακούγεται ούτε ένα τραγούδι του σε ολόκληρη την ταινία!
Ελένη Π.
