Οχι τόσο υπερβολική και θεαματική όσο το «Old boy», όμως στο ίδιο extreme πνεύμα η τελευταία αυτή ταινία της «Τριλογίας της Εκδίκησης» του Κορεάτη σκηνοθέτη, εξερευνά διαφορετικές πλευρές της σχέσης εγκλήματος-αυτοδικίας. Το «Οld Boy», το οποίο υπήρξε αποκορύφωμα της σκηνοθετικής επιδεξιότητας του Παρκ, αφορούσε έναν άνδρα-έρμαιο μιας σκοτεινής μοίρας που μετά από έναν δεκαπενταετή άδικο εγκλεισμό του στις φυλακές, αποφασίζει μια άγρια εκδίκηση.
«Η εκδίκηση μιας κυρίας» έχει σαν κεντρικό πρόσωπο μια γυναίκα που καταδικάζεται σε 13 χρόνια φυλάκιση για την απαγωγή και το φόνο ενός μικρού παιδιού, εγκλήματα στα οποία υπήρξε αθέλητη συνεργός, αλλά που δεν διέπραξε η ίδια. Στην περίπτωση αυτή η εκδίκηση συμβαδίζει με την προσπάθεια εξιλέωσης της ηρωίδας και με την αναζήτηση της σωτηρίας της ψυχής της.
Το σενάριο αυτής της ταινίας ακούγεται τετριμμένο, όμως είναι εκπληκτικός ο νεωτεριστικός, σύγχρονος, ιλιγγιώδης και φρέσκος τρόπος με τον οποίο ο Παρκ το μεταφέρει στην οθόνη, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να μεταδώσει στο θεατή τον κυνισμό, την ειρωνεία, τη σκληρότητα, αλλά και την ανθρωπιά που διατρέχουν τα επεισόδια της ταινίας.
Παρακολουθώντας, πάντως, κανείς τον κορεάτικο κινηματογράφο, από τις πιο καταιγιστικές εικόνες του Παρκ Τσαν Γουκ μέχρι τις «μεταφυσικές» και «παράλογες» αναζητήσεις του Κιμ Κι Ντουκ, αντιλαμβάνεται κάτι από τον εκτροχιασμό και την παρακμή μιας χώρας που εξαιτίας του σημαντικού ρόλου της στις παρυφές της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας διογκώνει τα αδιέξοδα και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της, σε αντίθεση με μια απο-βιομηχανοποιημένη Ελλάδα, στο μεταίχμιο αγριότερων κοινωνικοοικονομικών μεταβολών, όπου ο κινηματογράφος εξακολουθεί να είναι μια πιο σύγχρονη εκδοχή παλαιότερων θλιβερών εποχών.
Ελένη Σταματίου
