Η ταινία περιγράφει τη δυσκολία με την οποία η παλιά γενιά περνά στο παρασκήνιο και δίνει τη σκυτάλη στη νέα γενιά για να περάσει στο προσκήνιο και μάλιστα σε μια κοινωνία με τελείως διαφορετική κουλτούρα από τη δική μας. Επίκεντρο της ταινίας η σχέση πατέρα και γιου με φόντο τον εμφύλιο πόλεμο στο Τσαντ. Και γράφουμε με φόντο, γιατί τον σκηνοθέτη πραγματικά μόνο ως φόντο τον απασχόλησε ο εμφύλιος πόλεμος στη χώρα του, εφόσον ούτε αναφέρει για ποιο λόγο γίνεται εμφύλιος, ούτε και μας δείχνει ποια η δική του στάση σε έναν πόλεμο που κράτησε πάνω από 40 χρόνια. Ο σκηνοθέτης αρκείται στο να εκφράσει με μια γενικότητα τα αντιπολεμικά του αισθήματα. Κεντρικό στοιχείο της ταινίας και η έντονη αμφισβήτηση του θεού σε μια αρκετά θρησκευόμενη κοινωνία. Αξίζει, παρολαυτά, να σημειώσουμε ότι ο Χαρούν είναι από τους πρώτους σκηνοθέτες στο Τσαντ και οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει και βραβευτεί σε πολλά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Η συγκεκριμένη ταινία απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών το 2010.
Τελευταία Νέα :
- Σαν τα ποντίκια στη φάκα οι σιωναζιστές στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας
- Το μαρτύριο της υπερεφημέρευσης των γιατρών μπορεί και πρέπει να τελειώσει
- Μακάμπι Τελ Αβίβ – Παλαιστινιακή Αντίσταση, σημειώσατε 2
- Περιπτωσιολογία, φληναφήματα, αβαθής υπεράσπιση της σταλινικής περιόδου και του Στάλιν
- Σαν σήμερα 27 Δεκέμβρη
- Δημόσια Παιδεία με χορηγίες καπιταλιστών, απογείωση ανισοτήτων με το International Baccalaureate και άλλες υπερεξουσίες στους διευθυντές-μάνατζερ