Σήμερα το πρωί, λίγες ώρες μετά το θάνατο του Κοκού Γλίξμπουργκ, από το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού εκδόθηκε η εξής ανακοίνωση:
«Σχετικά με την κηδεία του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου, σε διυπουργική σύσκεψη υπό τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, αποφασίστηκαν τα εξής:
- Ο τέως Βασιλιάς θα ταφεί ως ιδιώτης,
- Η ταφή θα πραγματοποιηθεί κοντά στους προγόνους του στο Τατόι,
- Σε συνεννόηση της κυβέρνησης με την οικογένεια θα οριστεί ο Ναός στον οποίο θα πραγματοποιηθεί η Εξόδιος Ακολουθία,
- Την κυβέρνηση θα εκπροσωπήσει στην κηδεία η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη,
- Θα τηρηθούν όλες οι διαδικασίες που προβλέπει το Πρωτόκολλο για τους επίσημους από το εξωτερικό που θα παραστούν στην κηδεία».
Παρατήρηση πρώτη: ο Κοκός δεν ήταν τέως βασιλιάς. Τέως βασιλιάς είναι ο Χουάν Κάρλος της Ισπανίας, που παραιτήθηκε υπέρ του γιου του, σε πολιτειακό καθεστώς μοναρχίας. Τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Προκόπης Παυλόπουλος. Ο Κοκός ήταν έκπτωτος βασιλιάς. Κι αυτό έχει τη σημασία του. Τον έδιωξε με τις κλωτσιές ο ελληνικός λαός το 1974, σε δημοψήφισμα που οργάνωσε ο ιδρυτής της ΝΔ και έβγαλε το συντριπτικό 70% κατά της μοναρχίας. Αρα, δεν φέρει την ιδιότητα του «τέως».
Παρατήρηση δεύτερη: από τη στιγμή που ο Κοκός ήταν έκπτωτος, η ταφή του ως ιδιώτη ήταν νομικά επιβεβλημένη για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεν μπορείς να κηδέψεις με τιμές αρχηγού κράτους κάποιον που εξέπεσε αυτής της ιδιότητας, πολιτικά με τον πλέον ατιμωτικό τρόπο και νομικά με μη αμφισβητήσιμο δημοψήφισμα. Πέρα από τη νομική δέσμευση, βέβαια, έτσι και ο Μητσοτάκης τολμούσε να δεχτεί το ιταμό αίτημα των γιων του να ταφεί ο έκπτωτος Κοκός με τιμές αρχηγού κράτους, δε θα μπορούσε να το σηκώσει πολιτικά. Βρισκόμαστε και σε προεκλογική περίοδο, βλέπετε.
Ερώτημα πρώτο: από τη στιγμή που ο Κοκός θα ταφεί ως ιδιώτης, γιατί θα εκπροσωπηθεί στην κηδεία του η κυβέρνηση διά της υπουργού Πολιτισμού; Επειδή θα πλακώσει η μοναρχική καμαρίλα από τις μοναρχίες της Ευρώπης; Και λοιπόν; Ιδιωτικά θα έρθουν, στην κηδεία ενός ιδιώτη θα παραστούν, καμιά υποχρέωση δεν έχει η κυβέρνηση να τους στείλει υπουργό. Οταν έρχεται το βασιλικό ζεύγος της Ολλανδίας στη βίλα του στην Αργολίδα, πηγαίνει κανένας υπουργός να τους υποδεχτεί και να τους κουβαλήσει τις βαλίτσες;
Ερώτημα δεύτερο: από πού κι ως πού ο ιδιώτης Κοκός θα ταφεί στο Τατόι; Καμιά σημασία δεν έχει ότι εκεί τάφονταν οι βασιλιάδες, που δεν ήθελαν να είναι θαμμένοι με τους κοινούς θνητούς (αυτοί και ο Καραμανλής που έφτιαξε ΙΧ νεκροταφείο στα σκανδαλωδώς αποκτηθέντα «βραχώδη οικόπεδα» της Φιλοθέης). Σημασία έχει ότι το Τατόι έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί ιδιοκτησία (κλεμμένη από τον ελληνικό λαό) των Γλίξμπουργκ. Ο πατέρας Μητσοτάκης, στενός συνεργάτης του Κοκού στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα του 1965 («αποστασία» – Ιουλιανά), ο πολιτικός που είχε χαρακτηρίσει «unfair» («άδικο») το δημοψήφισμα του 1974, έκανε συμφωνία με τον Κοκό το 1992, παραχωρώντας στους Γλίξμπουργκ το «φιλέτο» του Τατοΐου με αντάλλαγμα άλλα κτήματά «τους». Η επόμενη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ακύρωσε αυτή τη συμφωνία. Ο Κοκός προσέφυγε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και κατάφερε να του επιδικαστεί αποζημίωση 13,7 εκατ. ευρώ, την οποία το ελληνικό κράτος πλήρωσε μέχρι το τελευταίο σεντ.
Ο Μητσοτάκης αποφάσισε να ταφεί ο Κοκός στο Τατόι, εκεί που θάβονταν άλλοτε οι βασιλιάδες, επειδή σχέδιό του είναι να μετατρέψει το Τατόι σε σε ένα μουσείο που θα προβάλλει την αίγλη των ευρωπαϊκών μοναρχικών οίκων, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και αυτός των Γλύξμπουργκ.
Πριν από 40 μέρες, απ’ αφορμή τη συνάντηση του Μητσοτάκη με τον Κάρολο στο κάστρο των Ουίνδσορ, γράφαμε:
Κι ο Κάρολος; Παραβίασε το πρωτόκολλο, δεχόμενος αυτός τον Μητσοτάκη που είχε αρνηθεί να συναντήσει ο πρωθυπουργός της αυτού μεγαλειότητας; Οχι βέβαια. Η επίσκεψη του Μητσοτάκη ήταν καθαρά ιδιωτική. Και για να γίνουμε συγκεκριμένοι, δεν αφορούσε τις κρατικές βρετανικές υποθέσεις, αλλά τις προσωπικές μπίζνες του Καρόλου (ως γνωστόν, τα μέλη της βρετανικής μοναρχικής οικογένειας έχουν και δικές τους μπίζνες, εννοείται χρυσοφόρες). Γι’ αυτό ούτε επίσημο γεύμα ή δείπνο με προπόσεις έγινε ούτε δηλώσεις ακολούθησαν.
Τι σόι δουλειές έχει ο Μητσοτάκης με τον Κάρολο; Το Τατόι, που ο Μητσοτάκης εξακολουθεί να ονομάζει «βασιλικά κτήματα» και που θέλει να το φτιάξει σαν το Ντάμφρι Χάουζ της Σκωτίας, μια μπίζνα του Καρόλου που είχε επισκεφθεί ο Μητσοτάκης τον περασμένο Απρίλη.
«Ολοκληρώθηκε η συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Βασιλιά Κάρολο Γ’ στο Κάστρο του Windsor. Η συνάντηση, στην οποία ο πρωθυπουργός συνοδευόταν από τη σύζυγό του Μαρέβα Γκραμπόφσκι Μητσοτάκη, διεξήχθη σε θερμό κλίμα» ήταν η λακωνικότατη ανακοίνωση που εξεδόθη από πλευράς κυβέρνησης. Γιατί συναντήθηκαν; Τι συζήτησαν; Η κυβερνητική ανακοίνωση δεν μας διαφώτισε.
Στο βρετανικό ταμπλόιντ «Μίρορ» διαβάζουμε περισσότερα: «Ο βασιλιάς συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας χθες το βράδυ για να συζητήσουν για την αποκατάσταση του σπιτιού της οικογένειας του πρίγκιπα Φιλίππου αξίας 12,3 εκατομμυρίων λιρών»! Μιλάμε για καθαρή προβοκάτσια, γιατί το Τατόι δεν είναι σπίτι των Γλύξμπουργκ αλλά ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους, χρυσοπληρωμένη μάλιστα σ’ αυτούς, μετά την προσφυγή τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Για τη μπίζνα των περίπου 14 εκατομμυρίων ευρώ μάλλον έχει καλή πληροφόρηση η βρετανική φυλλάδα. Από πού αντλεί ενημέρωση; Από τους ίδιους τους Γλύξμπουργκ! «”Θέλουν να το χρησιμοποιήσουν ως παράδειγμα βέλτιστων πρακτικών”, δήλωσε εκπρόσωπος του Βασιλιά Κωνσταντίνου, του τελευταίου Βασιλιά της Ελλάδας», γράφει η φυλλάδα, αναφερόμενη στην ανακαίνιση του Ντάμφρι Χάουζ στη Σκωτία, όπου έστησε μια ακόμη μπίζνα ο Κάρολος (η επένδυση έφτασε τα 45 εκατομμύρια λίρες), προτού γίνει βασιλιάς, όταν ακόμη ήταν πρίγκιπας της Ουαλίας.
Ο Γλύξμπουργκ παρουσιάζεται από το βρετανικό ταμπλόιντ, και πάλι προβοκατόρικα, σαν βασιλιάς της Ελλάδας. Και το «project Τατόι», εκτός από την επιχειρηματική πλευρά, έχει και μια πολιτική-ιστορική πλευρά. Θέλουν να μετατρέψουν το Τατόι σε ένα μουσείο που θα προβάλλει την αίγλη των ευρωπαϊκών μοναρχικών οίκων, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και αυτός των Γλύξμπουργκ. Δεν υπάρχει –τουλάχιστον στη σημερινή συγκυρία- περιθώριο για επαναφορά της μοναρχίας στην Ελλάδα, αλλά στήνοντας στο Τατόι ένα τέτοιο μοναρχικό μουσείο, αυτή η προοπτική θα παραμένει πάντα ζωντανή. Για όποτε…
Ο Μητσοτάκης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτή τη δουλειά. Δεν ξέρουμε αν θα προλάβει, όμως η δεύτερη συνάντησή του με τον Κάρολο μέσα σε λίγους μήνες δείχνει ότι βιάζεται. Και επειδή τίποτα δεν ανακοινώνεται, αλλά όλα γίνονται στο παρασκήνιο, δεν ξέρουμε σε τι βαθμό ωρίμανσης έχει φτάσει το «project Τατόι».
Κουτί τους ήρθε ο ψόφος του Κοκού. Θα τον θάψουν στα «βασιλικά κτήματα», όπως αποκαλεί το Τατόι ο Μητσοτάκης, θα μαζευτεί εκεί ο εσμός των ευρωπαϊκών μοναρχικών οίκων και θα μας δείξουν μια μακέτα του «project Τατόι». Ο Κοκός δε θα ζει για να το δει, θα ζουν όμως οι γιοι του, που κυκλοφορούν διεθνώς με τον τίτλο «πρίγκηψ της Ελλάδος» (λέτε ο πρωτότοκος να κυκλοφορεί πλέον ως «βασιλεύς της Ελλάδος» και ο δευτερότοκος ως «πρίγκηψ διάδοχος»;).
Οι Μητσοτάκηδες, αν και βενιζελικής πολιτικής καταγωγής, υπήρξαν πάντοτε βασιλόφρονες. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς και στην προσωπική δήλωση του Κούλη για το θάνατο του Κοκού:
«Η πολυκύμαντη διαδρομή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου σημάδεψε και σημαδεύτηκε από ταραγμένες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Από τραύματα τα οποία επούλωσαν, ωστόσο, οι επιλογές, η ελεύθερη συνείδηση και η ωριμότητα του λαού μας. Αλλά και η διακριτική, είναι αλήθεια, στάση του ιδίου σε όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Με τον θάνατό του γράφεται, τώρα, και σε ανθρώπινο επίπεδο, ο τυπικός επίλογος ενός κεφαλαίου που έχει κλείσει οριστικά με το δημοψήφισμα του 1974. Τον λόγο, πλέον, έχει η Ιστορία. Αυτή θα κρίνει δίκαια και αυστηρά τον Κωνσταντίνο της δημόσιας ζωής. Γιατί τον άνθρωπο Κωνσταντίνο τον συνοδεύει, ήδη, η θλίψη και ο σεβασμός μπροστά στην απώλεια της ίδιας της ζωής. Απευθύνω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του».
Σου ‘ρχεται να ξεράσεις. Επαινεί τον Κοκό Γλίξμπουργκ για «διακριτική στάση στα χρόνια της Μεταπολίτευσης»! Ποιον; Αυτόν που δεν του έφτανε το καταπέτασμα που ήδη έτρωγε, έχοντας κατακλέψει τον ελληνικό λαό, αλλά έσυρε το ελληνικό κράτος στα δικαστήρια και πήρε ένα σκασμό λεφτά επιπλέον των κλεμμένων. Αυτόν που κυκλοφορούσε σε όλο τον κόσμο αυτοτιτλοφορούμενος «βασιλεύς των Ελλήνων». Αυτόν που προσπαθούσε να το παίξει… αντιστασιακός, ενώ ήταν ένας αδίστακτος πραξικοπηματίας. Αυτόν που αρνήθηκε να βγάλει ελληνικό διαβατήριο, γιατί θα έπρεπε να δηλώσει επώνυμο, όπως κάθε έλληνας πολίτης, αλλά κυκλοφορούσε με διαβατήριο Ισπανίας σαν «Constantinos de Grecia» (βασιλιάς δηλαδή). Δηλαδή τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ο Κοκός μετά το 1974 για να μην είναι… διακριτικός; Ο,τι μπορούσε έκανε, γλείφοντας μπας και εξασφαλίσει την υστεροφημία του. Ας μην ξεχνάμε ότι επρόκειτο και για χαρακτηριστική περίπτωση βλάκα, ανίκανου για κάτι περισσότερο.
Μόνο μια χούφτα υποκριτές σαν τον Κούλη Μητσοτάκη τολμούν να πουν ότι τον Κοκό «θα τον κρίνει η Ιστορία»! Για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η Ιστορία τον έχει ήδη κρίνει.
YΓ. «Τέλος εποχής. Υπήρξε Ολυμπιονίκης, Αξιωματικός, Βασιλιάς. Πάντα Έλληνας. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του»! Ανάρτηση του μητσοτακικού Στέλιου Πέτσα για τον Κοκό! Τι δεν καταλαβαίνετε;
