Λιακάδα είχε χθες στην Αλβανία. Γι’ αυτό και ακούστηκε εντελώς γελοία η δικαιολογία του Μητσοτάκη ότι λόγω καιρικών συνθηκών δεν μπορούσε να πετάξει το ελικόπτερο και να τον πάει στα χωριά της ελληνικής μειονότητας, που είχε προαναγγείλει ότι θα επισκεπτόταν. Αν ήθελε να κάνει την επίσκεψη, θα μπορούσε να την κάνει και με το αυτοκίνητο. Λίγες ώρες από τα Τίρανα είναι κι ακόμη λιγότερες από τα Γιάννενα, αν το πρωθυπουργικό αεροπλάνο τον μετέφερε πρώτα εκεί.
Είναι προφανές ότι η επίσκεψη ματαιώθηκε για πολιτικούς-διπλωματικούς λόγους. Τηρουμένων των αναλογιών, ήταν ένα ακόμη διπλωματικό φιάσκο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μετά το φιάσκο του Δένδια στη Λιβύη. Προγραμμάτισαν και ανακοίνωσαν κάτι και μετά διαπίστωσαν (είτε μόνοι τους είτε με τη… βοήθεια της αλβανικής κυβέρνησης) ότι αυτό που είχαν προγραμματίσει θα προκαλούσε προβλήματα. Και το ματαίωσαν με γελοίες δικαιολογίες.
Καταρχάς, από πού κι ως πού είναι εθνικά Ελληνες οι ελληνόφωνοι της Χειμάρρας; Οταν καταγγέλλουν τους ιθύνοντες της Τουρκίας ότι βαφτίζουν Τούρκους τους μειονοτικούς της Θράκης, επικαλούμενοι τις συνθήκες που αναγνωρίζουν μουσουλμανική μειονότητα (δηλαδή, με θρησκευτικό και όχι με εθνικό προσδιορισμό), γιατί κρατούν διαφορετική στάση στην Αλβανία, όπου οι συνθήκες (Παρίσι 1921) δεν περιλαμβάνουν την περιοχή της Χειμάρρας στην ελληνική εθνική μειονότητα;
Ακόμη και σήμερα, στην επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού ΥΠΕΞ, στο κεφάλαιο «Ελληνική Εθνική Μειονότητα Αλβανίας» δεν υπάρχει καμιά σαφής γεωγραφική ή πληθυσμιακή περιγραφή της ελληνικής μειονότητας. Διαβάζουμε, όμως, ότι «η πλήρης κατοχύρωση της ελεύθερης άσκησης του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη δυνατότητα άσκησης των μειονοτικών δικαιωμάτων, βρίσκεται στον πυρήνα των ζητημάτων που θέτει η ελληνική πλευρά στην αλβανική». Αλήθεια, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού γιατί δεν αναγνωρίζεται στην τουρκική μειονότητα της Θράκης;
Πηγαίνοντας στη Χειμάρρα, ο Μητσοτάκης θα παραβίαζε τις συνθήκες για το στάτους της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, η οποία έχει εντοπιστεί γεωγραφικά σε περίπου 100 χωριά στις περιοχές Γκιροκάστερ (Αργυροκάστρου) και Σαραντίου (Αγιοι Σαράντα). Βεβαίως, υπάρχουν μειονοτικοί που με το πέρασμα των χρόνων μετοίκησαν σε άλλες πόλεις της Αλβανίας, αλλά πέρα από την αναγνώριση της εθνικής τους ταυτότητας δεν μπορούν να έχουν άλλα μειονοτικά δικαιώματα (π.χ. να διδάσκεται η ελληνική γλώσσα σε ένα σχολείο του Ελμπασάν, επειδή υπάρχει εκεί ένα παιδί μειονοτικής οικογένειας).
Τα τελευταία χρόνια, κάτοικοι της Χειμάρρας βρίσκονται σε διαμάχη με το αλβανικό κράτος για κάτι εκτάσεις-φιλέτα στη λεγόμενη «αλβανική Ριβιέρα», που το αλβανικό κράτος υποστηρίζει ότι έχουν καταπατηθεί. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι τα οικόπεδα είναι δικά τους (ελληνικής καταγωγής ή και Αλβανοί, που για την περίσταση μεταμφιέζονται σε Ελληνες) βάζουν μπροστά το μειονοτικό. Θέλουν να τους πάρουν τα οικόπεδα, λένε, επειδή είναι μειονοτικοί. Μειονοτικοί, βέβαια, δεν είναι, παίζουν όμως αυτό το παιχνίδι για να βάλουν μπροστά το ελληνικό κράτος να αναμιχθεί σε μια υπόθεση για την οποία αρμόδια είναι αποκλειστικά τα όργανα του αλβανικού κράτους και το εσωτερικό δίκαιο της Αλβανίας. Το είχε κάνει ο Τσίπρας τον Απρίλη του 2019 (τα ψηφαλάκια γύρευε), μάλλον ετοιμαζόταν να το κάνει και ο Μητσοτάκης.
Και στη Χειμάρρα και στα δύο μειονοτικά χωριά που σκόπευε να επισκεφθεί ο Μητσοτάκης ετοιμαζόταν υποδοχή «απελευθερωτή». Υποδοχή επιθετικού εθνικισμού, με στόχο την αναβίωση του «βορειοηπειρωτικού». Τότε που το ελληνικό κράτος βάφτιζε Ελληνες όλους τους ορθόδοξους της Αλβανίας και ανέβαζε την ελληνική μειονότητα στο μισό σχεδόν του τότε πληθυσμού της Αλβανίας!
Το «βορειοηπειρωτικό» συνετρίβη μια φορά στις αρχές του εικοστού αιώνα και άλλη μία στα μισά του, όταν μεγάλο κομμάτι των ελλήνων μειονοτικών δεν ακολούθησε τους «βορειοηπειρώτες» κατσαπλιάδες, αλλά εντάχθηκε στα υπό τον Ενβέρ Χότζια και τους συντρόφους του του Κ.Κ. Αλβανίας παρτιζάνικα εθνικοαπελευθερωτικά σώματα. Κι όταν οι παρτιζάνοι απελευθέρωσαν την Αλβανία από το ναζιφασιστικό ζυγό, Αλβανοί και Ελληνες γιόρταζαν αδερφωμένοι τη λευτεριά και τιμούσαν τους νεκρούς τους.
Το ελληνικό ακροδεξιό και το «βορειοηπειρωτικό» κατακάθι δε θα είχε κανένα πρόβλημα από τη δημιουργία μια τεχνητής όξυνσης στις σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας, ακόμη και με το χύσιμο αίματος (όπως τότε με τον Κατσίφα).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Το εθνικιστικό δηλητήριο μετατρέπεται σε αίμα
Ο Μητσοτάκης και οι άνθρωποί του, σίγουρα με «σπρώξιμο» και από την πλευρά της αλβανικής κυβέρνησης, το ξανασκέφτηκαν και διαπίστωσαν ότι δεν τους παίρνει. Θα κέρδιζαν μεν ακροδεξιές ψήφους στο εσωτερικό, όμως την ίδια στιγμή θα γίνονταν υπόλογοι έναντι της ΕΕ και του πολιτικού και οικονομικού project «Δυτικά Βαλκάνια», ενώ θα αντιμετώπιζαν και την ειρωνεία από τουρκικής πλευράς, η οποία θα θεωρούσε πως ο Μητσοτάκης δικαίωσε τη δική της πολιτική στη Δυτική Θράκη.
Εκαναν, λοιπόν, την ανάγκη φιλοτιμία, βάφτισαν τη λιακάδα… ομίχλη και ο Μητσοτάκης συναντήθηκε σε φιλικό κλίμα με τον Εντι Ράμα και την… παρδαλή γραβάτα του (ο Ράμα, ως ζωγράφος, χρησιμοποιεί το χρώμα ως στοιχείο προσέλκυσης του φωτογραφικού φακού κατά το πρότυπο των ποπ σταρ).
ΥΓ. Για όσες και όσους απεχθάνονται τον εθνικισμό και τον φασίζοντα μεγαλοϊδεατισμό και πιστεύουν στη φιλία και την αδελφοσύνη των λαών, μια συγκλονιστική στιγμή. Ο μεγάλος Λαβέρ Μπαρίου (Laver Bariu), ο δάσκαλος της Σχολής Σαζέτ της Πρεμετής (Permet), μοιρολογάει το 2007 έλληνες νεκρούς του πολέμου του ’40, που θάφτηκαν ως άγνωστοι στα αλβανικά βουνά. Στα 78 του χρόνια και έχοντας αποσυρθεί από τη σκηνή (μετά από εφτά χρόνια πέθανε) παίζει το διάσημο μοιρολόι του (Kaba). Αυτός, τα οστά των νεκρών, η μοναξιά του κάμπου και ο θρήνος του κλαρίνου του.
Οσες και όσοι αγαπούν την καλή μουσική μπορούν να ακούσουν εδώ ολόκληρο το μοιρολόι του Λαβέρ, που γράφτηκε για την ταινία «Ο στρατηγός γραμμόφωνο» (Gjeneral Gramafoni) του 1977, στην οποία πρωταγωνίστησε. (Και) η μουσική ενώνει τους λαούς, όταν είναι γνήσια και σπουδαία.
