Με αφορμή ανυπόγραφο σχόλιο στο «Πριν», το οποίο κατήγγειλε διείσδυση της αμερικάνικης πρεσβείας στα αστικά ΜΜΕ και αναδιάταξη του προσωπικού τους, απολύθηκε από την «Καθημερινή» ο δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ, που είναι και διευθυντής του «Πριν». Οπως κατήγγειλε ο ίδιος με επιστολή του στην ΕΣΗΕΑ, του δηλώθηκε ότι «πως η ιδιοκτησία και η διεύθυνση της “Καθημερινής” θεώρησαν ότι το σχόλιο τους αφορά, αν και πουθενά σε αυτό δεν αναφερόταν το όνομα της “Καθημερινής”, όπως άλλωστε δεν αναφερόταν κανένα όνομα εντύπου, καναλιού ή προσώπου. Επρόκειτο περί σχολίου καταγγελίας πολιτικού φαινομένου».
Τελικά, αφορά ή όχι την ιδιοκτησία της «Καθημερινής» και το νέο διευθυντή της Αλέξη Παπαχελά η καταγγελία; Το πολιτικό φαινόμενο δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο. Εχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ενδεχομένως ο Δελαστίκ να μην ήθελε, για λόγους που έχουν να κάνουν με τις ισορροπίες στον συνδικαλισμό του αστικού Τύπου, να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, όμως εκείνοι που είχαν τη μύγα μυγιάστηκαν και προχώρησαν στην απόλυσή του, αναγνωρίζοντας τον εαυτό τους στο σχόλιο του «Πριν» και στέλνοντας ένα γενικότερο μήνυμα πειθάρχησης και υποταγής στην αμερικανοκρατία.
Ο Δελαστίκ (και κάθε δημοσιογράφος του αστικού Τύπου) δεν ασκούσε αντισυστημική κριτική. Ασκούσε, όμως, αντιαμερικάνικη πολιτική. Και αυτό δεν ήταν πλέον ανεκτό από το συγκρότημα Αλαφούζου, που προφανώς έχει κάνει τις επιλογές του, όπως αποδεικνύει και η τοποθέτηση του γνωστού Παπαχελά στο τιμόνι της «Καθημερινής». Ως εδώ τα πράγματα είναι καθαρά και η απόλυση του Δελαστίκ πρέπει να καταγγελθεί όπως κάθε απόλυση εργαζόμενου. Τα υπόλοιπα που ακούγονται και γράφονται, περί ελευθεροτυπίας και αδέσμευτης δημοσιογραφίας είναι -μετά συγχωρήσεως- μπούρδες. Για να είμαστε έντιμοι, ας μιλήσουμε για τα όρια της αυτολογοκρισίας των δημοσιογράφων του αστικού Τύπου.
