Τι δημοσιογραφική επιτυχία και τρίχες κατσαρές; Το γκεμπελίστικο επιτελείο του Μαξίμου σχεδίασε τη συνέντευξη της Μπαζιάνα και η ΕφΣυν ήταν σχεδόν αναγκαστική επιλογή για το πλασάρισμά της (το κοινό που διαβάζει αυτή την εφημερίδα είναι στην πλειοψηφία του η βάση του ΣΥΡΙΖΑ και όσων αποσχίστηκαν απ' αυτόν μετά το τρίτο Μνημόνιο).
Ο σχεδιασμός ήταν σκέτη «αμερικανιά»: απέναντι στο δίδυμο Κούλη-Μαρέβα, που συζητιέται για «πόθεν έσχες», «paradise papers» και «σπίτι του Βολταίρου», θα βάλουμε το δίδυμο Αλέξη-Μπέτυς, φρέσκα πρόσωπα, «καθαρά», χωρίς «σκελετούς στη ντουλάπα τους». Κι επειδή το πρόσωπο του Αλέξη, όπως και να το κάνουμε, έχει κάπως θολώσει, το εντελώς ανεκμετάλλευτο πολιτικά πρόσωπο της Μπέτυς θα προσθέσει το απαραίτητο φρέσκο βερνίκι. Γι' αυτό επιστρατεύτηκε και ο προσωπικός φωτογράφος του Τσίπρα, ώστε να στήσει με επιμέλεια τα φωτογραφικά ενσταντανέ της Μπαζιάνα, στα οποία ιδιαίτερος ρόλος δόθηκε στη στάση των χεριών.
Ομως, ο ίδιος ο σχεδιασμός ήταν εξαρχής σφραγισμένος από μια αξεπέραστη αντίφαση. Οργανώνεις μια «αμερικανιά», μιμούμενος τους Ομπάμα (κάθε που στριμωχνόταν ο Μπαράκ, έβγαινε στα μίντια η Μισέλ) και την απευθύνεις σ' ένα κοινό που δεν είναι συνηθισμένο στις «αμερικανιές» (για να μην πούμε ότι τις σιχαίνεται). Υπάρχει, βέβαια, ένα άλλο κοινό. Αυτό που διαβάζει «Μαρί Κλερ» ή «Εσπρέσο» και παρακολουθεί πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα. Ισως σ' αυτό να απέβλεπαν οι γκεμπελίσκοι «ίματζ μέικερ» του Μαξίμου, γνωρίζοντας ότι η συνέντευξη θ' αναμεταδοθεί ευρέως (γι' αυτό και φρόντισαν να υπάρχει η συνέντευξη και ηχητικά).
Επεσαν έξω και σ' αυτό. Πολύ πριν προλάβουν αυτοί να χρησιμοποιήσουν την Μπαζιάνα ως «φρέσκο» πρόσωπο στην πολιτική «οικογένεια» του ΣΥΡΙΖΑ, η μεταμφίεσή της σε… Μάρθα Κλάψα που κλαίει κάθε 5 του Ιούλη και καταριέται τους δανειστές απ' το πρωί μέχρι το βράδυ (απορούμε πώς δεν έβαλαν και μια Βούλα Πάλα ως ηχητική υπόκρουση!), είχε ήδη επισκιάσει μ' ένα πέπλο ιλαρότητας, καγχασμού και καζούρας τις αφόρητες κοινοτυπίες που κατά τα άλλα καταλάμβαναν τη συνέντευξη της Μπαζιάνα. Μπορεί η κυρία να διαθέτει «φατσούλα» που μπορεί να «γράψει» στο γυαλί και να φανεί χρήσιμη στους «ίματζ μέικερ» του Τσίπρα, όμως από άποψη πολιτικής ουσίας είναι… «άσ' τα να πάνε». Ακόμα και τα δόγματα του ευρωρεβιζιονισμού («άλλο η κυβέρνηση και άλλο η εξουσία») δεν τα έχει χωνέψει, με αποτέλεσμα οι σχετικές αναφορές της ν' ακούγονται εντελώς γελοίες.
Τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν την υπεράσπιση της Μπαζιάνα ανέλαβαν πρώτα η Σβίγκου και μετά το ψευτοφεμινιστικό ιερατείο της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, που διαπίστωσε… σεξισμό, με τον ίδιο τρόπο που ο Τραμπ βλέπει «fake news» σε ό,τι του σέρνουν τα αμερικάνικα ΜΜΕ. Η αλήθεια είναι πως, αν υπάρχει σεξισμός, αυτός βρίσκεται στην πλευρά του Μαξίμου, που περίμενε τόσα χρόνια για να ρίξει τη Μπαζιάνα στην αρένα, και στην πλευρά της ίδιας της Μπαζιάνα που με την αφόρητη μπουρδολογία, την πολιτική κατινιά και τα υποκριτικά μυξοκλάματα νόμισε ότι μπορεί να προσφέρει φρέσκο υλικό στη μηχανή της κοροϊδίας του ελληνικού λαού.
Σχετικά Αρθρα
