Το παιχνίδι των εθνικών κινδύνων και της εθνικής συναίνεσης

Γίνονται εκλογές χωρίς «εξ Ανατολών κίνδυνο»; Είναι το σημείο που μπορεί να ελαχιστοποιήσει (ή και να εξαφανίσει) τη σκληρή προεκλογική αντιπαράθεση ανάμεσα στα αστικά κόμματα, να δημιουργήσει ένα εθνικό  μίνιμουμ, έτσι που και η ίδια η εκλογική διαδικασία να παρουσιαστεί ως μια εθνική διαδικασία.
 
Οταν υπάρχει και «υ-περκινητικότητα» στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα για να περάσει το σύνθημα «όλοι ενωμένοι απέναντι στις ιταμές αξιώσεις και τις προκλήσεις της Αγκυρας». Κυβέρνηση και αντιπολίτευση κάνουν δηλώσεις που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, οπότε στον ψηφοφόρο (στην ψυχή του οποίου έχουν ενσταλάξει το φόβο) περνάει η κεντρική ιδέα: «μπορεί στα εσωτερικά να βγάζουν τα μάτια τους, όμως στα εθνικά είναι ενωμένοι».
 
Η κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν έχει μεταβληθεί το τελευταίο διάστημα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι την ίδια ώρα που τα αστικά ΜΜΕ στην Ελλάδα σήκωναν τις παντιέρες των εθνικών κινδύνων και έκαναν λόγο για έξαρση επιθετικότητας και τα παρόμοια, στην Αθήνα κατέφθαναν τούρκοι αξιωματικοί, προκειμένου να συζητήσουν με έλληνες ομολόγους τους την επανεκκίνηση των περιβόητων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, όπως είχε συμφωνηθεί κατά την τελευταία επίσκεψη του Τσίπρα στην Αγκυρα. Οι σχετικές συζητήσεις θα κρατούσαν πέντε μέρες (20-25 Μάη).
 
Οπως αντιλαμβάνεστε, οι υψηλοί κινδυνολογικοί τόνοι δε δένουν και τόσο με μια διαδικασία συζητήσεων, και μάλιστα σε επίπεδο στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων. Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της κινδυνολογίας, θα θυμίσουμε τι γραφόταν επί δυο συνεχείς εβδομάδες για την τουρκική άσκηση «Θαλασσόλυκος», η οποία όμως είναι μια άσκηση που γίνεται κάθε χρόνο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και που ολοκληρώθηκε χωρίς να γίνουν τα φοβερά και τρομερά (έγιναν μόνο οι συνήθεις παραβάσεις στον εναέριο χώρο) για τα οποία προειδοποιούσαν οι φυλλάδες και οι γνωστοί «ειδικοί» που περιδιαβαίνουν τα ραδιοκάναλα.
 
Μόλις τελείωσε ο «Θαλασσόλυκος», βρήκαν νέο πεδίο για κινδυνολογική προπαγάνδα. Η Τουρκία δέσμευσε μια περιοχή στα διεθνή ύδατα στο κέντρο του Αιγαίου, για ασκήσεις με πραγματικά πυρά στις 27-30 Μάη, 17-20 Ιούνη και 24-27 Ιούνη. Ούτε αυτό είναι ασυνήθιστο. Κάθε χρόνο γίνονται τέτοιες ασκήσεις και αυτό που παρουσιάζεται ως παρανομία από τουρκικής πλευράς δεν είναι οι ασκήσεις, αλλά η έκδοση  της προειδοποίησης προς τους ναυτιλομένους (η ελληνική πλευρά λέει ότι αυτό είναι δική της αρμοδιότητα, η τουρκική πλευρά εκδίδει τις NAVTEX από το σταθμό της Υδρογραφικής της Υπηρεσίας στη Σμύρνη). Αλλοι επικαλούνται τη συμφωνία Παπούλια-Γιλμάζ του 1988 για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που προέβλεπε ότι τους μήνες της τουριστικής αιχμής δε θα γίνονται ασκήσεις από καμιά πλευρά στο Αιγαίο. Ομως, τα ΜΟΕ των Παπούλια-Γιλμάζ έχουν μπει από χρόνια στο ράφι και την επανεκκίνησή τους συζητούν αντιπροσωπίες των δύο χωρών. Επομένως, η Τουρκία δε θα θυσίαζε τις «συνήθειές» της όσο διαρκούν αυτές οι διαπραγματεύσεις. Ούτε θ' αρχίσουν οι Τούρκοι τα «μπάμπα-μπούμπα» στο Αιγαίο το δίμηνο Ιούλη-Αυγούστου. Κάνουν κι αυτοί μπίζνες με τον τουρισμό.
 
Η προσοχή της Τουρκίας εστιάζεται κυρίως στην ΑΟΖ της Κύπρου, έχοντας και τη βοήθεια της Βρετανίας (ριγμένης στο ενεργειακό παιχνίδι), η οποία χαρακτηρίζει την κυπριακή ΑΟΖ «περιοχή αμφισβητούμενης κυριαρχίας».