Πανικός στα κυβερνητικά επιτελεία. Ο απόλυτος χαμός. Το σκάνδαλο τους έχει πάρει από κάτω και η κυβέρνηση θυμίζει στάνη με λαγούς, με τον τσοπάνη εξαφανισμένο.
♦ Ο Αλογοσκούφης από τη μια δηλώνει ότι «πολιτικές ευθύνες δεν υπάρχουν σε κανέναν» και από την άλλη μιλά για «ανίδεες διοικήσεις» που τις εκμεταλλεύονται «άπληστοι χρηματιστές». (Εχει το λόγο του, όπως θα δούμε παρακάτω).
♦ Ο Τσιτουρίδης, που έχει καταλάβει ότι αυτός θα είναι (και πάλι) η Ιφιγένεια που θα θυσιαστεί για να πνεύσει ούριος άνεμος και να μπορέσει ο κυβερνητικός στόλος να πλεύσει προς τις εκλογές, διαμαρτύρεται και ζητάει επανόρθωση. Δυο απανωτές δηλώσεις έκανε ο Αλογοσκούφης τάχα για να τον καλύψει, αλλά τα περί «ανίδεων διοικήσεων» δεν τα πήρε πίσω. Και ως γνωστόν, τις «ανίδεες διοικήσεις» τις έχει διορίσει ο αρμόδιος υπουργός, δηλαδή ο Τσιτουρίδης, ο οποίος δέχτηκε τη χαριστική βολή από τον Ζαγορίτη, που εξερχόμενος του Μαξίμου (δηλωτικό του ότι τα λεγόμενά του είχαν την έγκριση, αν όχι την υπαγόρευση, του Καραμανλή) μίλησε για σύστημα που είχε «τρύπες» και άφηνε «να παρεισφρύουν οι αδαείς».
♦ Και ποιος διόριζε τους «αδαείς» ή «ανίδεους»; Ο Τσιτουρίδης. Ο οποίος δηλώνει ότι διόριζε διοικητές με βάση τα προσόντα τους και τα βιογραφικά τους. Αποψη που αναγκάστηκε να υποστηρίξει και ο Ρουσόπουλος, δηλώνοντας τα εξής αμίμητα: «Οι διοικήσεις των Ταμείων, όπως αυτές απαρτίζονται, αποφασίζουν για τα αποθεματικά τους. Ο υπουργός έχει τη δυνατότητα, με βάση τον νόμο, να διενεργήσει έλεγχο νομιμότητας -εάν νομίμως έγινε αυτή η πράξη- και όχι σκοπιμότητας- εάν ήταν σωστό να επενδύσουν στο α’, β’, γ’ ομόλογο. Αυτή η κυβέρνηση κάνει μια μικρή επανάσταση. Λέει, δηλαδή: “Δεν επιλέγω να στείλω, από εδώ και πέρα, κομματικά στελέχη, όπως έκαναν επί δεκαετίες όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Επιλέγω με βάση τα βιογραφικά τους, με βάση την αξιοσύνη ή την εμπειρία, που απορρέουν, από τα βιογραφικά και πηγαίνω σε δύο ανεξάρτητους οργανισμούς: στην Τράπεζα της Ελλάδος και στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Και ζητώ από αυτούς να εγκρίνουν τον διορισμό. Είναι ένα βήμα που αφορά και τη διαφάνεια και την καλύτερη διαχείριση”».
Ρωτάμε τώρα εμείς τον λαλίστατο κυβερνητικό εκπρόσωπο: ο Αγάπιος Σημαιοφορίδης ποια ακριβώς προσόντα είχε και επελέγη για διοικητής ενός μεγάλου Ταμείου, όπως είναι το Επικουρικό των δημοσίων υπαλλήλων; Ενας απόστρατος καραβανάς είναι, που στα γεράματά του πήγε και γράφτηκε σε μια οικονομική σχολή από την οποία δεν πήρε πτυχίο. Δεν γνωρίζουμε τις στρατιωτικές γνώσεις του Αγάπιου, σίγουρα όμως τεχνοκρατικά, με βάση τις απαιτήσεις διοίκησης ενός ασφαλιστικού ταμείου, το οποίο μάλιστα παίζει στις πιο σκληρές μορφές χρηματιστηριακού τζόγου, δεν είναι παρά ένας ξεγάνωτος τενεκές. Το μόνο προσόν του, που σίγουρα δεν αναγράφεται στο βιογραφικό του, είναι ότι είναι γιος ενός από τους ομαδάρχες της ΝΔ, στον οποίο κανένας Τσιτουρίδης δε μπορεί να πει όχι.
♦ Πριν μερικές μέρες, ο Αλογοσκούφης, με την τυπική παρουσία του αμίλητου Τσιτουρίδη, ανακοίνωσε ότι απαγορεύεται εφεξής στα ασφαλιστικά ταμεία να τζογάρουν στα λεγόμενα σύνθετα χρηματιστηριακά προϊόντα. Τώρα, ο Τσιτουρίδης δηλώνει ότι το ΤΕΑΔΥ δε ζημίωσε ούτε από την αγορά του συγκεκριμένου ομόλογου. Τότε προς τι η απαγόρευση; Είπαμε, ο απόλυτος χαμός.
♦ Αναφερόμενος στον δανεισμό του ελληνικού δημοσίου ο Αλογοσκούφης δήλωσε: «Ενα μικρό μέρος, προκειμένου να εκμεταλλευτούμε συγκυρίες που ανακύπτουν στη διεθνή αγορά, γίνεται με δομημένα ομόλογα, δηλαδή με ομόλογα τα οποία δεν είναι αυτά τα απλά ομόλογα που είναι η τεράστια πλειοψηφία… Το Δημόσιο, από την ώρα που εκδίδει οποιοδήποτε ομόλογο, στη δευτερογενή αγορά δεν μπορεί να παρακολουθήσει την πορεία του. Εκδίδεται ένα ομόλογο, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να είναι με όρους επωφελείς για το Δημόσιο, και όλα τα ομόλογα που εκδίδονται είναι με εξαιρετικά επωφελείς όρους για το Δημόσιο… Στη δευτερογενή αγορά, τα ομόλογα σήμερα τα διαπραγματεύονται μέσα από ηλεκτρονικά συστήματα dealers, στις μεγάλες χρηματαγορές του εξωτερικού και αλλάζουν με αστραπιαία ταχύτητα χέρια. Κανείς δεν μπορεί να παρακολουθήσει πού καταλήγει τελικά ένα ομόλογο. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην καταλήγουν τα ομόλογα αυτά, μέσα από αυτές τις διαδικασίες, σε ασφαλιστικά ταμεία τα οποία πιθανόν να μην ξέρουν σε τι ακριβώς επενδύουν. Αυτό είναι το πρόβλημα που ανέκυψε το θεσμικό. Τώρα, οποιεσδήποτε ποινικές και άλλες ευθύνες διερευνώνται από τις αρμόδιες αρχές». Μήπως μπορεί να μας δώσει μια λίστα με όλα τα «δομημένα» ομόλογα που εκδόθηκαν, για να δούμε πόσα απ’ αυτά κατέληξαν στα ασφαλιστικά ταμεία; Γιατί οι μέχρι τώρα πληροφορίες λένε ότι τα περισσότερα (σχεδόν όλα), άλλαξαν χέρια και κατέληξαν με αστραπιαία ταχύτητα σε κάποιο Ταμείο, αφού πριν άφησαν τη «μίζα» σε κάθε χέρι που άλλαζαν. Μήπως μπορεί να μας εξηγήσει ο Αλογοσκούφης πώς έγινε και ο Πρινιωτάκης της «Ακροπόλεως» γνώριζε τέσσερις μήνες πριν ότι θα εκδοθεί το συγκεκριμένο ομόλογο και πήγε και το πλασάρισε στο ΤΕΑΔΥ, όπως κατέθεσε στον εισαγγελέα η διευθύντρια του ΤΕΑΔΥ Π. Καραδήμα;
Είναι φανερό ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τεράστιο οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο. Το αν έπεσαν μίζες είναι το λιγότερο. Το βασικό είναι ότι κράτος, τράπεζες και χρηματιστές από κοινού καταληστεύουν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων.
