Με μια κυριολεκτικά παραληρηματική δήλωση για το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας προσπάθησε ο Γιωργάκης να βγει από τον κλοιό που έχτισε γύρω του η απόφαση διαγραφής του Σημίτη. Με μια δήλωση που φαινομενικά απαντούσε στον Σημίτη, επί της ουσίας όμως απαντούσε στη συντριπτική πλειοψηφία των μεγαλοστελεχών του ΠΑΣΟΚ (και του δικού του κύκλου), που είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους στη διατύπωση αιτήματος για δημοψήφισμα, ζητώντας εμμονή στην παραδοσιακή γραμμή του ΠΑΣΟΚ: Οταν είμαστε στην κυβέρνηση δεν κάνουμε δημοψήφισμα, όταν είμαστε στην αντιπολίτευση δεν το προτείνουμε.
«Οποιος απο-φεύγει το λαό, εισπράττει ΟΧΙ», λέει ο Γιωργάκης και συμπληρώνει: «Προτίμησαν να αποφύγουν τον κόπο να πείσουν το λαό, ενώ ήξεραν ότι δημοψήφισμα θα γίνει στην Ιρλανδία».
Ομως, στην Ιρλανδία έγινε το ακριβώς αντίθετο. Τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της χώρας έκαναν λυσσώδη αγώνα υπέρ του «ναι». Ομως, όσο περνούσε ο καιρός τόσο ανέβαινε το «όχι» στις δημοσκοπήσεις, ενώ είχε ξεκινήσει από πολύ χαμηλά. Οσο αναπτυσσόταν συζήτηση επί της ουσίας τόσο φούσκωνε το ρεύμα του «όχι». Οπως όλοι θυμόμαστε, το ίδιο είχε γίνει και στη Γαλλία με το ευρωσύνταγμα. Το «όχι» ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και άρχισε να φουσκώνει όταν πλησίαζε η ώρα του δημοψηφίσματος και άρχισε να γίνεται συζήτηση. Μάλιστα, την τελευταία εβδομάδα στην Ιρλανδία παρενέβησαν πολλά από τα μεγάλα ονόματα της Ευρωένωσης (Μπαρόζο, Κουσνέρ κ.ά.) με μηνύματα καθαρά κινδυνολογικά, που έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Τη τζάμπα μαγκιά του Γιωργάκη και το άγχος να ξεπεράσει το ΣΥΝ τα καταλαβαίνουμε, πρέπει όμως να βρει και επιχειρήματα.
