Με ομιλητή τον Γιαννίτση έγινε η πρώτη δημόσια εκδήλωση των «58» στη Θεσσαλονίκη. Ισως αυτός να είναι και ο εκλεκτός της Κεντροαριστεράς του Βενιζέλου και του Σημίτη για την κορυφή του ευρωψηφοδέλτιου που θα σχηματίσουν. Και βέβαια, η επιλογή του προσώπου δεν είναι τυχαία. Ο Γιαννίτσης συμβολίζει την άκρα δεξιά πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, εκπροσωπεί τραπεζίτες και μεγαλοκαπιταλιστές και πρωταγωνίστησε σε αντεργατικές πρωτοβουλίες την περίοδου του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», τότε που ξεκίνησε η συντηρητική ανασυ-γκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού.
Οπως δεν είναι τυχαία η επιλογή του να επιδιώξει από το βήμα της συγκέντρωσης τη δικαίωσή του για το αντιασφαλιστικό σχέδιο που πήγε να περάσει το 2001. Ενα ανατριχιαστικό σχέδιο, που έβγαλε στο δρόμο ένα εκατομμύριο εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα, με αποτέλεσμα ο Σημίτης να τον αναγκάσει να το αποσύρει άρον-άρον και να βάλει στη θέση του τον Ρέππα για να διαπραγματευθεί ένα πιο ήπιο αντιασφαλιστικό σχέδιο, στο οποίο συναίνεσε και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ. Οι ρυθμίσεις του Γιαννίτση έχουν, βέβαια, γίνει νόμος από τους Λοβέρδο-Παπακωνσταντίνου, όμως το γεγονός ότι αυτός αναζητά τη δικαίωση και λοιδορεί τους διαδηλωτές που «ούρλιαζαν» (ακόμη και στις λέξεις φαίνεται η απόλυτη περιφρόνηση για το λαό), δείχνει και το χαρακτήρα της Κεντροαριστεράς που στήνει ο Βενιζέλος, με την αμέριστη βοήθεια των μεγαλύτερων συγκροτημάτων των ΜΜΕ.
Μπορούμε, έτσι, να καταλάβουμε τον Κουβέλη που αρνείται να προσχωρήσει σ' αυτή την Κεντροαριστερά και προσπαθεί να χτίσει το δικό του «τρίτο πόλο», μπας και διαχωριστεί. Με βασικό σύμμαχο τον Λοβέρδο, όμως, σε τι διαφέρει από τον Γιαννίτση και τους υπόλοιπους;
