Ο Σαμαράς πήγαινε στο Βερολίνο έχοντας εκλιπαρήσει για μια συνάντηση με τη Μέρκελ. Οι άνθρωποί του το είχαν σχεδόν προεξοφλήσει και είχαν διοχετεύσει την «είδηση» στα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, αλλά, φευ, η καγκελάριος δεν είχε ούτε ένα τέταρτο για τον Αντωνάκη το κανίς. Το πρόγραμμά της είναι πολύ φορτωμένο, γιατί στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας που της έχουν σχεδιάσει συναντιέται με κάτι απίθανους τύπους, προκειμένου να τραβηχτούν βίντεο και να βγουν φωτογραφίες. Ετσι, ο Αντωνάκης έμεινε με το παράπονο.
Η Μέρκελ, όμως, αποφάσισε να μην του στερήσει τη δυνατότητα να φωτογραφηθεί δίπλα της. Οταν στήθηκαν όλοι για την αναμνηστική φωτογραφία, γύρισε περιέφερε το βλέμμα της στο χώρο, τον είδε να στέκεται περίλυπος σε μια γωνιά και του ‘γνεψε (όπως ακριβώς είχε γνέψει ο Αντρέας στη Μιμή όταν γύρισαν από το Χέρφιλντ) να πάει να σταθεί πίσω της (πίσω της, όχι δίπλα της που υπήρχε χώρος μόνο για τον Ολάντ), ώστε να χωρέσει στο πλάνο. Οπως στήνεται ο γίγαντας Μητσάρας κάθε που βλέπει κάμερες.
Αυτό το περιστατικό, λοιπόν, το έκανε σημαία της η προπαγάνδα του Μαξίμου. Καρέ-καρέ περιέγραφε το πλάνο η Τρέμη, με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση. Και την επομένη τα «Νέα» είχαν δυο τεράστιες φωτογραφίες, με και χωρίς Αντωνάκη. Δυο φωτογραφίες μια ολόκληρη σελίδα! (Σημείωση: ο Αναστασιάδης είχε προλάβει κι είχε στηθεί μόνος του πίσω από τη Μέρκελ).
