Σε κάποιες περιπτώσεις τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Και η προβοκάτσια που έστησε ο Ζούγκλας κατά της Κατερίνας Μάτσα, επιστημονικής υπευθύνου της μονάδας απεξάρτησης 18ΑΝΩ, είναι απ’ αυτές τις περιπτώσεις. Μιλάμε για προβοκάτσια και έτσι είναι, γιατί όλοι ξέρουμε (και ο Ζούγκλας ακόμα καλύτερα) πώς λειτουργούν τα «μίντια». Βγάζεις κάποιον για να πει πως είναι αδελφός τοξικοεξαρτημένου και πως κάποιος δικηγόρος του είπε να του δώσει λεφτά για να λαδώσει τη Μάτσα και να β γάλει πιστοποιητικό και μπλα μπλα μπλα. Εσύ υποτίθεται πως δεν υιοθετείς αυτά που λέει ο καταγγέλλων και άρα είσαι… αθώος. Τί μένει απ’ αυτή την ιστορία; Η ανάμιξη ενός ονόματος, οι σκιές και οι υποψίες σ’ έναν κόσμο που έχει μάθει να τρέφεται με σενάρια συνωμοσίας και που έχει εδραία πεποίθηση ότι «όλοι τα παίρνουν» και «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά». Ο Ζούγκλας ξέρει πολύ καλά την προσωπική διαδρομή της Μάτσα και όφειλε να μην αφήσει την προβοκάτσια να γίνει. Είναι αποκλειστικά υπεύθυνος γι’ αυτό. Η Μάτσα δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης. Εχει μια διαδρομή και στον ιατρικό χώρο και στο κοινωνικό κίνημα. Εχει τη δική της προσφορά στο χώρο της απεξάρτησης. Εχει πολιτική ταυτότητα που ουδέποτε την έκρυψε. Εχει το θάρρος να βάζει το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης στις κοινωνικές και πολιτικές του διαστάσεις και να το συνδέει με τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ως εκ περισσού, λοιπόν, ενώνουμε και μεις τη φωνή μας με τους συναδέλφους της στο 18ΑΝΩ, με τους θεραπευόμενους και τις οικογένειές τους, με την ομάδα κοινωνικής επανένταξης και με όλους εκείνους που κατήγγειλαν αυτή την αισχρή προβοκάτσια. Επειδή, δε, δεν είμαστε «αθώοι» και ανυποψίαστοι και επειδή ξέρουμε τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί και στη ραδιοφωνική ομάδα του 18ΑΝΩ, εξαιτίας του περιεχόμενου των εκπομπών της, νομίζουμε ότι εν προκειμένω δεν έχουμε μόνο μια ακόμα εκδήλωση δημοσιογραφικής αλητείας, αλλά κάτι περισσότερο. Τα ναρκωτικά είναι μπίζνες, η απεξάρτηση είναι μπίζνες και το 18ΑΝΩ είναι η μοναδική μονάδα απεξάρτησης στο πλαίσιο του ΕΣΥ. Ο νοών νοείτω.