Το πρόβλημα με τον Μάρδα δεν είναι που έχει λογαριασμό στο εξωτερικό και έβγαλε κάποια λεφτά λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Το πρόβλημα είναι πως συμπεριφέρθηκε σαν κλεφτοκοτάς που πιάστηκε με την κότα στα χέρια και ισχυριζόταν ότι είναι από το δικό του κοτέτσι. Αν έβγαινε από την αρχή και έλεγε «ναι, έβγαλα λεφτά, φορολογημένα ήταν», θα έκανε μια ειλικρινή δήλωση. Αν μάλιστα επρόκειτο για ένα ποσό 40.000 ευρώ, όπως τελικά παραδέχτηκε, δε νομίζουμε πως θα δημιουργούνταν κάποιο μεγάλο πολιτικό πρόβλημα.
Τι έκανε, όμως; Αρχισε να καταγγέλλει σκευωρία σε βάρος του, χωρίς να λέει ποια είναι η αλήθεια. Στη συνέχεια, επειδή κατάλαβε ότι κάποιοι την έχουν ψάξει τη δουλειά, βγήκε πρωινιάτικα στον ΑΝΤ1 για να πει ότι έστειλε «πολύ λίγα χρήματα στο εξωτερικό, γιατί ήταν να φύγει η κόρη μου να πάει να κάνει μεταπτυχιακό». Και συνέχισε με λαϊκίστικη κλαψούρα: «Δεν νομίζω ότι είμαι ένοχος επειδή θέλω να χρηματοδοτήσω τις σπουδές της κόρης μου». Το βράδυ της ίδιας μέρας αναγκάστηκε να βγει τηλεφωνικά σε εκπομπή του Mega, όπου τον έκανε με τα κρεμμυδάκια ο Μπουμπούκος. Ενώ το πρωί έλεγε ότι έβγαλε τα λεφτά στο εξωτερικό «Νοέμβρη-Δεκέμβρη», το βράδυ παραδέχτηκε ότι τα έβγαλε τρεις μέρες πριν τις εκλογές (διότι «όταν η κόρη μου είναι να φύγει τον Φλεβάρη για το εξωτερικό δεν υπήρχε λόγος να τα καταθέσω από την προηγούμενη χρονιά») και ότι τελικά η κόρη του δεν έφυγε για μεταπτυχιακό, γιατί δεν πέρασε τα μαθήματα που χρωστούσε εδώ. Μόνος του παραδέχτηκε ότι στην προηγούμενη τηλεοπτική εμφάνισή του, μερικές μέρες πριν, είπε ψέματα!
Καταλάβατε γιατί μιλάμε για συμπεριφορά κλεφτοκοτά; Ο τύπος συμπεριφέρθηκε σαν πολιτικό ανθρωπάριο και το Μαξίμου τον κάλυψε πλήρως, μιλώντας για «χυδαία συκοφαντία στο πρόσωπο του Αναπληρωτή Υπουργού και προβοκάτσια στρεφόμενη εναντίον της κυβέρνησης».
Οσο για τον καυγά με το ΠΑΣΟΚ, από το οποίο ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ο Μάρδας, σε ένα έχει αναμφισβήτητα δίκιο ο Βενιζέλος. Σε όλη τη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου ο Μάρδας έγραφε ένα άρθρο τη βδομάδα και το έστελνε παντού (και σ’ εμάς), μπας και βρεθεί κάποιο έντυπο να το δημοσιεύσει. Σ’ αυτά τα άρθρα εμφανιζόταν σαν ένας ούλτρα εκσυγχρονιστής και ούλτρα ευρωπαϊστής οικονομολόγος, που ασκούσε ήπια κριτική στη μνημονιακή πολιτική (πιο ήπια απ’ αυτή που ασκούσε τα πρώτα χρόνια ο Σαμαράς), χωρίς να παραλείπει να κατακεραυνώνει τον ΣΥΡΙΖΑ για τις… εξαλλοσύνες του. Ποιος τον έμπασε στη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και μάλιστα σε προβεβλημένο πόστο (αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών), το οποίο δε νομίζουμε ότι μπορούσε να ονειρευτεί (μέχρι γενικός γραμματέας έφτασε επί ΠΑΣΟΚ), δεν το γνωρίζουμε, αλλά και δεν έχει και καμιά σημασία.
Το ποιόν του φάνηκε και σε άλλες περιπτώσεις, αλλά το τελευταίο επεισόδιο ήταν πιο χαρακτηριστικό (κι ας μην είχε άμεση συνάφεια με την κυβερνητική πολιτική).
