Η είδηση έχει ασφαλώς την ευτράπελη πλευρά της. Ο Νίκος Παπανδρέου, που μέχρι τώρα το έπαιζε «συγγραφέας» και εσχάτως αποφάσισε να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση ως πολιτικός (εκτιμά ότι -κληρονομικώ δικαίω- θα μαζέψει τις απαραίτητες ψήφους για να εκλεγεί ευρωβουλευτής), δήλωσε ότι δεν του πάει να αποκαλεί το κόμμα «του» ΚΙΝΑΛ, αλλά η γλώσσα και το στόμα σχηματίζουν αυθόρμητα τη λέξη ΠΑΣΟΚ, και πως προτίθεται να προτείνει να επιστρέψει ως σήμα ο πράσινος ήλιος, που κατηύγαζε την Ελλάδα επί τέσσερις δεκαετίες («ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος π' ανατέλλει, μας οδηγεί», έλεγε το άσμα των ένδοξων εκείνων εποχών).
Η Φώφη απάντησε «ΚΙΝΑΛ και το λουρί της μάνας», βγήκαν στο μεϊντάνι και ο Λοβέρδος με την… Καϊλή, αλλά η σχετική συζήτηση σταμάτησε χωρίς να πάρει έκταση. Οι απόψεις καταγράφηκαν, όμως. Κι αυτό έχει σημασία. Κάποιοι θέλουν ΚΙΝΑΛ, κάποιοι θέλουν ΠΑΣΟΚ. Επί της ουσίας, βέβαια, αυτό που υπάρχει είναι ΠΑΣΟΚ. Για την ακρίβεια, ό,τι περίσσεψε από το ΠΑΣΟΚ, καθότι ένα τμήμα (μεσαίο κυρίως, αλλά σε κάποιο βαθμό και ανωτεροανώτατο) του παλιού «πράσινου» μηχανισμού έχει περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ «και τας παραφυάδας» αυτού. Ομως η Φώφη και οι συν αυτή θέλουν σώνει και καλά ν' αλλάξουν όνομα. Θεωρώντας -αφελέστατα- ότι με νέο όνομα, με το χαμόγελο της Φώφης και μ' εκείνους τους αφασικούς λιμοκοντόρους που εμφανίζονται ως επιτελείο της, θα κάνουν… νέο ξεκίνημα.
Οι αριστοφανικοί στα καφενεία λένε κάτι πρακτικά χρήσιμο: «Ρε, βάλτε τον ήλιο, γιατί οι γέροι κι οι γριές στα χωριά και στις πόλεις τον ήλιο έχουν μάθει να ρίχνουν στην κάλπη. Αμα δε δουν ήλιο στο ψηφοδέλτιο, θα ρίξουν ό,τι να 'ναι. Κι έτσι που έχει κάνει το σήμα της ΝΔ ο Κούλης, να μη διαβάζεται, μπορεί να το περάσουν για στραβοχυμένο ήλιο και να ψηφίσουν ακόμα και Κούλη». Οι ιντριγκαδόροι στα κομματικά και παρακομματικά γραφεία έχουν βρει τη βάση της αυριανής διάσπασης. Μετά τις εκλογές, όταν το αποτέλεσμα θα έχει παγώσει το μόνιμο χαμόγελο στο μούτρο της Φώφης: όσοι θέλετε ΚΙΝΑΛ, να πάτε να συνεργαστείτε με τη Δεξιά του Κούλη. Εμείς είμαστε ΠΑΣΟΚ, εμείς σεβόμαστε το λαό που «δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» και γι' αυτό θ' αναζητήσουμε συγκλίσεις με τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Αλλωστε, στον ΣΥΡΙΖΑ θα συναντήσουμε πρώην συντρόφους μας, ενώ στη ΝΔ θα συναντήσουμε μόνο νυν και αεί εχθρούς.
Μ' αυτή τη γραμμή δεν είναι μόνο η οικογένεια Παπανδρέου, αλλά και ιστορικά στελέχη τύπου Λαλιώτη, Βάσως, Τσούρα, Λιβάνη κτλ. Απλά, πρέπει να προηγηθούν οι ευρωεκλογές (αν δε συμπέσουν με τις βουλευτικές) και να καταγραφούν οι συσχετισμοί ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, για να μη μπορεί καμιά Φώφη να σπεκουλάρει με την ελπίδα για εκλογική ανάκαμψη.
