Είναι πραγματικά πανικόβλητος ο τρόπος με τον οποίο η συγκυβέρνηση προσπάθησε ν’ αντιμετωπίσει τον ξέφρενο χορό της ανόδου των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων (το δεκαετές έπιασε το 8% τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) και της κατρακύλας του Χρηματιστήριου. Με γκεσέμια τη Βούλτεψη και τον Γεωργιάδη, αλλά και με δηλώσεις των Σαμαρά και Βενιζέλου στο υπουργικό συμβούλιο, που έμοιαζε να συγκλήθηκε ειδικά για να γίνουν αυτές οι δηλώσεις, δουλεύει στη γραμμή «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ».
Μια γραμμή που μόνο ειρωνικά γέλια προκαλεί. Αν μη τι άλλο, τα επιτόκια είχαν αρχίσει ν’ ανεβαίνουν πριν το σύστριγγλο με τις δηλώσεις Σκουρλέτη, ενώ ήταν η Λαγκάρντ εκείνη που πρώτη είπε ότι η Ελλάδα δε θα μπορέσει να σταθεί μόνη της στις «αγορές», γι’ αυτό χρειάζεται μια προληπτική γραμμή πίστωσης, για να επιβεβαιώσει τις απόψεις της ο Ντεϊσελμπλούμ (και ο Γιιούνκερ μέσω διαρροών).
Μετά από αυτές τις εξελίξεις, ο Σαμαράς χρειάστηκε εσπευσμένα να αναθεωρήσει την προεκλογική τακτική του. Εκεί που πήγαινε καμαρωτός με το «δεν χρειαζόμαστε τα υπόλοιπα λεφτά του ΔΝΤ», μέσα σε λίγες μέρες αποδέχεται ως βάση συζήτησης την «προληπτική γραμμή πίστωσης», η οποία βέβαια συνοδεύεται από Μνημόνιο και ειδική επιτήρηση από την Κομισιόν και την ΕΚΤ, όπως προβλέπει το καταστατικό του EFSF. Αρα, ο «αγώνας» τώρα γίνεται για να βρεθεί μια διαφορετική ονομασία του νέου Μνημόνιου. Είμαστε σίγουροι ότι πλέον θ’ ακούμε κυρίως για την απομάκρυνση της τρόικας, η οποία θα γίνει ντουέτο. Ηταν το πιο καίριο πλήγμα στην τακτική των Σαμαρά-Βενιζέλου, που δε θα μπορούν να το κρύψουν για πολύ κάτω από τον σκυλοκαυγά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
