Με την εμφάνιση του υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής φαίνεται να μπαίνει ένα τέλος στην Πανουσιάδα. Εκτός αν υπάρξουν νέα επεισόδια τις επόμενες μέρες. Ομως εμάς δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Στεκόμαστε στα όσα αποκάλυψε ο Ν. Παρασκευόπουλος, που παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Οπως είπε ο υπουργός, ο Λάμπρου, ως υπάλληλος της πολιτικής ηγεσίας, εργάστηκε για την απόσβεση της κινητοποίησης των (πολιτικών) κρατούμενων και όχι για να τους συντονίσει στη διεκδίκηση αιτημάτων. Αυτή τη δουλειά την έχω κάνει κι εγώ στο παρελθόν, επί υπουργίας Κανελλόπουλου και επί υπουργίας Βενιζέλου, είπε ο Παρασκευόπουλος. «Προσωπικά τον γνώριζα χρόνια ως ακτιβιστή στο πεδίο των δικαιωμάτων των κρατουμένων και μου έκανε εντύπωση η σοβαρότητά του», είπε για τον Λάμπρου ο Παρασκευόπουλος. Και προσέθεσε: «Ηταν σοβαρός, μετρημένος και σκέφτηκα ότι μπορεί να πηγαίνει στις φυλακές, να εκθέτει τις θέσεις του υπουργείου και να ακούει τα αιτήματα».
Ο Παρασκευόπουλος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους ως προς την αποστολή του Λάμπρου. Εκμεταλλευόμενος την ενασχόλησή του με ζητήματα φυλακής, επιστρατεύθηκε για να σπάσει την απεργία πείνας και όχι για να προωθήσει τα αιτήματα των απεργών πείνας. Τις θέσεις του υπουργείου υπηρετούσε. Από αυτό, άλλωστε, πληρωνόταν. Τι έχουν να πουν όσοι έσπευσαν να υπερασπιστούν τον Λάμπρου σαν ανιδιοτελή υπερασπιστή των δικαιωμάτων των κρατούμενων; Κάτι τέτοιους τύπους παλιά τους λέγαμε ρουφιάνους. Ο Λάμπρου, όμως, δεν έκρυβε ότι ήταν σύμβουλος του Παρασκευόπουλου. Απλά εμφανιζόταν ως σύμβουλος που βρίσκεται σ' αυτή τη θέση για να ικανοποιήσει αιτήματα κρατουμένων.
Μετά απ' όλα αυτά, ας σκεφτούμε αν πρέπει να δείχνουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη σε κάτι τέτοιους τύπους, που επικαλούνται ένα κάποιο παρελθόν (όχι και τόσο καθαρό πολιτικά, αλλά όχι και ανοιχτά εξουσιαστικό). Διαπραγμάτευση πρέπει να γίνεται σε κάθε αγώνα, όμως είναι η δυναμική του αγώνα που μπορεί να καθορίσει την έκβασή της και όχι οι μεσολαβήσεις διάφορων τύπων που παριστάνουν τους φίλους, αλλά δουλεύουν για την εξουσία.
Ο Παρασκευόπουλος αποκάλυψε ότι και αυτός έπαιρνε σημειώματα από την ΕΥΠ/ΚΥΠ για τις επαφές του Λάμπρου με πολιτικούς κρατούμενους! «Τα περισσότερα (σημειώματα) ήταν κοινά και για τα δύο υπουργεία (Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη), ανυπόγραφα, εξαιρετικά χρήσιμα για τη γνώση και αντιμετώπιση της κατάστασης», είπε ο Παρασκευόπουλος, ομολογώντας ότι προέρχονταν «προφανώς από την ΕΥΠ, αλλά ανυπόγραφα»! Η ΚΥΠ παρακολουθούσε συνεργάτη του, στον οποίο ο ίδιος είχε αναθέσει ρόλο ειδικού μεσολαβητή με τους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους, του έστελνε ενημερωτικά σημειώματα κι αυτός τα έβρισκε εξαιρετικά χρήσιμα για τη γνώση και την αντιμετώπιση της κατάστασης! Προφανώς, δεν είχε και τόση εμπιστοσύνη στο συνεργάτη του και σ' αυτά που του μετέφερε και δεχόταν ευχαρίστως τα σημειώματα της ΚΥΠ, χωρίς να πάει στον πρωθυπουργό και να ζητήσει να μην παρακολουθείται ο συνεργάτης του. Αλήθεια, ο Λάμπρου τι λέει γι' αυτό; Γνώριζε ότι τον παρακολουθούσαν και ενημέρωναν με σημειώματα δυο υπουργούς; Αν δεν το γνώριζε, τότε είναι αφελής. Αν το γνώριζε, τότε είναι κάτι παραπάνω από σάπιος.
Ο Παρασκευόπουλος, πάντως, υπερασπίστηκε το συνεργάτη του. Οπως είπε, «οι διάλογοι δεν έδειχναν συμπεριφορά με την οποία να τους ξεσηκώνει προς την παρανομία, αντίθετα έδειχναν πως προσπαθούσε να τους ηρεμήσει διαβεβαιώνοντάς τους ότι θα μεταφέρει τα αιτήματά τους στο υπουργείο»! Κασέτες, όπως είπε, δεν άκουσε, ενώ τα σχετικά έγγραφα τα κατέστρεψε, όπως προβλέπεται!
Και κάτι που μας αφορά. Είπε ο Παρασκευόπουλος ότι τον απειλούσαν. Και με πρόστυχο τρόπο έμπλεξε τις υποτιθέμενες απειλές με τη δική μας πολεμική προς το πρόσωπό του: «Οι απειλές στο πρόσωπό μου δεν ήταν μόνο φραστικές, αλλά και εξειδικευμένες και έμπρακτες. Δεν ανησυχούσα ιδιαίτερα, γιατί έχω πολύ καλή αστυνομική φύλαξη. Τα σχετικά έγγραφα τα έχω καταστρέψει, όπως προβλέπεται, αλλά στο διαδίκτυο υπάρχουν οι ύβρεις, “βασανιστής” και “Πόντιος Πιλάτος”».
Ενας καθηγητής της Νομικής είναι σε θέση να ξέρει την έννοια της ύβρεως. Οι χαρακτηρισμοί «βασανιστής» και «Πόντιος Πιλάτος» του αποδόθηκαν από εμάς και είχαν συγκεκριμένη αιτιολόγηση. Απέδιδαν με ακρίβεια τη συμπεριφορά του. Αν ο κ. καθηγητής δεν αντέχει στην πολιτική πολεμική, ας επιστρέψει στην έδρα του.
