Ο ένας (Σκανδαλίδης) εμφανίστηκε ως τρίτος πόλος στον πόλεμο Παπανδρέου-Βενιζέλου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και πίστευε ότι έτσι εξασφάλισε για πολλά χρόνια τη θέση ενός σεβάσμιου ηγετικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ. Ο άλλος (Παπουτσής) αποτέλεσε έναν από τους βασικούς πυλώνες του συστήματος που έδωσε και κέρδισε τη μάχη της αρχηγίας για λογαριασμό του Παπανδρέου. Και ο ένας και ο άλλος πίστευαν ότι θα είχαν ένα καλό υπουργείο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αντ’ αυτού, είδαν τον Πάγκαλο να γίνεται αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ενώ ο μεν Σκανδαλίδης πετάχτηκε εντελώς στο περιθώριο και ο Παπουτσής περιορίστηκε στο ρόλο του λοχία της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Είναι λογικό, λοιπόν, να περιμένουν ευκαιρία να φωνάξουν «παρών», εμφανιζόμενοι σαν η «βαθιά συνείδηση» του ΠΑΣΟΚ. Ο μεν Παπουτσής το έκανε στη Βουλή, εξευτελίζοντας τον σοκαρισμένο υφυπουργό Σαχινίδη που το ‘βαλε στα πόδια, ο δε Σκανδαλίδης το έκανε με συνέντευξή του στην Realnews. Και ο ένας και ο άλλος ήξεραν ότι θα γίνει ντόρος γύρω από τ’ όνομά τους. Δεν είναι πρωτάρηδες στην πολιτική. Και ο ένας και ο άλλος είχαν έτοιμες τις «διορθωτικές» δηλώσεις. Ο μεν Σκανδαλίδης δήλωσε το ίδιο κιόλας βράδυ ότι είναι στρατιώτης του κινήματος και της συντεταγμένης δράσης του, ότι στηρίζει τον πρωθυπουργό και τις μάχες που δίνει σε όλο τον κόσμο και ότι θεωρεί πως τα μέτρα είναι μονόδρομος (το τελευταίο το είχε πει και στη συνέντευξη στη Realnews), ο δε Παπουτσής απέδωσε στην… κακιά στιγμή το επεισόδιο με τον Σαχινίδη, στηρίζοντας και αυτός τα μέτρα.
Το μέγαρο Μαξίμου διέρρευσε ότι οι εξηγήσεις Σκαναδαλίδη κρίνονται ικανοποιητικές, απαξιώντας να μπει σε οποιαδήποτε συζήτηση μαζί του. Για τον Παπουτσή, όμως, διέρρευσαν ότι υπάρχει θέμα, που θα το χειριστεί προσωπικά ο Παπανδρέου, όταν επιστρέψει από την Ουάσιγκτον. Λογικό, γιατί ο Παπουτσής δεν τοποθετήθηκε μεν στην κυβέρνηση, όμως είχε θέση στον «πρωινό καφέ» του Μαξίμου και αποτελεί μία από τις χρυσές εφεδρείες.
Το κολπάκι αυτό το ξέρουν από παλιά οι Πασόκοι και πολλοί από δαύτους το έχουν χρησιμοποιήσει. Οταν είναι στην απέξω, κάνουν μια δήλωση, τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας και μετά την ανακαλούν ή τη διορθώνουν. Ετσι, και με την ηγεσία τα ‘χουν καλά και στο κομματικό δυναμικό αποχτούν μια κάποια αίγλη, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναζητούν άλλοθι για τη στήριξη που εξακολουθούν να προσφέρουν στο ΠΑΣΟΚ και οι φραστικές διαφοροποιήσεις κάποιων στελεχών τους προσφέρουν αυτό το άλλοθι. Γιατί, λοιπόν, ν’ ασχοληθούμε περισσότερο με τα τσαλιμάκια μεγαλόσχημων Πασόκων, που δεν σκοπεύουν να διαταράξουν τη σχέση τους με το κόμμα τους, αλλά αναζητούν απλώς βελτίωση της προσωπικής τους θέσης στο σύστημα εξουσίας;
