Μόλις στις 20 Νοέμβρη, παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την πανελλαδική του συνδιάσκεψη, ο Τσίπρας απέρριπτε κάθε συζήτηση για απλή αναλογική αυτή την περίοδο, με το επιχείρημα ότι «αυτό που προέχει τούτη την ώρα είναι να σταματήσουμε την καταστροφή και να οργανώσουμε την ανατροπή», ώστε η χώρα «να οδηγηθεί σε εκλογές από τις οποίες θα προκύψει μια σαφής κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μια κυβέρνηση όπως λέμε σωτηρίας της κοινωνίας, των εργαζόμενων, του λαού, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα έχει και τη δυνατότητα να προχωρήσει σε πολύ σημαντικές θεσμικές αλλαγές, για το πολιτικό σύστημα, για τις δομές του, θεσμικές αλλαγές που αφορούν όχι μόνο το εκλογικό σύστημα που πρέπει να αλλάξει και θα το αλλάξουμε».
Μετά από ένα εικοσαήμερο φιλολογίας περί την απλή αναλογική, τροφοδοτούμενης πότε από τη ΔΗΜΑΡ, πότε από το ΠΑΣΟΚ και πότε από διαρροές του μεγάρου Μαξίμου, στον ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν ότι θα έχουν πολιτικό κόστος, γι’ αυτό και γύρισαν την πλάκα. Ο ίδιος ο Τσίπρας δήλωσε ότι περιμένει από τη συγκυβέρνηση να φέρει πρόταση απλής αναλογικής, ο δε Στρατούλης έσπευσε να αναγγείλει ότι την επόμενη βδομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει δική του πρόταση νόμου.
Πολιτικό παιχνίδι γίνεται, όπως καταλαβαίνετε. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ λιγουρεύεται όσο τίποτ’ άλλο το μπόνους των 50 εδρών, ο δε Σαμαράς (με τη βοήθεια του Βενιζέλου, όπως λένε δημοσιεύματα του αστικού Τύπου) ψάχνει ένα καλπονοθευτικό σύστημα που θα βοηθάει μεν τους εταίρους του να διασωθούν πολιτικά, ταυτόχρονα όμως θα κόβει κάθε προοπτική εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτή τη γενική γραμμή θα παιχτεί το παιχνίδι και από τις δυο πλευρές.
