Λυσσασμένο αγώνα για να αποτρέψει κυβερνητική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού με τον ΣΥΡΙΖΑ δίνει το συγκρότημα Ψυχάρη. Ο λόγος είναι προφανής: ο Ψυχάρης στέλνει στον Τσίπρα το μήνυμα ότι προσπαθεί να του κόψει τις εναλλακτικές λύσεις παραμονής στην εξουσία και ότι θα ρίξει το βάρος του (που κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι, ειδικά στο χώρο του λεγόμενου Κέντρου) υπέρ μιας μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας των συρρικνωμένων δυνάμεων του Κέντρου με τη ΝΔ του Μητσοτάκη, την οποία θα προσπαθήσει να δείξει ως ανανεωμένη.
Πέρα από το «ρεπορτάζ», που γράφεται έτσι που να δείχνει ότι ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, Φώφη και Σταύρος, ακούνε ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας και βγάζουν φλύκταινες (ακόμα και όταν οι δηλώσεις Γεννηματά και Θεοδωράκη δείχνουν το αντίθετο), βασικός μοχλός της προώθησης αυτής της γραμμής είναι ο Πρετεντέρης, που με την καθημερινή αρθρογραφία του ζυμώνει την ιδέα ότι τη λύση στο πολιτικό πρόβλημα μπορούν να δώσουν μόνο οι εκλογές.
Δε δίστασε, στη στήλη του στο «Βήμα», υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ανατομία μιας ξεφτίλας», να τα βάλει με τον Ολάντ και τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες που καλούν τον Τσίπρα στις συνόδους τους. «Το ερώτημα είναι γιατί οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές αισθάνονται την ανάγκη να συγχρωτιστούν με έναν άνθρωπο κι ένα πολιτικό ρεύμα με το οποίο δεν τους συνδέει τίποτα – ούτε πολιτικά ούτε ιδεολογικά», έγραψε ο Πρετεντέρης, για να καταλήξει προβοκατόρικα: «Θα τρίζουν τα κόκαλα του Μπέμπελ και του Εμπερτ».
Τι δουλειά έχει ο Μπέμπελ, που παρά τα λάθη του παρέμεινε επαναστάτης σοσιαλδημοκράτης μέχρι το θάνατό του το 1913, με τον σοσιαλιμπεριαλιστή και σοσιαλφασίστα Εμπερτ, τον άνθρωπο που κάλεσε τα «Φράικορπς» για να αντιμετωπίσουν τους εξεγερμένους εργάτες του Βερολίνου, τον άνθρωπο που έδωσε την εντολή για τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ; Ενας προβοκάτορας δεν προβληματίζεται για τέτοιες ιστορικές… λεπτομέρειες.
