«Η αντιπυραυλική ζώνη πρέπει να καλύπτει το σύνολο της Ευρώπης και το σύνολο των χωρών του ΝΑΤΟ», δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη από το Οσλο, όπου μετέβη για να συμμετάσχει στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ. Αργότερα και μετά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, το υπουργείο Εξωτερικών χρειάστηκε να κάνει διευκρινιστική δήλωση, για να υποστηρίξει ότι δεν έχει τεθεί θέμα «εγκατάστασης στην Ελλάδα τμημάτων της αντιπυραυλικής ασπίδας».
Η διευκρίνιση, όμως, δεν έχει καμιά πρακτική σημασία. Από τη στιγμή που αποδέχεσαι την πρόκληση της αμερικάνικης αντιπυραυλικής ασπίδας, που έχει προκαλέσει τη σκληρή αντίδραση της Ρωσίας, θα δεχτείς και τον όποιο σχεδιασμό, του οποίου την ευθύνη δεν έχεις εσύ. Αν οι Αμερικανοί κρίνουν ότι ο σχεδιασμός της αντιπυραυλικής τους ασπίδας απαιτεί εγκατάσταση πυραύλων και ραντάρ και στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί πολιτικά να δώσει θετική απάντηση. Διότι δε μπορεί να αποδέχεσαι ως αναγκαία την κάλυψή σου από ένα οπλικό σύστημα και την ίδια στιγμή να αρνείσαι να εκχωρήσεις έδαφός σου για την τοποθέτησή τμήματός του.
Εκείνο που μετράει πολιτικά, λοιπόν, είναι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή (γιατί κυβερνητικές και όχι προσωπικές θέσεις απηχούν οι δηλώσεις Μπακογιάννη) επιμένει αμερικανικά σ’ αυτό το μείζον ζήτημα, στο οποίο αντιδρούν ακόμα και κυβερνήσεις ηγετικών ιμπεριαλιστικών κρατών της Ευρώπης. Γι’ αυτό, άλλωστε, έκανε τη δήλωση η Μπακογιάννη, δείχνοντας μετατόπιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τον ευρωπαϊκό στον αμερικανικό άξονα.
