Ο κύριος που εικονίζεται στη φωτογραφία να σερβίρει (με ιατρικά γάντια, μην κολλήσουμε και καμιά αρρώστεια από τους «βρομιάρηδες») είναι ο αμερικανός πρέσβης Ντάνιελ Σμιθ. Ο χώρος είναι το «κέντρο ημέρας» της ΜΚΟ «Κλίμακα» στον Κεραμεικό.
Τι γυρεύει ο αμερικανός πρέσβης σ’ ένα συσσίτιο απόρων; Ο,τι γυρεύει και μια ΜΚΟ σε έργο κοινωνικής πρόνοιας. Ενα ολόκληρο σύστημα μετατρέπει ένα κομμάτι από τους αναξιοπαθούντες που δημιουργεί καθημερινά ο καπιταλισμός σε βιτρίνα, που από τη μια στηρίζει την προπαγάνδα για την ύπαρξη δήθεν δικτύου ασφαλείας για τις «ευάλωτες ομάδες» και από την άλλη δίνει την ευκαιρία σε καπιταλιστές, πολιτικούς, δεσποτάδες, καλλιτέχνες και λοιπούς μεγαλόσχημους να κάνουν το κομμάτι τους.
Οι ΜΚΟ αποτελούν πλέον βασικό κρίκο αυτού του συστήματος. Η εποχή των «συλλόγων φιλανθρώπων κυριών» έχει παρέλθει. Αυτούς τους συλλόγους τους κατέστησαν περιττούς οι αλλαγές στην αστική διαχείριση και η ανάπτυξη του λεγόμενου «κράτους πρόνοιας». Φοβούμενη κοινωνικές εκρήξεις, η αστική τάξη επέτρεψε στα κράτη της ν’ αναπτύξουν προνοιακές δομές, τις οποίες διαφήμιζαν όσο τίποτ’ άλλο στον κόσμο. Στην Ελλάδα η ανάπτυξη αυτών των δομών έγινε την τελευταία τριακονταετία, γι’ αυτό και μπορούμε να θυμηθούμε τις εκκωφαντικές διαφημιστικές καμπάνιες με τις οποίες τις συνόδευσαν οι κυβερνήσεις (ΚΑΠΗ, βοήθεια στο σπίτι, προνοιακά επιδόματα κ.λπ.).
Πλέον, όμως, έχουμε περάσει στην εποχή της συντηρητικής ανασυγκρότησης του καπιταλισμού και των κρατικών του δομών. Αρχισε έτσι μια μετάγγιση δραστηριοτήτων από τις κρατικές υπηρεσίες προς τις ΜΚΟ. Πολλά είναι τα λαμόγια που πλούτισαν απ’ αυτή τη μετάγγιση. Ετσι, αυτό που πριν θεωρούνταν δικαίωμα (η κοινωνική πρόνοια του κράτους) πλέον εμφανίζεται ως δώρο διάφορων φιλάνθρωπων εθελοντών, στη χορεία των οποίων συγκαταλέγεται και ο αμερικανός πρέσβης. Και βέβαια, οι κοινωνικά απόκληροι θα πρέπει να αισθάνονται ευγνώμονες προς τις ΜΚΟ που «τους φροντίζουν».
