♦ Οι δεσμεύσεις μας γίνονται πράξη. Κοινωνική ασφάλιση. Κοινωνία αλληλεγγύης και συνοχής. Οι κυβερνητικές μας προτεραιότητες…10. Εξυγίανση του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων (Νέα Δημοκρατία)
Δεν χρειάζεται ν’ ακούσεις τον Κωστάκη στη Θεσσαλονίκη για να καταλάβεις το μέγεθος της νεοδημοκρατικής απάτης. Επειδή τα γραπτά μένουν, αρκεί να θυμάσαι τι λέγανε για τα βαριά και ανθυγιεινά, πως το περιτυλίγανε για να πάρουν τις ψήφους και τι κάνουν τώρα. Ηρθαν δήθεν σεμνοί και ταπεινοί και βούτηξαν την κουτάλα και της άλλαξαν τα φώτα. Τόσο πεινασμένα λαμόγια, τόσο κομπλεξικούς νεόπλουτους δεν ξέρω αν είχε ξαναδεί η χώρα. Γιατί οι… άλλοι έπιασαν τα υψηλά standard με τη ρέγουλα. Στην αρχή τουλάχιστον. Ξεκίνησαν με το ζιβάγκο, έπειτα φόρεσαν γραβατούλα και μετά δεν μαζεύονταν. Είχαν όμως ένα διάστημα προσαρμογής. Γιατί έτσι και αλλιώς εκεί θα κατέληγαν, όποιοι και αν ήταν. Διότι, ως γνωστόν, το αστικό κράτος λάφυρο είναι για το διαχειριστή που θα πάρει την κυβερνητική εξουσία. Λάφυρο είναι και ως λάφυρο το μεταχειρίζεται αυτός που ελέω εκλογών και εκλογικών νόμων την καταλαμβάνει. Αλλά τούτοι δεν μαζεύονται. Ηξεραν ότι ο λαός ήταν αηδιασμένος από τους άλλους, έβγαινε αυτό σε όλες τις δημοσκοπήσεις και σου λένε βουρ. Αμ δε. Μια του κλέφτη, δυο, τρεις… εκατό… και τσουπ ο Γιωργάκης στο προσκήνιο. Ζούμε στη χώρα των θαυμάτων. Μέχρι και ο Γιωργάκης βάζει σοβαρή υποψηφιότητα να κυβερνήσει. Αλλά, προσοχή (ένα ριζοσπαστικό ρίγος με διαπερνά) ενδέχεται –ο Γιωργάκης– να συνεργαστεί με την αριστερά, την πρόοδο και με μέρος των ριζοσπαστικών κινημάτων. Φοβερό ε;
Φοβερό και τρομερό ταυτόχρονα. Διότι ξέρεις τι είναι να είσαι ακτιβιστής της αριστεράς ή επιφανές μέλος της εξωκοινοβουλευτικής ριζοσπαστικής αριστεράς και να στηρίζεις κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γιωργάκη; Τέτοια θυσία για το καλό του λαού ισοδυναμεί με το Κούγκι, με το Ζάλογγο. Με συναρπάζει τόσο πολύ η ιδέα να το ζήσω και αυτό, με ιντριγκάρει τόσο πολύ το πανηγύρι που θα στηθεί με κέντρο τα Εξάρχεια, που μα τω Χριστώ μέχρι που να πάω να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ μου περνάει από το μυαλό. Και ας μου λέτε εσείς για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες και τα παρόμοια. Τέτοιο μπέρδεμα ούτε ο Φώσκολος δε θα μπορέσει να το φανταστεί. Από τα βαρειά και ανθυγιεινά ξεκίνησα και κοίτα που έφτασα. Με παράσυρε ο καναπές. Εκεί θα καταντήσουμε, αν δεν βγούμε στο δρόμο. Για τα βαριά και τα ανθυγιεινά.
♦ Αντεπίθεση. Με το ΠΑΜΕ του αγώνα και της ανυπακοής (ΠΑΜΕ Γραμματεία Θεσσαλονίκης)
«…Δε θα περάσετε άσπρη μέρα. Δεν υπολογίζουμε θυσίες. Θα αντισταθούμε με κάθε μορφή πάλης. Το ‘παμε και το εννοούμε: Θα φτάσουμε τη σύγκρουση στα άκρα. Οσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα για τους εργαζόμενους. Δεν έχουμε άλλο δρόμο…». Αυτά ήταν τα κυριότερα μηνύματα που μεταδίδονταν από τα μεγάφωνα στην ταξική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη. Ανατριχιάζει κανείς. Μπράβο και ξανά μπράβο. Λέω και ‘γω, ποιος στήνει οδοφράγματα καθημερινά στους δρόμους; Το ΠΑΜΕ είναι. Το είπαν και το εννοούνε οι άνθρωποι. Αλλά γιατί αυτή η δήλωση, ότι όχι μόνο το είπανε αλλά το εννοούνε κιόλας; Υπήρχε περίπτωση να σκεφτεί ο οποιοσδήποτε κάτοικος αυτή της χώρας, ότι ενδέχεται το ΚΚΕ να λέει κάτι και να μη το κάνει; Και πολύ περισσότερο, ενδέχεται να πει το ΚΚΕ ότι θα προβεί στις τάδε σκληρές μορφές πάλης και να μη τις πραγματοποιήσει; Αλίμονο. Εσείς τι λέτε; Συμφωνείτε. Είσαστε γνώστες της ταξικής συνέπειας και των σκληρών μορφών πάλης του Περισσού. Το καλύτερο όμως το είπε ένας ΠΑΜίτης στην Αθήνα, όχι στη Θεσσαλονίκη. Στην εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση των οικοδόμων. Αν είναι για το καλό του κινήματος –είπε– και 50 μέρες εκλογές (στο συνδικάτο) θα κάνουμε. Αυτό και αν το εννοούν. Μπράβο τους!!!
