«Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος δέχθηκε και προφανώς στρατεύεται πλήρως στον προεκλογικό αγώνα της παράταξης, ως μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου». Μ’ αυτά τα λόγια ο Βενιζέλος ανακάλεσε την αποδοχή της παραίτησης του Παναγιωτακόπουλου από το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Ο παλιός συγκεντρωσιάρχης, ο ανδρεοπαπανδρεϊκός, το στέλεχος που συγκρούστηκε με τον αγαπημένο του Γιωργάκη χάριν του σοσιαλιστικού οράματος, επιστρέφει στο μαντρί.
Η αλήθεια είναι ότι ο Παναγιωτακόπουλος ουδέποτε έφυγε από το μαντρί. Τα παιχνίδια του έκανε, όπως κάνει χρόνια τώρα, παριστάνοντας την «αριστερή συνείδηση» του κινήματος. Οπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργατοπατέρες. Θυμόσαστε, ασφαλώς, τις οργισμένες ανακοινώσεις των Πασκιτών. Ολ’ αυτά τα τερτίπια είναι πολιτικά εργαλεία. Εργαλεία εκτόνωσης, συγκράτησης, χειραγώγησης εργαζόμενων μαζών.
Σε μας δεν προκάλεσε καμία έκπληξη η επανάκαμψη του Παναγιωτακόπουλου και η ανάληψη οργανωτικού ρόλου ενόψει εκλογών. Λειτούργησε το παρασκήνιο, τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε. Ετσι γίνεται στα κόμματα εξουσίας, ιδιαίτερα όταν αυτά βρίσκονται σε δύσκολη θέση και ο αρχηγός έχει την ανάγκη και του τελευταίου βαρόνου. Αν σημειώνουμε το γεγονός είναι επειδή ήταν πολλοί οι «αριστεροί» που αναζητούσαν συμμαχίες και ενιαία μέτωπα με τους Παναγιωτακόπουλους. Πήραν μια καλή απάντηση.
