Η κοινωνική αναταραχή στις χώρες της Μέσης Ανατολής προκαλεί αναταραχή στα αστικά επιτελεία. Το ΝΑΤΟ, ο στρατιωτικός βραχίονας του δυτικού καπιταλισμού, υπό αμερικάνικη ηγεμονία, βρίσκεται σε ετοιμότητα και στις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες οργιάζει το παρασκήνιο. Εμείς πληροφορούμαστε μόνο όσα συμβαίνουν στο προσκήνιο και μια μικρή γεύση πήραν όσοι παρακολούθησαν το διήμερο σεμινάριο που διοργάνωσε στη Βουλιαγμένη η Ειδική Ομάδα για τη Μέση Ανατολή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ, με θέμα «Πολιτικές αναταραχές, οικονομική αβεβαιότητα και ασφάλεια στη Μεσόγειο».
Νατοϊκότερος όλων, νατοϊκότερος και του ίδιου του ΝΑΤΟ, εμφανίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, μεταφέροντας προφανώς τις απόψεις του ίδιου του Παπανδρέου, του οποίου είναι προσωπικό τσιράκι. «Οι ευρωατλαντικοί εταίροι και σύμμαχοι προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα», είπε ο Δρούτσας, για να ζητήσει «καθολική και στοχευμένη προσέγγιση με αυτές τις χώρες» (στις οποίες συμβαίνουν πολιτικές ανατροπές). Συγκεκριμενοποιώντας περισσότερο τη θέση του πρότεινε την εκπόνηση «ενός ευρωπαϊκού Σχεδίου Μάρσαλ στην περιοχή», το οποίο «θα είναι προς το άμεσο συμφέρον της Ευρώπης. Καλύτερα να επενδύσουμε στις εξελίξεις αυτές παρά να βρεθούμε σε αμυντική θέση».
Με τον αμοραλισμό που τον διακατέχει, δεν δίστασε να πει ότι «θα πρέπει να δού-με τα πράγματα με κάποια κυνικότητα. Θα είναι επένδυση της Ευρώπης με αντίκτυπο στο μέλλον. Είναι ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να παίξει ρόλο στην περιοχή», μη παραβλέποντας να σημειώσει, ότι αυτό δε σημαίνει «ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ αλλά συντονισμός και συνεργασία». Ο Δρούτσας ζήτησε ακόμη «προληπτικές δράσεις» για να αντιμετωπιστούν οι μεταναστευτικές ροές από τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο «αίσθημα ασφάλειας του Ισραήλ» που πρέπει να ληφθεί υπόψη στην «ειρηνευτική διαδικασία» με τους Παλαιστίνιους.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, στρατηγικός εταίρος και του σιωνιστικού μορφώματος πλέον, δεν θα διστάσει να σύρει τη χώρα ακόμα και σε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή (π.χ. Λιβύη). Αμεσα και όχι μόνον έμμεσα, με τη χρήση της αμερικάνικης βάσης της Σούδας και του ελληνικού συστήματος ραντάρ.
