Αλμα 3,5 περίπου εκατοστιαίων μονάδων έκανε η αποχή, φτάνοντας στο 29,08% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Δεν στεκόμαστε μόνο ούτε κυρίως στον απόλυτο αριθμό (σίγουρα δεν είναι ακριβής, γιατί οι εκλογικοί κατάλογοι δεν εκκαθαρίζονται γρήγορα), αλλά στο άλμα των 3,5 μονάδων, που εμφανίζεται για πρώτη φορά, όπως μπορείτε να δείτε και από τον πίνακα.
Σίγουρα αυτή η αύξηση της αποχής δεν μπορεί να αποδοθεί σε δυσαρεστημένους δεξιούς ψηφοφόρους που δεν πήγαν να ψηφίσουν. Σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι, όμως η πλειοψηφία των δυσαρεστημένων πρώην ψηφοφόρων της ΝΔ πήγε στο ΠΑΣΟΚ, ενώ ουκ ολίγοι πήγαν στο ΛΑΟΣ, που πήρε 110.000 παραπάνω ψήφους.
Εχουμε να κάνουμε στην πλειοψηφία των νέων απεσχόντων με αποστροφή προς το πολιτικό σύστημα, με απαξίωσή του. Μια απαξίωση που έρχεται ως συνέχεια της αποχής των ευρωεκλογών, που άγγιξε το 50% (47,37% για την ακρίβεια). Τώρα είχαμε εκλογές που βγάζουν κυβέρνηση, τα διλήμματα εντάθηκαν, ο χαβαλές από διάφορους εκπροσώπους του life style σταμάτησε, κόμματα και ΜΜΕ σταμάτησαν να «τσιτώνουν» τον κόσμο με αντι-αποχική προπαγάνδα, αναμενόμενο ήταν να μην διατηρηθεί το ίδιο ψηλό ποσοστό. Ομως, παρέμεινε στην αποχή ένα κομμάτι από το τεράστιο ποσοστό των ευρωεκλογών και έτσι προέκυψε αυτή η τόσο σημαντική αύξηση.
Θα το πούμε και πάλι, ότι σίγουρα όλο το ποσοστό της αποχής δεν εκφράζει συνειδητή αντικοινοβουλευτική τάση. Ούτε εκφράζει, όμως, στην πλειοψηφία του πολιτική απάθεια και αδιαφορία. Μέσα σ’ αυτό το σχεδόν 30% συνενώνονται διαφορετικές πολιτικές συμπεριφορές, διαφορετικά επίπεδα συνείδησης. Ποιος όμως μπορεί να διαφωνήσει ότι ένα σημαντικό κομμάτι ριζοσπαστικοποιημένων νέων απαξιώνει το πολιτικό σύστημα; Ζητού-μενο παραμένει το επόμενο βήμα, το αντάμωμα στο δρόμο.
