Στις γραμμές του αγώνα μετράμε έναν λιγότερο.
Εφυγε ένα παλικάρι, ένας γενναίος αγωνιστής.
Φτώχυνε η Κρήτη.
Θα θυμόμαστε πάντα τη θαρραλέα φωνή του.
Θα τον θυμόμαστε πάντα όρθιο στους δύσκολους καιρούς.
Τα πιο βαθιά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια στη συντρόφισσα, στα παιδιά του, στους δικούς του ανθρώπους.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Φυλακές Κορυδαλλού, 2 Φλεβάρη 2007
Δε θα ξεχάσουμε ποτέ, Κωστή, πως ήσουν ο πρώτος που ύψωσε τη δυνατή φωνή του, καταγγέλλοντας το έγκλημα του Ευαγγελισμού, το δύσκολο εκείνο καλοκαίρι του 2002. Οταν δικαιώματα κατακτημένα με αίμα πετιόνταν στα σκουπίδια, όταν βιάζονταν συνειδήσεις, όταν η υστερία σκίαζε τα πάντα, ήσουν η πρώτη ακτίνα φωτός στα σκοτάδια της τρομολαγνείας. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι στάθηκες αγέρωχος στο βήμα και στην πρώτη και στη δεύτερη δίκη και κατήγγειλες τις αθλιότητες των διωκτικών μηχανισμών, τις πρακτικές των ιεροεξεταστών, τη νομιμοποίηση των βασανιστηρίων, την επιστροφή στο μεσαίωνα. Θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που συνάντησαν έναν τέτοιο αγωνιστή. Θα σε θυμόμαστε πάντοτε όρθιο, σύντροφε Κωστή.
Χριστόδουλος Ξηρός
Φυλακές Κορυδαλλού, 2 Φλεβάρη 2007
Κωστή, είχε μέρες να βρέξει, όμως ούτε ο ουρανός άντεξε φαίνεται και έβαλε τα κλάματα όταν άκουσε την είδηση. Την είδηση πως δεν θα είσαι πια κοντά μας, πως άνοιξες τα φτερά σου και πέταξες.
Μα δεν ξέρει ο ουρανός, κι ούτε όσοι κλαίνε, συντροφάκο, πως άνθρωποι σαν κι εσένα δεν πεθαίνουν ποτέ. Μα γίνονται κραυγή στα χείλη των απελπισμένων, τραγούδια στους δρόμους του αγώνα, ελπίδα των φτωχών, όνειρο των καταπιεσμένων και εφιάλτης των καταπιεστών. Δεν αξίζει λοιπόν να λυπάται κανείς, γιατί θα ζεις για πάντα. Ο Τσε έλεγε πως «επαναστάτης είναι αυτός που νιώθει τον πόνο του συνανθρώπου του σαν να είναι πόνος δικός του». Σαν τέτοιο επαναστάτη θα σε θυμόμαστε, συντροφάκο. Αλληλέγγυο στους πρόσφυγες, στους άστεγους, στους φτωχούς, αλλά και στην πρώτη γραμμή όλων των κοινωνικών αγώνων: μια ζωή με αξιοπρέπεια, για ελευθερία και δικαιοσύνη, για κοινωνικές ανατροπές. Αλλωστε, όπως κι εσύ έγραψες στο τελευταίο ημερολόγιο αλληλεγγύης: «Οσο κι αν επιτίθεται η βαρβαρότητα, οι αντοχές μας θα τους τρομάζουν». Νιώθουμε ευτυχισμένοι που είχαμε την τύχη να συμπορευτούμε μαζί σου σ’ αυτούς τους αγώνες. Καλό ταξίδι, σύντροφε.
Εκ μέρους των φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης
Το ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών ΠΚ
Ο Κωστής λάτρευε τη ζωή και πολεμούσε το θάνατο, κάθε είδους. Δεν τα πήγαινε βέβαια και πολύ καλά με την υγεία… Επεδίωκε τη φθορά, γιατί πολλά απ’ αυτά που έβλεπε κάθε μέρα δεν τ’ άντεχε και ήθελε να θαμπώνει την εικόνα.
Κάποιους απ’ αυτούς που βρίσκονται εδώ μας δίδαξε τι σημαίνει να είσαι θεραπευτής, γιατί γιατροί υπάρχουν πολλοί… Στον καρκινοπαθή άρρωστο -άφηνε τα πρωτόκολλα να τα διαχειριστούν οι επιστήμονες- καθόταν στο κρεβάτι του, του αφιέρωνε χρόνο, του ‘πιανε το χέρι και του έλεγε δύο κουβέντες με απίστευτη τρυφερότητα και πολλά ψέματα με φοβερή πειστικότητα. Ετσι του έδινε ελπίδα, του έδινε ζωή.
Θα ‘μαστε πάντα μαζί στο «εδώ» και είμαι σίγουρη ότι στο «μετά» θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι πίνοντας, καπνίζοντας, τρώγοντας και γελώντας…
Χ.Κ.
