Πώς πάει η διαπραγμάτευση με την τρόικα; Πολύ καλά, απαντά ο Χαρδούβελης, που διανέμει τις συζητήσεις του με τους δημοσιογράφους με μορφή non papers. Οταν όμως καλείται να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες απαντά ότι δεν είναι του παρόντος.
Απ’ όλα όσα έχει δηλώσει μέχρι τώρα ο Χαρδούβελης, πιο σημαντικό είναι το εξής απόσπασμα:
«Το κλίμα ήταν πολύ καλό, θέλουν και εκείνοι να βρεθούν λύσεις. Συζητήσαμε θέματα του υπουργείου αλλά και θέματα στρατηγικής.
Οταν λέτε στρατηγικής;
Την επόμενη ημέρα, το τι θα γίνει μετά την έξοδο από το μνημόνιο.
Αυτό το συζητήσατε σήμερα για να το παρουσιάσετε στην τρόικα;
Ψάχνουμε από κοινού να βρούμε εποικοδομητικές λύσεις.
Αρα μπήκατε σε συζήτηση και για μετά το μνημόνιο.
Ναι.
Υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα;
Δεν μιλήσαμε για χρονοδιάγραμμα.
Ο χρόνος είναι μακριά ή κοντά;
Μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης θα πρέπει να έχουμε βρει λύση και σε αυτό το θέμα.
Τι θέματα βάζουν στο τραπέζι σχετικά με το πότε θα βγούμε από το μνημόνιο;
Δεν μπορούμε να πούμε τώρα περισσότερες λεπτομέρειες.
Ετσι όπως το λέτε όμως αφήνετε να εννοηθεί ότι θα υπάρξει λύση πακέτο: κλείσιμο review, διευκόλυνση χρέους και αποχώρηση από το μνημόνιο. Λέτε αυτό ή όχι;
Δε μίλησα για κανένα πακέτο. Λέω ότι για να κλείσει το review θέλουν και θέλουμε και εμείς να ξέρουμε πώς θα είναι το πρόγραμμα της επόμενης περιόδου».
Είναι ολοφάνερο ότι το κλείσιμο της τωρινής διαπραγμάτευσης συναρτάται με το τι θα γίνει μετά! Δηλαδή, η κυβέρνηση αναζητά τρόπο να δεσμευτεί σε κάποια πράγματα που δε θέλει να τα περάσει τώρα, επειδή φοβάται πως δε θα μπορέσει να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα πάει σε εκλογές. Γιατί όμως να πάρουν στα σοβαρά οι δανειστές μια κυβέρνηση η οποία δεσμεύεται για ένα μέλλον στο οποίο, κατά πάσα πιθανότητα, η ίδια δε θα είναι κυβέρνηση;
Οπως καταλαβαίνετε, αυτό είναι ένα πολιτικό ερώτημα, το οποίο δεν μπορούν να απαντήσουν οι τροϊκανοί. Αυτοί είναι υπάλληλοι, έχουν τα χαρτιά με τους στόχους και το πολύ στην έκθεσή τους να γράψουν ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται για αυτά και για εκείνα. Την απόφαση, όμως, θα πάρουν οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη, δηλαδή το Βερολίνο. Και σ’ αυτή τη φάση δεν βλέπουμε διάθεση χαλαρής αντιμετώπισης, για να διευκολυνθούν ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο. Αυτό τουλάχιστον έδειξε η στάση της Μέρκελ κατά το τελευταίο ταξίδι-προσκύνημα του Σαμαρά στο Βερολίνο.
Μετά, ήρθε η «απανταχούσα» από τον Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ, ο οποίος ανακοίνωσε τις αποφάσεις του ΔΣ της ΕΚΤ για την αγορά καλυμμένων ομολόγων και τιτλοποιημένων δανείων από τις τράπεζες, ώστε να αυξήσει τη ρευστότητά τους, διευκρίνισε όμως πως αυτό δεν αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, παρά μόνο αν είναι σε «πρόγραμμα». Δηλαδή, όχι μόνο να βρίσκονται υπό αυστηρή επιτήρηση, όπως κάθε χώρα που υπάγεται στη «διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος», αλλά να υλοποιούν ένα «πρόγραμμα» συμφωνημένο με την Κομισιόν και την ΕΚΤ. Μ’ άλλα λόγια, το Μνημόνιο τελειώνει και αρχίζει το… Μετα-μνημόνιο. Μένει να μάθουμε, κάποια στιγμή στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ποιος θα είναι ο μηχανισμός που θα αναλάβει την παρακολούθηση αυτού του μετα-μνημονιακού «προγράμματος» και πότε θα γίνουν οι σχετικές ανακοινώσεις. Θα υπάρξει συμφωνία με τη σημερινή συγκυβέρνηση ή το τρίγωνο Βερολίνου-Βρυξελλών-Φρανφούρτης θα περιμένει το Μάρτη του 2015, για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο (με εκλογές όπως δείχνουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή);
Παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα και την εκπεφρασμένη άποψη της συγκυβέρνησης για γρήγορη ολοκλήρωση της επιθεώρησης από την τρόικα, εμείς αυτή τη στιγμή βλέπουμε το ζήτημα να τραβάει σε μάκρος.
