«Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συμμετείχε σε σημαντικό βαθμό στην επίλυση της ελληνικής κρίσης, αλλά και στην επιβολή των γερμανικών θέσεων». Απόλυτη κυρίαρχος στο συνέδριο του γερμανικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος η Ανγκελα Μέρκελ (οι σύνεδροι την χειροκροτούσαν όρθιοι επί εννέα λεπτά, ενώ το σχέδιο απόφασης που πρότεινε υπερψηφίστηκε από 976 σε σύνολο χιλίων συνέδρων), αισθάνθηκε την ανάγκη να προσφέρει στήριξη στον υπουργό της των Οικονομικών, που από κάποιες πλευρές παρουσιάστηκε σαν ο άνθρωπος που το περασμένο καλοκαίρι έθεσε σε κίνδυνο την Ευρωζώνη, προωθώντας το Grexit. Για την Μέρκελ άλλη ήταν η πηγή του κινδύνου: «Απίθανες παλινωδίες από την αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας έθεσαν σε κίνδυνο την ευρωζώνη».
Κι αυτά που λέει ο Τσίπρας; Οτι δηλαδή ο Σόιμπλε είχε (και εξακολουθεί να έχει) ένα σχεδίου εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, προκειμένου να επιτύχει τη γερμανοποίησή της; Οτι αυτό το σχέδιο δεν το συμμερίστηκε ποτέ η Μέρκελ; Οτι με τη βοήθεια του Ολάντ τελικά το σχέδιο Σόιμπλε ναυάγησε; Πρόκειται για ένα ωραίο παραμύθι, που έτσι και δοκιμαστεί λίγο στη βάσανο της απλής λογικής διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. Γιατί δεν είναι δυνατόν την ίδια στιγμή να λένε και ότι ηττήθηκε ο Σόιμπλε και ότι αυτοί υπέγραψαν τη συμφωνία στις 12-13 Ιούλη εκβιαζόμενοι και αντιμετωπίζοντας ένα πραξικόπημα. Δεν μπορεί να ισχύουν και τα δύο.
Το Grexit είναι το βολικό άλλοθι του Τσίπρα και της κλίκας του. Το επικαλέστηκαν το καλοκαίρι, για να περάσουν το Μνημόνιο, το επικαλούνται ακόμα και τώρα ως κίνδυνο, κάθε φορά που πρέπει να στριμώξουν τον κοινοβουλευτικό τους λόχο για να ψηφίσει ένα πακέτο μνημονιακών προαπαιτούμενων. Το Grexit χρησιμοποιήθηκε από τον Σόιμπλε σαν διαπραγματευτικό εργαλείο. Σαν μοχλός πίεσης πάνω στην πανικόβλητη συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων. Για να επιβάλει τις γερμανικές θέσεις, όπως λέει η Μέρκελ. Οχι γιατί αποτελούσε στρατηγική της Γερμανίας.
