Η κίνηση του προϊστάμενου της Εισαγγελίας Εφετών Αθήνας να ζητήσει τη σύγκληση της Ολομέλειας του Εφετείου, προκειμένου να ορίσει εφέτη ανακριτή για την υπόθεση των ομολόγων (του ομολόγου, για την ακρίβεια) είναι μια καθαρά πολιτική κίνηση. Ο Γ. Κολιοκώστας έσπευσε να μιλήσει για ενδείξεις διάπραξης κακουργημάτων, πριν οι υφιστάμενοί του συγγράψουν κατηγορητήρια και απαγγείλουν κατηγορίες. Προς τι η βιασύνη; Να προλάβουν να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες πριν την έναρξη των θερινών διακοπών. Και την ίδια περίοδο να δούμε κάποιους να παίρνουν την άγουσα για τον Κορυδαλλό με χειροπέδες (άσχετο αν λίγο αργότερα θα βγουν, όπως έγινε με τους περιβόητους «κουμπάρους»).
Ποιος θέλει τέτοιες κινήσεις εντυπωσιασμού; Η κυβέρνηση και κανένας άλλος. Βλέποντας ότι το σκάνδαλο δεν κρύβει άλλες εκπλήξεις (η εισαγγελική προκαταρκτική εξέταση έχει ολοκληρωθεί, το ίδιο και η έρευνα του Ζορμπά και η κυβέρνηση είναι απολύτως ενήμερη), η κυβέρνηση επείγεται να το περιχαρακώσει στο πλαίσιο μιας κοινής ποινικής υπόθεσης, στην οποία ουδόλως θα εμπλέκονται στελέχη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών. Θα εμπλέκονται κυρίως οι χρηματιστές της «Ακρόπολις» και ενδεχομένως οι Ευγ. Παπαδόπουλος και Αγ. Σημαιοφορίδης, που είναι μεν πρώην κυβερνητικά στελέχη, πλην όμως έχουν καταστεί ήδη καμμένα χαρτιά. Ο Καραμανλής δεν θα διστάσει να τους δώσει στεγνά, προκειμένου να ενισχύσει το προπαγανδιστικό επιχείρημα που ήδη φωνάζουν από τα μπαλκόνια και τα τηλεπαράθυρα τα κυβερνητικά στελέχη: «Επί των ημερών μας στέλνουμε τις υποθέσεις στη Δικαιοσύνη και φοράμε βραχιόλια στους υπόπτους, ενώ επί ΠΑΣΟΚ τα κουκούλωναν όλα». Εφόσον δεν μπορεί να εξαφανίσει το σκάνδαλο των ομολόγων από την προεκλογική ατζέντα, ο Καραμανλής επιλέγει (με την άνεση που του δίνει πλέον το τρίμηνο από το ξέσπασμά του)να αντεπιτεθεί προσπαθώντας να αντιστρέψει το κλίμα και να κερδίσει τις εντυπώσεις ως «υπόδειγμα άκαμπτου έναντι της διαφθοράς πρωθυπουργού».
Ο Αγ. Σημαιοφορίδης οργανώνει τη δική του ποινική άμυνα στη γραμμή του «ανίδεου διοικητή», ο οποίος «εξαπατήθηκε από τους χρηματιστές». Προφανώς έχει λάβει τις εγγυήσεις του (ο πατέρας του δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια και δεν είναι τυχαίος στη ΝΔ), όμως καλού-κακού έριξε και το όνομα του Ευγ. Παπαδόπουλου στο εισαγγελικό τραπέζι, «για να σφίξουν οι κώλοι» κατά το κοινώς λεγόμενο. Δεν είπε τίποτα το επιλήψιμο, αλλά άδειασε τον Παπαδόπουλο ως προς την άγνοιά του για τη διαχείριση που ασκούσαν οι διοικήσεις των Ταμείων (κατέθεσε πως ο Παπαδόπουλος του είπε ότι ο Πρινιωτάκης έπαιρνε μεγάλες προμήθειες).
Ως εκεί, όμως. Το μεγάλο κόλπο, το σπρώξιμο των Ταμείων στα δομημένα ομόλογα, που έγινε με κυβερνητική εντολή, παραμένει ένα καλά κρυμμένο πολιτικό μυστικό. Ολοι γνωρίζουμε ότι έτσι έγινε, κανένα στοιχείο όμως δεν κατατέθηκε. Οι κατώτεροι στην ιεραρχία (Παπαδόπουλος, Σημαιοφορίδης) έχουν κάθε λόγο να τηρήσουν την ομερτά, προκειμένου να βοηθηθούν να καθαρίσουν. Γι’ αυτό και όλοι κάνουν τον Κινέζο όταν ρωτιούνται πώς γνώριζε ο Πρινιωτάκης ότι θα εκδοθεί το ομόλογο, 4 μήνες πριν την έκδοσή του. Προφανώς, ο χρηματιστής διαθέτει μαντικές ιδιότητες και προβλέπει το μέλλον!
Το ότι η κυβέρνηση θέλει να κλείσει πολιτικά την υπόθεση και να την περιορίσει στο στενό ποινικό πλαίσιο φάνηκε και από την αλαζονική συμπεριφορά του υφυπουργού Π. Δούκα στη Βουλή. Κατέθεσε κάποια έγγραφα που δεν λένε απολύτως τίποτα και όχι τις συμβάσεις για την έκδοση των ομολόγων και όταν του τη μπήκε ο Φλωρίδης, τον παρέπεμψε στο… Internet και σε σεμινάρια, «όπως είχε κάνει συνάδελφός σας πρώην υπουργός Εξωτερικών (σ.σ. ο Γιωργάκης, δηλαδή), παίρνοντας 250.000 ευρώ για βουλευτές κρατών της ανατολικής Ευρώπης, προκειμένου να μάθουν τη χρήση του Διαδικτύου». Προφανώς, η κυβερνητική γραμμή είναι πλέον «επίθεση και όχι άμυνα».
