«Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα». Αυτό το σύνθημα είχαν περάσει εντέχνως οι άνθρωποι της γιωργάκειας «αυλής» στους δυστυχείς Πασόκους, που τους είχε πέσει βαριά η απομάκρυνση από το λουφέ της εξουσίας και αδημονούσαν να επανέλθουν μετά από μια τετραετή «δεξιά παρένθεση». Πράγματι, ο νέος αρχηγός (δοτός στο ρόλο του, αλλά αυτό ελάχιστα ενδιέφερε το πράσινο λαμόγιο που αδημονούσε να επιστρέψει στα καλά από τη νομή της εξουσίας) επεδίωξε να τα «αλλάξει όλα». Εφερε στο ΠΑΣΟΚ τη Δαμανάκη και τον Ανδρουλάκη, που έως τότε τους έβλεπαν οι Πασόκοι και έβγαζαν σπυράκια (μνήμες ’89 γαρ). Προσέφερε τζάμπα βουλευτικές έδρες στους «αγρίως νεοφιλελεύθερους» Μάνο και Ανδριανόπουλο. Εβαλε επικεφαλής του ευρωψηφοδέλτιου την απίθανη Ματσούκα (όχι τη Δήμητρα, το τονίζουμε για πολλοστή φορά). Μέχρι και τη Γκερέκου τοποθέτησε στο ανώτατο καθοδηγητικό όργανο, σε μια ενέργεια αντιγραμμένη -και επικαιροποιημένη, βέβαια- από την ιστορία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (ως γνωστόν, ο Καλλιγούλας βάφτισε το άλογό του θεό και έβαλε τους συγκλητικούς να το προσκυνούν).
Εκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να δείξει ότι αυτός είναι ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός, ο άνθρωπος από τον οποίο εκπορεύεται κάθε κομματική εξουσία. Πλην, όμως, απέτυχε οικτρά. Και τώρα, καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές και πληθαίνουν οι φόβοι του ότι ο Καραμανλής σκοπεύει να αιφνιδιάσει (όπως αιφνιδίασε ο Σημίτης μες στο κατακαλόκαιρο του 1996), πετάει έξω τις ορντινάντσες και βάζει στην πρώτη γραμμή όλους τους βαρόνους και τους ομαδάρχες, ενεργοποιώντας «το όλον ΠΑΣΟΚ», όπως αρέσκεται να λέει ο πιο επικίνδυνος αντίπαλός του (Ε. Βενιζέλος).
Αναγνώριση προσωπικής ήττας αναμφισβήτητα. Αλλά και πονηριά. Αντί να τους έχει απέναντί του να τον πυροβολούν ομαδόν για την επερχόμενη ήττα, τους καθιστά συνένοχους. Ο νέος γραμματέας Ν. Αθανασάκης, κομματόσκυλο με πείρα, το είπε καθαρά στην παρθενική του ομιλία: «ή θα νικήσουμε όλοι μαζί ή θα χάσουμε όλοι μαζί». Πόσο πιο καθαρά να το πει;
Ο «πράσινος» Τύπος καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να ντοπάρει το ΠΑΣΟΚ, δημοσιεύοντας διατεταγμένες «αναλύσεις» που υποστηρίζουν ότι η Ρηγίλλης άρχισε να τρέμει, γιατί πλέον δεν θα έχει απέναντί της την «παιδική χαρά» του Γιωργάκη αλλά το «βαρύ πυροβολικό» του ΠΑΣΟΚ, το μπαρουτοκαπνισμένο σε πολιτικές μάχες επί σειρά ετών. Σιγά τα αίματα, ρε παιδιά. Ξεχάσατε ότι αυτό το «βαρύ πυροβολικό» είναι που έχασε πανηγυρικά στις βουλευτικές του 2004 και συνετρίβη στις ευρωεκλογές της ίδιας χρονιάς; Τι το καινούργιο έχει να φέρει εκτός από κραυγές και παραλλαγές του «σκληρού ροκ» που δε μπορούν να πείσουν; Θέλει κι άλλο χρόνο για να ξεχαστεί η κυβερνητική οχταετία του «εκσυγχρονισμού». Προπαντός, θέλει αντιπολίτευση κοινωνικά γειωμένη που το ΠΑΣΟΚ δε μπορεί να ασκήσει, γιατί δεν θέλει να φέρει κανένα εμπόδιο στο σύστημα της πλουτοκρατίας.Κι ύστερα, ο Καραμανλής έχει την πρωτοβουλία στα χέρια του, οι εταιρίες δημοσκοπήσεων μπουκώνονται με λεφτά που διαχειρίζονται πλέον οι «γαλάζιοι» και πρέπει να είναι εντελώς ανίκανος για να μην εκτιμήσει σωστά το πότε πρέπει να πάει σε εκλογές. Και το σπουδαιότερο, που θέλουν να μας κάνουν να το ξεχάσουμε οι «πράσινοι» προπαγανδιστές. Το «βαρύ πυροβολικό» έχει την εμπειρία να καταλάβει ότι δεν υπάρχει περίπτωση πρωτιάς. Γι’ αυτό εκείνο που πρωτίστως θα φροντίσει είναι να βγει αυτό καθαρό και να μεταφέρει τα βάρη στον Γιωργάκη. Κορόιδα είναι να μοιραστούν την ήττα;
