Θα πάει άραγε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να παρακολουθήσει το Μουντιάλ της Βραζιλίας, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση της «φίλης του» Ντίλμα Ρούσεφ; Αυτό δεν το γνωρίζουμε, γνωρίζουμε όμως με βεβαιότητα πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά θλιμμένος με όσα συμβαίνουν τελευταία στη χώρα του καφέ, της σάμπας, του τζόγκο μπονίτο και –σύμφωνα με τα δικά του λόγια– της ορμητικής οικονομικής ανάπτυξης με κέντρο τον άνθρωπο και τις κοινωνικές ανάγκες.
Επιστρέφοντας από τη Λατινική Αμερική ο Τσίπρας κράτησε κάποιες αποστάσεις από το μοντέλο της Αργεντινής, αλλά για τη Βραζιλία δε σήκωνε κουβέντα. Βλέπετε στη Μπραζίλια είχε συναντηθεί όχι μόνο με τη Ρούσεφ, αλλά και με τον «θρύλο» Λούλα! Και τώρα; Τώρα βλέπει τα στίφη των εξαθλιωμένων να ξεσηκώνονται και να τα κάνουν όλα λίμπα. «Δι’ ασήμαντον αφορμήν». Για μια αύξηση στο εισιτήριο των αστικών μέσων μεταφοράς κατά 20 σεντ του ρεάλ, που μετά βίας αθροίζονται σε επτά σεντ του ευρώ. Από το 1985, όταν έπεφτε η στρατιωτική δικτατορία, είχε να γνωρίσει τέτοιας έκτασης διαδηλώσεις και βίαιες συγκρούσεις η Βραζιλία. Δεν είναι συγκρούσεις ανάμεσα στους νεολαίους των συμμοριών από τις φαβέλες, είναι συγκρούσεις ανάμεσα στην εργατική τάξη και το πληβειακό κομμάτι του πληθυσμού, από τη μια, και την κυβέρνηση της Ρούσεφ, που στέλνει εναντίον τους πάνοπλους μπάτσους, από την άλλη.
Δύσκολα μπορεί να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να καταγγείλει τις εκατοντάδες χιλιάδες που βγήκαν στους δρόμους των βραζιλιάνικων μεγαλουπόλεων. Γι’ αυτό προτίμησε τη «σιγήν ιχθύος». Αλλωστε, η Βραζιλία πέφτει κομματάκι μακριά, δεν είναι δίπλα μας όπως η Τουρκία. Κοντά έρχεται μόνο όταν την επισκέπτεται ο Τσίπρας.
