Η συνάντηση του Μητσοτάκη, πάντως, με συνθέτες δεν ήταν fake news. Για γεύμα επρόκειτο, το οποίο έκλεισε η Ολγα Κεφαλογιάννη για να δώσει την ευκαιρία στον Μητσοτάκη να πει πόσο ενδιαφέρεται για την ελληνική μουσική και τα δικαιώματα των δημιουργών (λες και το κόμμα του δεν κυβερνούσε τόσα χρόνια, λες και ο ίδιος απουσίαζε τα προηγούμενα χρόνια από την Ελλάδα, λες και το κόμμα του δεν ήταν αυτό που έριξε «μαύρο» στην ΕΡΤ, ενέργεια που ήταν από τα μεγαλύτερα πλήγματα που δέχτηκε ο χώρος της ελληνικής μουσικής κατά τα χρόνια της κρίσης και των Μνημονίων).
Ο Μητσοτάκης βέβαια κάνει τη δουλειά του. Ψάχνει γλάστρες για να διακοσμήσουν την προεκλογική του εκστρατεία. Τι γύρευαν, όμως, σ' αυτό το γεύμα κάποιοι από τους δημιουργούς που στα χρόνια του «μαύρου» έδιναν συναυλίες στο προαύλιο της κατειλημμένης ΕΡΤ και κατήγγειλαν τον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη; Τι γύρευες εκεί, Φοίβο Δεληβοριά; Τι γύρευες εκεί, Στάθη Δρογώση, που έχεις παρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και κατεβαίνεις υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Σοφιανό; Μη μας πείτε ότι πήγατε ως συνδικαλιστές. Οι συνδικαλιστικές συναντήσεις δε γίνονται σε χαρούμενα γεύματα, ούτε συνοδεύονται με χαμογελαστές φωτογραφίες με τον νεοφιλελεύθερο Μητσοτάκη. Γίνονται στη Βουλή ή έστω στα κομματικά γραφεία, τα οποία επισκέπτονται οι συνδικαλιστές, για να υποβάλουν αιτήματα και να πάρουν απαντήσεις.
Γλάστρες του Κούλη γίνατε, αγαπητοί, εν πλήρει συνειδήσει ότι κληθήκατε για να παίξετε αυτόν τον ρόλο. Δεν έχετε καν το άλλοθι της καλλιτεχνικής αφέλειας. Αν το επικαλεστείτε, θα κάνετε χειρότερα τα πράγματα για την πάρτη σας. Ξέρετε τι νομίζουμε εμείς; Οτι είστε σίγουροι πως ο Κούλης θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός και θέλετε να τα έχετε καλά μαζί του, για προσωπικούς ή για συντεχνιακούς λόγους. Δε χρειάζεται να πούμε πώς ονομάζεται αυτή η συμπεριφορά, είτε πρόκειται για καλλιτέχνες είτε για πολιτικούς.
