Την περασμένη Δευτέρα, ο «πολύς» Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ανέλαβε να δώσει γραμμή στους έλληνες πολίτες για την ψήφο τους στις επερχόμενες εκλογές, δηλώνοντας στη γερμανική Hannoversche Allgemeine Zeitung: «Αν ακραία κόμματα ενισχυθούν σε τέτοιο βαθμό που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να μην μπορούν να σχηματίσουν έναν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό και κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί οι οποίοι θα αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε και εμείς».
Φυσικά, κανένας από τη συγκυβέρνηση και τα κόμματά της δεν ενοχλήθηκε, γι’ αυτό και δεν διαμαρτυρήθηκαν για παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Αλλωστε, γι’ αυτούς δούλεψε ο Γιούνκερ, χοντραίνοντας το εκβιαστικό παιχνίδι που εδώ και καιρό τα κόμματα της συγκυβέρνησης παίζουν σε βάρος του ελληνικού λαού.
Την Τετάρτη, ήταν η σειρά του Μπαρόζο να ασκήσει το δικό του εκβιασμό, πάνω στη ΝΔ αυτή τη φορά, με τη δήλωσή του ότι τώρα δεν είναι ώρα για εκλογές στην Ελλάδα, αλλά για δουλειά και μόνο δουλειά.
Ενδιαμέσως, ο λαλίστατος Γιούνκερ, σε συνεντεύξεις του στη γερμανική Die Welt και τη βελγική La Libre Belgique ζήτησε από την ΕΕ να ορίσει επίτροπο για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας, ο οποίος –όπως είπε– δεν θα είναι επίτροπος προϋπολογισμού, όπως είχαν προτείνει οι Γερμανοί, αλλά επίτροπος ανοικοδόμησης που θα συνεργάζεται στενά με τον επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Ολι Ρεν.
Στην πρόταση Γιούνκερ αντέδρασαν ο Μπαρόζο και ο Χαν (επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής), αντίδραση που πρέπει να αποδοθεί στον πόλεμο εξουσίας μεταξύ των μανδαρίνων των διάφορων ευρωενωσιακών οργάνων (οι κομισάριοι θέλουν όλη η εξουσία της επιτροπείας να ασκείται από την task force του Ράιχενμπαχ). Πήρε θάρρος κι ο Παπαδήμος, που βρισκόταν στις Βρυξέλλες για συνάντηση με τον Μπαρόζο, και απέρριψε κι αυτός, κομψά, την πρόταση Γιούνκερ, δηλώνοντας ότι η ευθύνη για την εφαρμογή του προγράμματος (του Μνημόνιου-2 δηλαδή) ανήκει στην ελληνική κυβέρνηση και ότι η στήριξη που δίνεται από την Κομισιόν είναι επαρκής για την υλοποίηση του προγράμματος.
Ανεξάρτητα από τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα διάφορα ευρωενωσίτικα κέντρα, σημασία έχει ότι το ζήτημα της ενίσχυσης της επιτροπείας βρίσκεται σταθερά στην ατζέντα και αυτό ακριβώς υπενθυμίζει και η νέα πρόταση Γιούνκερ.
