Πόσες φορές έχει συναντηθεί ο Σαμαράς με τη Μέρκελ; Εχουμε χάσει το λογαριασμό. Η τελευταία συνάντηση, πάντως, ήταν μια ακόμη ευκαιρία για τον πρωθυπουργό της συγκυβέρνησης για να κάνει μια ακόμη δήλωση δουλοφροσύνης ενώπιον της γερμανίδας καγκελαρίου. «Θέλω να καταστήσω σαφές», είπε ο Σαμαράς, «ότι η χώρα μας κάνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια με θυσίες για τον ελληνικό λαό, για να πετύχουμε και πάλι την αξιοπιστία και να αποκτήσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη τόσο των λαών της Ευρώπης όσο και των αγορών». Τον Οκτώβρη, όταν η Μέρκελ επισκέφτηκε την Αθήνα, ο Σαμαράς είχε κάνει την ίδια δήλωση στο πιο δουλοπρεπές: «Τόνισα στην καγκελάριο, ότι ο ελληνικός λαός ματώνει αυτή τη στιγμή, αλλά είναι αποφασισμένος να παραμείνει στο ευρώ και να κερδίσει το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας».
Τον Οκτώβρη υπήρχε μόνο η «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή η εξασφάλιση της μέγιστης κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τώρα, προστέθηκαν, για προπαγανδιστικούς λόγους και οι λαοί, λες και έχουν καμιά αγωνία οι λαοί της Ευρώπης για την «ανταγωνιστικότητα» του ελληνικού καπιταλισμού. Ανθρωποι του Σαμαρά έλεγαν στους δημοσιογράφους στο Βερολίνο, ότι τόσο στη συνάντηση με τη Μέρκελ στην καγκελαρία όσο και στην ομιλία του στο οικονομικό συνέδριο της Die Welt o Σαμαράς επικεντρώθηκε στο να εξηγεί ότι η Ελλάδα προσφέρει πλέον σταθερό επενδυτικό περιβάλλον και ότι οι υποψήφιοι επενδυτές θα βρουν στη χώρα ό,τι χρειάζονται για τις επενδύσεις τους. Εξήγησε, δηλαδή αναλυτικά αυτό που –με την ίδια δουλοπρέπεια– είπε ο Παπούλιας. Οτι οι γερμανοί επενδυτές μόνο να κερδίσουν έχουν αν έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Η Μέρκελ συμπεριφέρθηκε και πάλι σαν αυστηρή δασκάλα, συμπεριφορά που απορρέει από τη θέση της ως επικεφαλής πολιτικού του ηγεμονεύοντος στην Ευρώπη γερμανικού ιμπεριαλισμού. Δήλωσε ότι εκμεταλλεύτηκε τη συνάντησή της με τον Σαμαρά για «να μάθω από τον κ. Σαμαρά ποιες είναι οι πρόοδοι που έχει σημειώσει η χώρα στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων». Δεν είπε λέξη, όμως, για το αν ο Σαμαράς… πέρασε στις εξετάσεις.
Οση δουλοπρέπεια και να δείξουν ο Σαμαράς και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, επενδύσεις στον ορίζοντα δεν φαίνονται, γιατί και ο γερμανικός καπιταλισμός μπαίνει σε κρίση και χρόνος χρειάζεται για να ρυθμιστούν όλα τα ζητήματα που θέτουν οι γερμανοί καπιταλιστές (Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες).
