Στο προσκήνιο φαίνεται μόνο η έξαρση του εθνικισμού. Η κυβέρνηση δέχεται πίεση από τα δεξιά για ένα ζήτημα που όλοι ξέρουν ότι είναι χαμένο: το όνομα που θα πάρει η γειτονική Δημοκρατία της Μακεδονίας, που μόνο στην Ελλάδα πλέον επισήμως την αποκαλούν FYROM και ανεπισήμως «Σκόπια». Πιεσμένη από το εθνικιστικό κλίμα, παγιδευμένη σε μια αδιέξοδη στρατηγική του ελληνικού κράτους, διαθέτοντας μια οριακή πλειοψηφία στη Βουλή και γνωρίζοντας ότι ανά πάσα ώρα μπορεί να της προκύψουν εκλογές, η κυβέρνηση Καραμανλή προσπαθεί να διαπραγματευθεί με εκείνους που «κάνουν το παιχνίδι». Να διαπραγματευθεί μια «σύνθετη ονομασία». Απειλεί ακόμα και με βέτο για την ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αν και ξέρει καλά ότι μάλλον δε μπορεί να το κάνει.
Αυτά στο προσκήνιο. Γιατί στο διεθνές διπλωματικό παρασκήνιο το παιχνίδι παίζεται διαφορετικά. Για να πάρεις κάτι, ειδικά αν αυτό το κάτι αφορά μια παράλογη αξίωση (όπως είναι η αξίωση να καθορίσεις εσύ πως θα ονομάζεται ένα άλλο κράτος), θα πρέπει να δώσεις. Σε ποιους να δώσεις; Στους Αμερικανούς, καταρχάς, αλλά και στις ηγέτριες ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που επίσης έχουν λόγο. Τι να δώσεις; Παραγγελίες όπλων ανυπερθέτως. Θα πάρουν οι Αμερικανοί τη μερίδα του λέοντος, θα πάρουν και οι Γερμανοί και οι Γάλλοι. Θα κονομήσουν οι μεσάζοντες, θα πέσουν και οι σχετικές μίζες σε «αξιολογητές» και πολιτικά πρόσωπα και ο ελληνικός λαός θα είναι διπλά χαμένος: θα εξακολουθήσει να δηλητηριάζεται με το εθνικιστικό δηλητήριο και θα πληρώσει με ακόμα πιο σκληρή λιτότητα τις νέες αγορές οπλικών συστημάτων. Χωρίς καν οι διοικούντες να είναι σίγουροι ότι θα βρεθεί μια συμβιβαστική φόρμουλα στο όνομα. Τους αρκεί να αγοράσουν λίγο χρόνο.
