Δικλείδα ασφαλείας για το σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό

Ιδια ιστορία με την πυρκαγιά σε Μάτι και Νέο Βουτζά. Είκοσι πέντε άνθρωποι πνίγηκαν στη Μάνδρα, το δικαστικό πόρισμα διαπιστώνει εγκληματικές παραλείψεις (έλλειψη αντιπλημμυρικής προστασίας, έλλειψη έργων ορεινής υδρονομίας, έλλειψη συντήρησης ρεμάτων, έλλειψη οριοθέτησης ρεμάτων, μη  έγκαιρη υλοποίηση εγκεκριμένων έργων κτλ.), όμως οι κατηγορίες είναι σε βαθμό πλημμελήματος. Σαν να πρόκειται για τροχαίο ατύχημα. Δε διερευνάται ούτε ο ενδεχόμενος δόλος, που σε απλά λόγια σημαίνει ότι οι αρμόδιοι ήξεραν ότι μπορεί να προκύψει κίνδυνος για ανθρώπινες ζωές, αλλά αδιαφόρησαν.
 
Αυτή είναι η μία πλευρά, η σημαντικότερη. Η αστική Δικαιοσύνη φροντίζει να κρατήσει τις ισορροπίες, τις απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία και αναπαραγωγή του συστήματος. Αλίμονο αν τα πολιτικά στελέχη (έστω κι αν βρίσκονται στο επίπεδο μιας περιφέρειας ή ενός δήμου) κατηγορούνταν σε επίπεδο κακουργήματος επειδή δεν έκαναν τα απαραίτητα έργα. Αν γινόταν δεκτή αυτή η λογική, τότε θα γενικευόταν, θα επεκτεινόταν και στο επίπεδο των υπουργών, θα καταλάμβανε όλους τους διαχειριστές του καπιταλισμού, θα δημιουργούσε πρόβλημα στην ίδια τη λειτουργία του συστήματος.
 
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η αστική Δικαιοσύνη καλείται να λειτουργήσει ως δικλείδα ασφαλείας για το σύστημα. Nα περάσει στο λαό το μήνυμα ότι ενεργεί για λογαριασμό του, ως προστάτης του, και ταυτόχρονα να βάλει τα όρια της ποινικής ευθύνης των πολιτικών στελεχών, κρατώντας τα στο ελάχιστο, στο προσχηματικό επίπεδο.
 
Πέρα από αυτή την πλευρά, τη γενική, τη διαχρονικά εφαρμοζόμενη, υπάρχει η συγκυριακή, η οποία επικεντρώνεται στη Δούρου. Κανένας δεν ασχολήθηκε με τους δημάρχους Μάνδρας. Ελευσίνας, Μεγαρέων, που επίσης κατηγορούνται. Ούτε με τον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Αττικής. Ολοι ασχολήθηκαν με τη Δούρου και μόνο μ’ αυτήν. Λογικό, από άποψη πολιτικής λειτουργίας. Η Δούρου είναι το προβεβλημένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, το άτομο με την άμετρη φιλοδοξία και με την προκλητική συμπεριφορά. Πρώτα η φωτιά σε Μάτι-Νέο Βουτζά, μετά η πλημμύρα στη Μάνδρα, η Δούρου είναι κατηγορούμενη για 125 θανάτους. Ομως το αυτί της δεν ιδρώνει. Η λογική της είναι αυτή που διακήρυξε από την πρώτη στιγμή: «Εκατσε η στραβή στη βάρδια μου»! Τώρα, το παίζει… οσιομάρτυρας που περιμένει υπομονετικά την ποινική δικαίωσή της, που τη θεωρεί σίγουρη. Μένει να μάθουμε αν οι εκλογείς θα της υπενθυμίσουν την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Το ότι απέναντί της βρίσκονται ο Πατούλης και ο Σγουρός, άνθρωποι για τους οποίους οι εκλογείς θεωρούν ότι δε θα ενεργούσαν διαφορετικά από τη Δούρου, είναι σίγουρα υπέρ της συριζαίας. Φτάνει όμως αυτό;