Διχασμένο κορμί θυμίζει η σαμαρική ομάδα που διοικεί τη ΝΔ. Με το ένα χέρι καταψηφίζει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα νέα μέτρα και με το άλλο κάνει προτάσεις για περισσότερες ενισχύσεις στο κεφάλαιο. Μιλώντας σε συγκέντρωση γυναικών της ΝΔ, ο Σαμαράς προσπάθησε να ανεβάσει τους αντικυβερνητικούς τόνους, φορτώνοντας στο ΠΑΣΟΚ την ευθύνη για «το σύστημα που σήμερα καταρρέει» και αναγόρευσε τη ΝΔ σε φορέα μιας «νέας μεταπολίτευσης». «Εμείς μπορούμε να ξεκινήσουμε τον επόμενο κύκλο, εμείς μπορούμε να αλλάξουμε και το οικονομικό μοντέλο και το σύστημα διακυβέρνησης που σήμερα χρεοκόπησαν», φώναζε, χωρίς και ο ίδιος να πιστεύει αυτά που έλεγε.
Ποια, όμως, είναι η θέση της ΝΔ για τα νέα μέτρα; «Αυτά τα μέτρα είναι πολύ πέρα από τις αντοχές της κοινωνίας», είπε ο Σαμαράς, συμπληρώνοντας ότι διαφωνεί «όχι μόνο με τα περισσότερα από τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν πριν από λίγες μέρες, αλλά και με το συνολικό μείγμα πολιτικής που ακολουθείται». Αμέσως μετά, όμως, αποδέχτηκε τα μέτρα, λέγοντας ότι «είναι απαραίτητο να συμπληρωθούν τα μέτρα για το έλλειμμα με μέτρα-ανάσες για την τόνωση της αγοράς»!
Σε συνέντευξή του στην «Ημερησία» έγινε συγκεκριμένος ζητώντας μείωση των φορολογικών συντελεστών των καπιταλιστικών κερδών σε βαλκανικά επίπεδα («Μπορούμε να ανταγωνιστούμε τις γειτονικές μας χώρες που έχουν φορολογικούς συντελεστές τους μισούς σχεδόν από τους δικούς μας;») και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, διότι έτσι –άκουσον, άκουσον!– «θα εισρεύσουν περισσότερα έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία»! Οταν, δε, ρωτήθηκε αν συμφωνεί με την αύξηση του ορίου των απολύσεων, την αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων με συμβάσεις ανά εργασιακό χώρο και τη μείωση των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα, προτίμησε… να μην απαντήσει.
Η ΝΔ έχει ανάγκη να ανακάμψει. Αν το κόμμα έχει μια φορά αυτή την ανάγκη, ο Σαμαράς και η παρέα του την έχουν δέκα, γιατί το Μητσοτακέικο καραδοκεί. Γι’ αυτό και η ΝΔ διαφοροποίησε ελαφρά την τακτική της το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Αντί να καλεί την κυβέρνηση «να πάρει μέτρα», τώρα ασκεί άσφαιρη κριτική στα μέτρα, μπας και μπορέσει να βγάλει πολιτική υπεραξία από τη διάχυτη οργή των εργαζόμενων. Αν όμως προκύψουν σκληροί εργατικοί αγώνες, θα συμπαραταχθεί με την επίσημη κρατική θέση (όπως έκανε και έναντι των αγροτικών μπλόκων), κατηγορώντας παράλληλα την κυβέρνηση για ανικανότητα. Το έργο το έχουμε ξαναδεί και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Το σύστημα πρέπει να έχει και αξιόπιστη εναλλακτική λύση εξουσίας.
