Εντάξει, την περίοδο της «σκληρής διαπραγμάτευσης», που απέδιδε το θέατρο του Τσίπρα, του Μπαρουφάκη και των υπόλοιπων, να δεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ακόμη και είκοσι μονάδες διαφορά από τη ΝΔ (για «διπλό σκορ» είχε μιλήσει ο Τσίπρας στη Βουλή, ειρωνευόμενος τον Μεϊμαράκη). Μετά τη συμφωνία, όμως, πώς συνέβη το σκορ να διατηρείται στα ίδια επίπεδα; Πάνω από δεκαπέντε μονάδες διαφορά έδιναν στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και στα τέλη Ιούλη, όταν η συμφωνία είχε υπογραφεί και είχαν ψηφιστεί οι δύο νόμοι με τα προαπαιτούμενα. Θα ξεχάσουμε, μήπως, αυτά που έγραφαν τότε οι φυλλάδες; Οτι ο Τσίπρας είναι ο μόνος δημοφιλής πολιτικός στην Ελλάδα και πως αν έκανε εκλογές θα έπαιρνε αυτοδυναμία;
Οι εκλογές προκηρύχτηκαν στις 20 Αυγούστου, το μόνο που μεσολάβησε ήταν η ψήφιση του Μνημόνιου-3 (που αλίμονο αν πήρε κανείς χαμπάρι τι ακριβώς περιλαμβάνει, έτσι όπως ψηφίστηκε) και ξαφνικά το «διπλό σκορ» υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε «ντέρμπι κορυφής». Ο ΣΥΡΙΖΑ «ξεφούσκωσε» και η ΝΔ «φούσκωσε», ενώ στους Λαφαζανικούς δίνουν ένα 4%-5%, που δε δικαιολογεί το «ξεφούσκωμα» του ΣΥΡΙΖΑ.
Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται πως τα γκάλοπ που δημοσιοποιούνται (γιατί υπάρχουν και τα κρυφά, που δίνονται μόνο στις κομματικές ηγεσίες) δεν αποτυπώνουν το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, αλλά προσπαθούν να «φτιάξουν» αυτό το κλίμα. Στα τέλη Ιούλη και μέχρι τα μέσα Αυγούστου έπρεπε να στηριχτεί ο Τσίπρας για ν’ αντιμετωπίσει την εσωκομματική κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ. Να φανεί πως έχει τεράστια λαϊκή αποδοχή και πως οι Λαφαζανικοί δεν είναι παρά μια φράξια με επιρροή μόνο στον κομματικό μηχανισμό και όχι στην κοινωνία. Από τη στιγμή που προκηρύχτηκαν οι εκλογές και το εσωκομματικό τοπίο στον ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθαρίστηκε, στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας νέος δικομματισμός (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ). Η εικόνα του «ντέρμπι» βοηθάει και τον Τσίπρα και τον Μεϊμαράκη.
