«Αυτό, όμως, που εγώ ξέρω είναι ότι η ΝΔ του κ. Σαμαρά δεν έχει καμία σχέση με τη ΝΔ που ανέλαβε την τύχη του τόπου το 1974 με τον αείμνηστο Κ. Καραμανλή ο οποίος νομιμοποίησε το ΚΚΕ και θέλησε να υπάρξει μια σύγκλιση, συμφιλίωση. Βεβαίως, με την πολιτική του έχω απόλυτη αντίθεση και συνεχίζω να έχω με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, τη δεξιά πολιτική, αλλά αυτό που έχουμε σήμερα δεν είναι η ΝΔ που γνωρίσαμε τη μεταπολίτευση, είναι η Πολιτική Ανοιξη η οποία απέτυχε. Είναι μια ακροδεξιά ατζέντα που έχει συνάφεια με την άλλη επικίνδυνη βεβαίως ναζιστική ακροδεξιά της Χρυσής Αυγής και την πριμοδοτεί». Μετά τον Ραχόι, που αντιπαρέθετε στον Σαμαρά, μετά τον Ομπάμα, που εξακολουθεί να αντιπαραθέτει στη Μέρκελ, ήρθε η ώρα ο Τσίπρας να αντιπαραθέσει στον Σαμαρά και τον ιδρυτή της ΝΔ Κ. Καραμανλή. Και μάλιστα, σε θέματα αστικής δημοκρατίας και κρατικής καταστολής.
Ποιον; Τον Καραμανλή που κρατούσε το συνδικαλιστικό κίνημα απαγορευμένο και είχε παραδώσει τη ΓΣΕΕ σε μια χού-φτα διορισμένων εργατοπατέρων. Τον Καραμανλή που απαγόρευε τις διαδηλώσεις, με τον περιβόητο Καραθανάση, και χτυπούσε με την αστυνομία κάθε αγωνιστική κινητοποίηση. Τον Καραμανλή που όλοι (και οι πολιτικοί πρόγονοι του Τσίπρα) κατήγγειλαν καθημερινά για «αυταρχισμό».
