Γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για την απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αναστολής των 56 πολιτών, που ζητούν την ακύρωση της παράνομης και διάτρητης άδειας για το γήπεδο Μελισσανίδη στη Νέα Φιλαδέλφεια, χωρίς το παραμικρό νομικό επιχείρημα, αλλά με την επίκληση μόνο ενός πολιτικού επιχειρήματος: «Στην ίδια περίπου θέση υπήρξε και λειτούργησε από πολλών δεκαετιών γήπεδο της ομάδας αυτής το οποίο αποτέλεσε τον αυτό χρόνο τοπόσημο της περιοχής αυτής και στοιχείο της μητροπολιτικής αθλητικής υποδομής στην Αθήνα με αποτέλεσμα η φυσιογνωμία της περιοχής πολεοδομική και οικιστική να έχει διαμορφωθεί από μακρού με δεδομένη την ύπαρξη και τις επιπτώσεις της λειτουργίας του. Περαιτέρω και σε κάθε περίπτωση ο ισχύων σήμερα χωροταξικός σχεδιασμός προβλέπει κατά τα ανωτέρω την ανακατασκευή του γηπέδου που είναι επομένως υποχρεωτική».
Ούτε ο Παρθενώνας να ήταν! Επειδή την ερχόμενη Τετάρτη (7.2.2018) θα εκδικαστεί στο Ε' Τμήμα του ΣτΕ η αίτηση ακύρωσης των 56 πολιτών, επανερχόμαστε με μερικές ακόμα επισημάνσεις.
♦ Με την απόρριψη της αίτησης αναστολής το ΣτΕ, εκτός των άλλων, τσαλαπάτησε την ίδια τη νομολογία του. Οχι μόνο τη γενική νομολογία, αλλά και την ad hoc νομολογία για το επίμαχο γήπεδο. Το 2003, με την απόφαση 701, η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ έκανε δεκτή την αίτηση αναστολής 131 κατοίκων και του Δήμου Φιλαδέλφειας Χαλκηδόνας μέχρι να εκδικαστεί η αίτηση ακύρωσης που είχαν υποβάλει κάτοικοι και Δήμος για το «σχέδιο Γρανίτσα». Μολονότι στην επιχειρηματολογία της πλευράς της ΑΕΚ υπήρχε το επιχείρημα ότι το γήπεδο προορίζεται και για τους επικείμενους ολυμπιακούς αγώνες (σχετική παρέμβαση είχε κάνει και η Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων), το ΣτΕ έμεινε με αυστηρότητα στις νομικές πτυχές της υπόθεσης και σταμάτησε την κατασκευή του γηπέδου. Και βέβαια, πουθενά δεν υπάρχει η πρωτοφανής (και νομικά έωλη) θεωρία του «τοπόσημου», μολονότι η πλευρά της ΑΕΚ μιλούσε και τότε για «ιστορικό γήπεδο». Και μολονότι η πλευρά της ΑΕΚ επικαλούνταν και «λόγους δημοσίου συμφέροντος» (χρήση των εγκαταστάσεων για τους ολυμπιακούς αγώνες), η Επιτροπή Αναστολών έκρινε ότι «η επαπειλούμενη από το επίμαχο έργο βλάβη στο φυσικό και οικιστικό περιβάλλον με την καταστροφή της δασικής βλάστησης στην παραχωρούμενη έκταση, την επιβολή δυσμενέστερων για το περιβάλλον χρήσεων και την αύξηση του συντελεστή δομήσεως δικαιολογεί τη χορήγηση της αιτούμενης αναστολής».
Το 2008 εκδόθηκε και η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ επί της αίτησης ακύρωσης (1847/2008). Η Ολομέλεια, αφού έκρινε αντισυνταγματικά τα τερτίπια που επιχείρησε η τότε κυβέρνηση για να παρακάμψει τη δικαιοδοσία του ΣτΕ, απεφάνθη ότι «επιχειρείται δηλαδή ο σχεδιασμός ενός έργου, το οποίο, ενόψει της φύσεως και του μεγέθους του, αλλά και των προβλεπομένων χρήσεων των χώρων του (αθλητικών, εμπορικών και άλλων), έχει σοβαρές επιπτώσεις στο οικιστικό περιβάλλον και στην ποιότητα της ζωής όχι μόνον των κατοίκων της περιοχής και του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας, αλλά και, γενικότερα, των κατοίκων της πόλεως των Αθηνών». Ούτε «τοπόσημα» ούτε τίποτα ανάλογο. Το «σχέδιο Γρανίτσα» ενταφιάστηκε οριστικά.
♦ Εν έτει 2015 το ΣτΕ «ανένηψε» και απέρριψε την προσφυγή του Δήμου για την παραχώρηση τμήματος του άλσους στο γήπεδο. Εκκρεμούν, βέβαια, όλα τα υπόλοιπα ζητήματα (περιβαλλοντικά, κυκλοφοριακά, ποιότητας ζωής κτλ.), που έχουν προβληθεί με τους λόγους ακύρωσης των 56 πολιτών και θα εκδικαστούν στις 7.2.2018. Αλλά αν προσπεράσουμε όλους αυτούς τους σοβαρότατους λόγους (οι οποίοι μάλιστα -όσον αφορά το κυκλοφοριακό και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής- στηρίζονται και σε πρόσφατες αποφάσεις όλων των θεσμικών οργάνων του Δήμου, χωρίς ούτε μία αρνητική ψήφο), γιατί η Επιτροπή Αναστολών έκλεισε τα μάτια στην εξόφθαλμη παρανομία της έκδοσης μιας παράνομης άδειας, με την οποία ένα πράγμα εκτός συναλλαγής (όπως είναι το οικόπεδο που έχει παραχωρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο στην Ερασιτεχνική ΑΕΚ για κοινωφελή σκοπό) εκχωρείται σε ένα κερδοσκοπικό νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, τη συμφερόντων Μελισσανίδη «Δικέφαλος 1924» ΑΕ, την οποία η οικοδομική άδεια καθιστά συγκύριο του έργου;
Και πάλι η Επιτροπή Αναστολών τσαλαπατά τη νομολογία του ΣτΕ. Θα αναφερθούμε ενδεικτικά σε μια μόνο απόφαση, την πρόσφατη 1418/2016 του Ε΄Τμήματος που αναφέρει: «Εφόσον εγείρονται σοβαρές αμφισβητήσεις ή αμφιβολίες ως προς την έκταση ή την κυριότητα του οικοπέδου ή γηπέδου, για το οποίο ζητείται να χορηγηθεί οικοδομική άδεια (…) η αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία, προκειμένου να κρίνει αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις χορήγησης της οικοδομικής άδειας, έχει υποχρέωση να εξετάσει και να κρίνει παρεμπιπτόντως το ζήτημα αυτό (…) Η ίδια υποχρέωση ανακύπτει, κατ' αρχήν, για την αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία και όταν σοβαρές αμφισβητήσεις ή αμφιβολίες ως προς την έκταση ή την κυριότητα του οικοπέδου ή γηπέδου (…) ανακύπτουν και μετά την έκδοση της οικοδομικής άδειας, έστω και αν δεν είχαν εγερθεί πριν από την έκδοσή της».
Η ΔΑΟΚΑ, η πολεοδομική υπηρεσία που χορήγησε τη διάτρητη άδεια, ήταν πλήρως ενήμερη για την έγερση σοβαρότατων αμφισβητήσεων ως προς το ιδιοκτησιακό. Τις πρώτες αμφισβητήσεις τις είχε εγείρει η ίδια η υπηρεσία (γι' αυτόν τον λόγο, μάλιστα, απευθύνθηκε και ζήτησε οδηγίες από το Αυτοτελές Τμήμα Νομοθετικής Πρωτοβουλίας και Εργου του ΥΠΕΝ), ενώ στη συνέχεια κατατέθηκε σωρεία εγγράφων από εμάς, που αμφισβητούσαν το δικαίωμα της «Δικέφαλος 1924» ΑΕ να εμφανίζεται ως κύριος ή συγκύριος του έργου.
Τι θα κάνει, λοιπόν, το Ε' Τμήμα του ΣτΕ; Θα κλείσει τα μάτια και μπροστά στην εξόφθαλμη παρανομία της άδειας με συγκύριο την εταιρία του Μελισσανίδη, επικαλούμενο το… τοπόσημο;
ΥΓ. Το ΣτΕ έχει δημιουργήσει μια επιτροπή για να ελέγχει αν η Διοίκηση εφαρμόζει τις αποφάσεις του. Είμαστε περίεργοι να δούμε αν το Ε' Τμήμα, ειδικά στο σκέλος της εξόφθαλμης παρανομίας της άδειας θα πάρει στοιχειωδώς υπόψη του τη νομιμότητα και την ίδια τη νομολογία του.