Επιδιώκουν να προκαταλάβουν την απόφαση του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ για τις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις
Τους ξεμπροστιάζουν παλιότερες θέσεις του νυν υπουργού Β. Αποστόλου, που τώρα παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο
Την περασμένη Τετάρτη, κατατέθηκε στη Βουλή νομοσχέδιο, με τίτλο «Τροποποιήσεις διατάξεων της δασικής νομοθεσίας και άλλες διατάξεις». Πρόκειται για το δασοκτόνο νομοσχέδιο που αποκαλύψαμε και σχολιάσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Το νομοσχέδιο χαρακτηρίστηκε επείγον και έτσι θα συζητηθεί στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και εν συνεχεία στην Ολομέλεια της Βουλής με συνοπτικές διαδικασίες. Στην Επιτροπή συζητήθηκε την περασμένη Πέμπτη το απόγευμα (1η συνεδρίαση) και την Παρασκευή (δεύτερη και τρίτη συνεδρίαση), ενώ στην Ολομέλεια θα συζητηθεί τη Δευτέρα 10 και την Τρίτη 11 Απρίλη, μέχρι το απόγευμα.
Στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή περιλαμβάνονται όλα τα άρθρα του δασοκτόνου σχεδίου που αποκαλύψαμε και σχολιάσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, με μια επουσιώδη τροποποίηση αναφορικά με τις ένορκες βεβαιώσεις. Συμπεριλήφθηκαν και μερικά ακόμα άρθρα, που δε θα τα σχολιάσουμε σ’ αυτό το άρθρο.
Την προηγούμενη εβδομάδα, στο άρθρο με τίτλο «Ολετήρες του δασικού πλούτου της χώρας», αναφερθήκαμε στην τροποποίηση του άρθρου 47Β του βασικού δασικού νόμου 998/1979. Στο αρχικό σχέδιο που αποκαλύψαμε καταλάμβανε την παράγραφο 3α του σχετικού άρθρου (που τροποποιεί διατάξεις του νόμου 998/1979), ενώ στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε καταλαμβάνει το άρθρο 4, με τίτλο «Γεωργική εκμετάλλευση εκτάσεων δασικού χαρακτήρα που εκχερσώθηκαν μεταξύ 1975-2007».
Πιο δασοκτόνοι από τους Σαμαροβενιζέλους
Οπως σημειώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, με το άρθρο 47Β του νόμου 998/1979, όπως εισήχθη με το άρθρο 12 του νόμου 4315/2014 των Σαμαροβενιζέλων, νομιμοποιούνταν «εκτάσεις δασικού χαρακτήρα», που είχαν ξεχερσωθεί παράνομα, άλλαζαν χρήση και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για γεωργική και δενδροκομική εκμετάλλευση, με την προϋπόθεση, ότι δε θα υπήρχαν σ’ αυτές κτίρια και κτιριακές εγκαταστάσεις, ούτε θα χτίζονταν στη συνέχεια.
Σκόπιμα δεν αποσαφηνιζόταν από την προηγούμενη συγκυβέρνηση ποιες εκτάσεις περιλαμβάνονται στις λεγόμενες «εκτάσεις δασικού χαρακτήρα» και τι γίνεται με τις εκτάσεις που έχουν κηρυχτεί αναδασωτέες. Οι Σαμαροβενιζέλοι, όμως, δεν τόλμησαν να επιτρέψουν τη νομιμοποίηση ξεχερσωμένων και καταπατημένων εκτάσεων σε εθνικούς δρυμούς, υδροβιότοπους και σε πάρκα και άλση. Γι’ αυτό και είχαν βάλει στην παράγραφο 1 του άρθρου 47Β την περιοριστική διάταξη ότι «μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνο για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια και εκμετάλλευση και εφόσον δεν εμπίπτουν στις περιπτώσεις α’ και β’ της παραγράφου 1 του άρθρου 4, όπως εθνικοί δρυμοί, υδροβιότοποι και στην περίπτωση α’ της παραγράφου 2 του άρθρου 4 του παρόντος νόμου».
Ερχονται τώρα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και με την αντικατάσταση του άρθρου 47Β νομιμοποιούν τις καταπατημένες και ξεχερσωμένες εκτάσεις σε όλα τα δάση και τις δασικές εκτάσεις που είναι σε εθνικούς δρυμούς και υδροβιότοπους. Αυτό το κάνουν καταργώντας την προϋπόθεση που είχαν βάλει οι Σαμαροβενιζέλοι, ότι δεν νομιμοποιούνται τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ξεχερσώνονται παράνομα και καταπατούνται, εφόσον βρίσκονται σε εθνικούς δρυμούς, υδροβιότοπους και σε πάρκα και άλση.
Στις περιπτώσεις α’ και β’ της παρ. 1 του άρθρου 4 του νόμου 998/1979 δεν ανήκουν μόνο, ούτε κυρίως, οι εθνικοί δρυμοί και οι υδροβιότοποι, αλλά είναι περισσότερα τα δάση που υπάγονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Επομένως, δεν είναι μόνο οι εθνικοί δρυμοί και οι υδροβιότοποι που κινδυνεύουν από το παράνομο ξεχέρσωμα και τη νομιμοποίησή του. Παραθέτουμε τις διατάξεις των περιπτώσεων α’ και β’ της παραγράφου 1 του άρθρου 4, για να φανεί καθαρά ότι με το νέο 47Β γίνεται μεγάλη επίθεση στο δάσος, δεδομένου ότι νομιμοποιείται το παράνομο ξεχέρσωμα δασών και δασικών εκτάσεων όχι μόνο σε εθνικούς δρυμούς και υδροβιότοπους, αλλά σε πολύ ευρύτερη κλίμακα.
«Αρθρον 4
Κατηγορίαι δασών και δασικών εκτάσεων
1. Τα δάση και αι δασικαί εκτάσεις, διά την αποτελεσματικήν και διαρκή προστασίαν των, διακρίνονται αναλόγως προς την ωφελιμότητα και τας λειτουργίας τας οποίας εξυπηρετούν ως ακολούθως.
α) Δάση και δασικές εκτάσεις που παρουσιάζουν ιδιαίτερο επιστημονικό, αισθητικό, οικολογικό και γεωμορφολογικό ενδιαφέρον ή περιλαμβάνονται σε ειδικές ζώνες διατήρησης και ζώνες ειδικής προστασίας (εθνικοί δρυμοί, αισθητικά δάση, υγροβιότοποι, διατηρητέα μνημεία της φύσης, δίκτυα και περιοχές προστατευόμενα από τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου, αρχαιολογικοί χώροι, το άμεσο περιβάλλον μνημείων και ιστορικοί τόποι).
β) Δάση και δασικαί εκτάσεις, αι οποίαι ασκούν ιδιαιτέραν προστατευτικήν επίδρασιν επί των εδαφών και των υπογείων υδάτων, ως αι κείμεναι εντός λεκανών απορροής χειμάρρων, αι υπερκείμεναι πόλεων, χωρίων ή οικισμών, αι ασκούσαι προστασίαν επί παρακειμένων φυσικών ή πολιτιστικών μνημείων ή σημαντικών τεχνικών έργων (προστατευτικά δάση και δασικαί εκτάσεις)».
Φαίνεται καθαρά, λοιπόν, ότι με το παράνομο ξεχέρσωμα δεν ξεπατώνονται μόνο δάση και δασικές εκτάσεις που βρίσκονται στους εθνικούς δρυμούς και στους υδροβιότοπους, αλλά μια μεγαλύτερη γκάμα δασών και δασικών εκτάσεων.
Την προηγούμενη εβδομάδα τονίσαμε ότι οι Τσιπροκαμμένοι επιτρέπουν τη νομιμοποίηση των ξεχερσωμένων δασών και δασικών εκτάσεων ακόμα και στην περίπτωση που μέσα σ’ αυτές υπάρχουν κτίρια, κτίσματα και πίνακας της ΔΕΗ ή που θα χτιστούν κτίρια και κτίσματα μετά τη νομιμοποίησή τους.
Δασοκτόνο «μέικαπ»
Τονίζαμε ακόμα, την προηγούμενη εβδομάδα, ότι οι Τσιπροκαμμένοι ξεπέρασαν κάθε όριο στην άγρια επίθεσή τους στο δασικό πλούτο της χώρας, φθάνοντας στο σημείο να νομιμοποιούν καταπατητές (ακόμα και σε εθνικούς δρυμούς κτλ.), που διαθέτουν τις περιβόητες ένορκες βεβαιώσεις. Στο σχέδιο που είχαμε στα χέρια μας και δώσαμε στη δημοσιότητα υπήρχε διάταξη που προέβλεπε την αναγνώριση της κυριότητας και μόνο με ένορκες βεβαιώσεις. Κάτι που είχε απαγορευθεί ρητά στο άρθρο 47 του 998/1979, όπως είχε εισαχθεί με το δασοκτόνο νόμο 4280/2014 από τους Σαμαροβενιζέλους.
Η αποκάλυψή μας γι’ αυτή την εξαιρετικά προκλητική διάταξη ενόχλησε και θορύβησε την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, που αποφάσισε να πασαλείψει με «μέικαπ» τη διάταξη, νομίζοντας ότι απευθύνεται σε άσχετους. Φυσικά, το «μέικαπ» φεύγει με την πρώτη ψιχάλα.
Στην προκλητική διάταξη προστέθηκε το εξής εδάφιο: «Μόνη η ένορκη βεβαίωση δεν επαρκεί για την απόδειξη της κατοχής, μπορεί να συνεκτιμηθεί όμως με την παράλληλη προσκόμιση και άλλων εγγράφων, ιδίως δηλώσεων στη ΔΟΥ, στο Κτηματολόγιο, στον ΟΓΑ ή στον ΕΛΓΑ».
Η προσθήκη μπήκε μόνο για ξεκάρφωμα. Δεν έχει καμιά πρακτική αξία, γιατί οι ένορκες βεβαιώσεις εξακολουθούν να αποτελούν ουσιαστικό χαρτί για τη νομιμοποίηση των καταπατημένων και ξεχερσωμένων δασών και δασικών εκτάσεων. Αν επαρκούν τα άλλα έγγραφα, τότε τι χρειάζονται οι ένορκες βεβαιώσεις; Είναι προφανές ότι τα άλλα χαρτιά έρχονται να ενισχύσουν και να δώσουν νομιμοφάνεια στις ένορκες βεβαιώσεις, που εξακολουθούν να αναγορεύονται σε βασικό στοιχείο νομιμοποίησης της παρανομίας.
Δηλώσεις σε έναν ή περισσότερους από τους αναφερόμενους φορείς θα έκαναν σίγουρα πολλοί από τους καταπατητές ξεχερσωμένων δασών και δασικών εκτάσεων. Για παράδειγμα, δήλωναν τις καταπατημένες εκτάσεις στο Ε9, στην προσπάθειά τους να νομιμοποιήσουν την καταπάτηση. Αυτός, όμως, ήταν ένας δικός τους ισχυρισμός που δεν είχε καμιά πρακτική αξία, αφού δεν παρήγαγε νομικά αποτελέσματα. Τώρα, με το κόλπο των ένορκων βεβαιώσεων, έρχονται να δώσουν στους καταπατητές τη δυνατότητα να πετύχουν αυτό που δεν μπορούσαν να πετύχουν μέχρι τώρα. Μια ψευδής δήλωση (π.χ. στο Ε9) και μια ένορκη βεβαίωση (του τύπου «ρώτα και τον αδερφό μου τον ψεύτη»), έρχονται να φτιάξουν ένα εκρηκτικό μείγμα δασοκτονίας, που οδηγεί στη νομιμοποίηση παράνομα ξεχερσωμένων και καταπατημένων δασών και δασικών εκτάσεων.
Τζάμπα πράμα
Με το άρθρο 47 (των Σαμαροβενιζέλων) του βασικού νόμου 998/1979 για την προστασία των δασών και δασικών εκτάσεων προβλεπόταν ότι οι καταπατητές δασών και δασικών εκτάσεων, που είχαν καταπατηθεί πριν από το 1975, μπορούσαν να εξαγοράσουν τις εκτάσεις αυτές, που υποτίθεται ότι προορίζονταν μόνο για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια, καταβάλλοντας το 1/3 της αντικειμενικής αξίας ή της αγοραίας αξίας σε τέσσερις εξαμηνιαίες δόσεις (σε δυο χρόνια, δηλαδή).
Με την παράγραφο 2 του άρθρου 47Β (των Σαμαροβενιζέλων επίσης) επιτράπηκε η εξαγορά σε 100 μηνιαίες δόσεις του 1/4 της αντικειμενικής αξίας ή της αγοραίας αξίας, ξεχερσωμένων εκτάσεων κατά την περίοδο 1975 μέχρι Μάρτη 2007.
Ερχονται τώρα οι Τσιπροκαμμένοι και τροποποιούν τη διάταξη του άρθρου 47 του 998/1979 για τα ξεχερσώματα πριν το 1975. Το 1/3 της αντικειμενικής αξίας ή αγοραίας αξίας γίνεται 1/4 και αντί για τέσσερις εξαμηνιαίες δόσεις η εξαγορά επεκτείνεται σε 100 μηνιαίες δόσεις (δηλαδή, από 2 χρόνια, η εξαγορά γίνεται 8 χρόνια και 4 μήνες). Μειώνουν έτσι το ποσό που πρέπει να καταβάλουν οι καταπατητές κατά 25% της αντικειμενικής ή αγοραίας αξίας, ενοποιώντας τις διατάξεις για το ποσό της εξαγοράς και για την περίοδο αποπληρωμής. Η ενοποίηση γίνεται με τους ευνοϊκότερους για τους καταπατητές όρους, γεγονός δηλωτικό της πρόθεσής τους να εξυπηρετήσουν τους καταπατητές και όχι να προστατέψουν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις.
Καταιγίδα δασοκτόνων διατάξεων
Εισάγονται και άλλες αντιδασικές διατάξεις στο βασικό νόμο 998/1979 μ’ αυτό το νέο τερατούργημα.
- Με τις παραγράφους του 6ου άρθρου τροποποιούνται οι παράγραφοι 1 και 3 του άρθρου 67 του νόμου 998/1979, όπως αυτός ισχύει μετά τη μεγάλη ανατροπή του με την ψήφιση του δασοκτόνου νόμου 4280/2014. Στο άρθρο 67 του Ν. 998 έγιναν διαχρονικά μεγάλες αλλαγές, προκειμένου να ιδιωτικοποιηθούν δάση και δασικές εκτάσεις, με το πρόσχημα ότι εκτάσεις που εμφανίζονται στις αεροφωτογραφίες είτε του 1945 είτε του 1960 ως αγροτικές δασώθηκαν μεταγενέστερα και το δημόσιο δε θεμελιώνει δικαίωμα κυριότητας βάσει τίτλου.
Οι κυβερνήσεις, πράσινες και γαλάζιες, δεν ήταν ικανοποιημένες μόνο από τις διατάξεις βάσει των οποίων ιδιωτικοποιούνταν δάση και δασικές εκτάσεις. Πάντοτε ήθελαν να εισάγουν διατάξεις με τις οποίες να νομιμοποιηθούν και τα ξεχερσωμένα δάση και δασικές εκτάσεις που είχαν ιδιωτικοποιηθεί. Αυτό το στόχο ανέλαβε να φέρει σε πέρας η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Για να επιτευχθεί όμως αυτός ο στόχος έπρεπε να καταργηθούν κάποιες διατάξεις που δεν επέτρεπαν τη νομιμοποίηση ξεχερσωμένων δασών, που προηγούμενα ήταν αγροί και δασώθηκαν λόγω εγκατάλειψης της γεωργικής εκμετάλλευσης, που έχουν τώρα τη μορφή της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979.
Με την 1η παράγραφο του άρθρου 6 του δασοκτόνου νομοσχέδιου, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τροποποιούν διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 67, στην οποία για την περίπτωση των δασωμένων αγρών προσθέτουν τη φράση «ανεξάρτητα από τη μορφή που απέκτησαν αργότερα». Προφανώς, φωτογραφίζουν την περίπτωση που προαναφέραμε. Το βάζουν έτσι για να μη γίνει φανερό ότι βάζουν μπροστά τη φάμπρικα της νομιμοποίησης των ξεχερσωμένων ιδιωτικών δασών, σε πρώτη φάση για γεωργική και δενδροκομική καλλιέργεια.
- Με την 3η παράγραφο του άρθρου 6, ουσιαστικά καταργούν το άρθρο 14 για τις πράξεις χαρακτηρισμού. Μέχρι τώρα, δε γίνεται προσφυγή στο άρθρο 14 του νόμου 998/1979 για Πράξη Χαρακτηρισμού μόνο στην περίπτωση που έχει κυρωθεί ο Δασικός Χάρτης. Στην περίπτωση των κυρωμένων Δασικών Χαρτών επιλαμβάνεται η Επιτροπή Δασολογίου της Περιφερειακής Ενότητας. Με τη νέα ανατροπή, εισάγεται διάταξη σύμφωνα με την οποία η Επιτροπή Δασολογίου της Περιφερειακής Ενότητας επιλαμβάνεται του χαρακτηρισμού των εκτάσεων ακόμη και στην περίπτωση που έχει αναρτηθεί ο Δασικός Χάρτης. Ετσι, καταργείται το άρθρο 14 του Ν. 998 για τις Πράξεις Χαρακτηρισμού και ακυρώνονται πρακτικά οι αντιρρήσεις που θα υποβληθούν. Αυτό συμβαίνει και με δύο άλλες διατάξεις, μία που εισάγεται στο άρθρο 45, παρ. 1 του νόμου 998/1979, για τις επιτρεπτές επεμβάσεις, και άλλη μια που εισάγεται στο άρθρο 3, παρ. 6 του δασοκτόνου νόμου 3208/2003.
- Πάμε και στις τελεσίδικες Πράξεις Χαρακτηρισμού. Οι Πράξεις Χαρακτηρισμού γίνονται τελεσίδικες μετά από προσφυγή είτε στην Επιτροπή Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων είτε στα Διοικητικά Δικαστήρια. Από τη στιγμή που γίνονται τελεσίδικες, δεν μπορούν να προσβληθούν και στη συνέχεια να ακυρωθούν. Εδώ οι Τσιπροκαμμένοι πρωτοτυπούν. Η διάταξη είναι σίγουρα φωτογραφική. Ο συντάκτης της, προϊστάμενος του Τμήματος Επιτρεπτών Επεμβάσεων στα Δασικά Εδάφη, που αναβαθμίστηκε σε προϊστάμενο α/α της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος, γνωρίζει, λόγω θέσης, ποιους αφορά αυτή η φωτογραφική διάταξη.
- Με τα κοινόχρηστα ακίνητα δασικού χαρακτήρα, που είχαν διατεθεί ως κληροτεμάχια, έγιναν πολλά αίσχη και σίγουρα θα υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες. Και αυτές τις εκκρεμότητες οι Τσιπροκαμμένοι θέλουν να τις λύσουν σε βάρος του δασικού πλούτου της χώρας. Πόσους και ποιους αφορά αυτή η ρύθμιση δεν το ξέρουμε, όμως ο συντάκτης του κειμένου γνωρίζει σίγουρα και αυτή την περίπτωση.
- Στο άρθρο 17 του νόμου 3889/2010, που αφορά τη διαδικασία εξέτασης των αντιρρήσεων και κύρωσης των Δασικών Χαρτών, εισάγεται διάταξη παγκόσμιας πρωτοτυπίας. Μέχρι τώρα οι εκτάσεις κρίνονται αν είναι δάση ή δασικές εκτάσεις μετά από φωτοερμηνεία των αεροφωτογραφιών του 1945 ή -αν αυτές δεν είναι ευκρινείς- του 1960, και μετά από επιτόπια αυτοψία. Τώρα, με την παράγραφο 3α του 5ου άρθρου του δασοκτόνου νομοσχέδιου, με την οποία εισάγεται η παράγραφος 10 στο άρθρο 17 του Ν. 3889/2010, θα λαμβάνεται βασικά υπόψη η φωτοερμηνεία της αεροφωτογραφίας που λήφθηκε πλησιέστερα προς το χρόνο κατάρτισης του Δασικού Χάρτη!
Αν περάσει αυτή η διάταξη θα είναι ένα εργαλείο ξεπατώματος του δασικού πλούτου της χώρας. Θυμίζουμε, ότι ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Σουφλιάς είχε ζητήσει να μην παίρνονται καν υπόψη οι αεροφωτογραφίες του 1945 και του 1960!
- Με την 5η παράγραφο του 6ου άρθρου, εισάγεται στον αντιδασικό νόμο 4280/2014 μία ακόμη αντιδασική διάταξη. Επιχειρείται να εισαχθούν στη δασική νομοθεσία και ειδικά στο άρθρο 3 του νόμου 998/1979 οι διατάξεις του άρθρου 5 του ΠΔ 32/2016. Συντάκτης αυτού του ΠΔ είναι ο ίδιος που συνέταξε και το δασοκτόνο νομοσχέδιο που σχολιάζουμε. Αν εφαρμοστεί το άρθρο 5 του ΠΔ 32/2016, θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά στο δασικό πλούτο της χώρας.
Με την απόφαση 805/2016 του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ υποχρεώνονται οι δασικές υπηρεσίες να εφαρμόζουν την απόφαση 32/2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ, που είναι σε πλήρη αντίθεση με το ΠΔ 32/2016. Γι’ αυτό επείγονται στο υπουργείο Περιβάλλοντος και βάζουν αυτή τη διάταξη, για την περίπτωση που καταπέσει το ΠΔ 32/2016.
Σε όλη την αρθογραφία μας, τόσο για την ανάρτηση των Δασικών Χαρτών όσο και για το δασοκτόνο νομοσχέδιο των Τσιπροκαμμένων, δείξαμε ότι βασικός στόχος τους είναι να κυρωθούν Δασικοί Χάρτες-καρικατούρες και να νομιμοποιηθούν μαζικά ξεχερσώματα δασών και δασικών εκτάσεων.
ΥΓ. Στις 29 Μάρτη του 2017, συζητήθηκε στο Ε’ Τμήμα του ΣτΕ προσφυγή της ΠΕΔΔΥ και του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης κατά των κακόφημων οικιστικών πυκνώσεων, με τις οποίες επιχειρείται η νομιμοποίηση κατοικιών και πολυτελέστατων βιλών σε δάση. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος εισάγει διάταξη στο 5ο άρθρο του κατάπτυστου αυτού νομοσχεδίου, προκειμένου να προκαταλάβει το Ε’ του ΣτΕ ώστε να απορρίψει τις προσφυγές κατά των οικιστικών πυκνώσεων.
Γεράσιμος Λιόντος
Η δημαγωγία του 2014 ξεμπροστιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ του 2017
Στο σχολιασμό του δασοκτόνου νομοσχέδιου αναφερθήκαμε βασικά στις διατάξεις που είχαν εισαχθεί με το άρθρο 12 του δασοκτόνου νόμου 4315/2014. Αυτός ο δασοκτόνος νόμος συζητήθηκε και ψηφίστηκε στις 19 και 20 Δεκέμβρη του 2014. Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο… δασολόγος Βαγγέλης Αποστόλου, τότε βουλευτής και σήμερα υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Στην αντιπολίτευση ήταν τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την περιβαλλοντική ευαισθησία έκανε πολιτικό παιχνίδι για χρόνια, οπότε ο Αποστόλου είχε μπροστά του «πεδίον δόξης λαμπρόν». Είπε, λοιπόν, και μερικές αλήθειες στο πλαίσιο της δημαγωγικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, το ΥΑΑΤ είναι συναρμόδιο υπουργείο για το νέο δασοκτόνο νόμο. Ο Αποστόλου έπρεπε να βάλει την υπογραφή του, αλλά αποφάσισε να το παίξει Πόντιος Πιλάτος. Αναφωνώντας, λοιπόν, «αθώος είμι από του αίματος τούτου· υμείς όψεσθε», δεν έβαλε την υπογραφή του κάτω από το νομοσχέδιο. Αντ’ αυτού υπέγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Ιωάννης Τσιρώνης, ο οποίος -ως… μέγας οικολόγος και μέλος του (απο)κόμματος των Οικολόγων-Πρασίνων- δεν έχει τέτοιους ενδοιασμούς.
Στον… δασολόγο Αποστόλου, που φρόντισε να μαθευτεί η διαφωνία του (χωρίς αυτή να τον οδηγήσει σε παραίτηση – α, πα, πα, πα, πα, πα, πα, εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα, που λέει και η «αοιδός»), θυμίζουμε απλώς μια ατάκα από θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Οι άνθρωποι που δηλώνουν αθώοι, νίπτοντας τας χείρας τους, συνήθως το κάνουν σε ματωμένους νιπτήρες. Φαίνεται μετά στα χέρια τους».
Παραθέτουμε αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις του Αποστόλου στις συνεδριάσεις στις 19 και 20 Δεκέμβρη του 2014, χωρίς σχολιασμό:
«Τέσσερις μήνες μετά την επέλαση στα δάση με τον νόμο 4280/2014 έρχεστε να εξαφανίσετε και την τελευταία ασπίδα προστασίας που προσφέρουν στο φυσικό περιβάλλον τα άρθρα 24 και 117 του Συντάγματος… Τι εισηγείστε με το άρθρο 12 για τις επεμβάσεις στα δάση;
Σας καλώ, λοιπόν, για μια ακόμη φορά να αποσύρετε τη συγκεκριμένη διάταξη, όχι μόνο γιατί θα κριθεί αντισυνταγματική, αλλά κυρίως γιατί ισοπεδώνετε εν όψει των εκλογών ό,τι φιλοπεριβαλλοντικό υπάρχει ιδιαίτερα στο Σύνταγμα του 1975…
Η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής τεκμηριώνει. Αν το διαβάσετε, κύριε Υπουργέ, θα δείτε ότι το σύνολο των διατάξεων του άρθρου 12 το κρίνει αντισυνταγματικό. Δεν το λέμε μόνο εμείς.
Φτάνετε μέχρι το σημείο -γιατί με προκάλεσε ο αγαπητός συνάδελφος προηγουμένως- να επιβραβεύετε καταπατητές που εκχέρσωσαν παράνομα δημόσιες δασικές εκτάσεις από το ’75 έως τον Μάρτιο του 2007. Δεν έχει καμμία σχέση η συγκεκριμένη ρύθμιση με τους δασωμένους αγρούς της επαρχίας, της περιφέρειας.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες της περιφέρειας -για να το ξεκαθαρίσουμε- είναι ότι, εξαιτίας της εγκατάλειψης, ιδιαίτερα την περίοδο μετά τον Εμφύλιο και ιδιαίτερα της υποχώρησης της αγροτικής δραστηριότητας -η περίφημη περίοδος της αστικοποίησης της Ελλάδας!- εγκατέλειψαν τις αγροτικές τους εκτάσεις και δασώθηκαν».
«Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή ημέρα είναι η πέμπτη μέρα μιας προσπάθειας που έχουμε κάνει όλοι και ιδιαίτερα από τη δική μας πλευρά επιμένοντας, από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα το πρωί, για την απόσυρση του άρθρου 12.
Θεωρούμε ότι το άρθρο 12 κατεδαφίζει τα μοναδικά εργαλεία που έμειναν για την υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος και ιδιαίτερα του φυσικού οικοσυστήματος της χώρας».
Ποια ήταν η τελευταία λέξη του εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ; Αποχωρούμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε από τη συζήτηση ενός δασοκτόνου νομοσχέδιου, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες και σ' αυτό το θέμα, για να έρθει σήμερα και όχι μόνο να επικυρώσει όλα εκείνα που τότε κατήγγειλε, αλλά να τα κάνει και χειρότερα, πιο δασοκτόνα.