Η συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών νηπιαγωγείων μαζί με τα φροντιστήρια, τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών και τα απολήτως αδήλωτα Κέντρα Μελέτης, αποτελούν τις σύγχρονες εργασιακές γαλέρες.
Πατώντας πάνω στην τεράστια ανεργία και στην αγωνία των εργαζόμενων για επιβίωση και βρίσκοντας το πεδίο ελεύθερο, καθώς έλεγχοι κατ’ ουσίαν δεν υφίστανται ενώ και το εργασιακό καθεστώς των ιδιωτικών εκπαιδευτικών έχει ιδιαιτέρως πληγεί μετά και το νόμο Κεραμέως, οι σχολάρχες και οι ιδιοκτήτες των μικρών ιδιωτικών νηπιαγωγείων κυριολεκτικά «αλωνίζουν».
Οπως καταγγέλλει η ΟΙΕΛΕ, οι εκπαιδευτικοί στη συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών νηπιαγωγείων υφίστανται άθλια εκμετάλλευση. Υποχρεώνονται:
- «Να εργάζονται συχνά μέχρι και 12 ώρες την ημέρα, παρέχοντας πλήθος υπηρεσιών που δεν έχουν καμιά σχέση με τα καθήκοντά τους και για τις οποίες φυσικά δεν πληρώνονται (συνοδείες σχολικών, μαγείρεμα, καθάρισμα, γραμματειακή υποστήριξη κ.λπ.)
- Να απασχολούνται παράνομα σε διακοπές και αργίες
- Να επιστρέφουν στο χέρι του εργοδότη τμήμα του μισθού τους (συχνά ακόμη και τα μισά)
- Να εργάζονται ως νηπιαγωγοί αδήλωτοι, ενώ το διοριστήριο είναι στο όνομα του ιδιοκτήτη/της ιδιοκτήτριας, με αποτέλεσμα να παίρνουν μισθό ανειδίκευτου εργάτη και επιπλέον, αν κλείσει η μονάδα, οι ‘’πονηροί επιχειρηματίες’’ να διοριστούν στο δημόσιο!».
Η επικράτηση του «νόμος είναι το δίκαιο του ιδιοκτήτη» έχει και άλλες παρενέργειες, όπως π.χ. την τοποθέτηση καμερών στους χώρους εργασίας, ώστε το άγρυπνο μάτι του σχολάρχη να ελέγχει τους εργαζόμενους και να ασκεί -και μέσω αυτής της μεθόδου- τρομοκρατία.
Σύμφωνα με καταγγελία της ΟΙΕΛΕ, μεγάλα ιδιωτικά σχολεία, που έχουν εγκαταστήσει κάμερες, παραμένουν στο απυρόβλητο, ενώ -για ξεκάρφωμα λέμε εμείς- ιδιωτικό σχολείο στα νότια προάστεια κλήθηκε να καταβάλλει χρηματικό πρόστιμο 15.000 ευρώ, μετά από απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και καταγγελία εργαζόμενου εκπαιδευτικού.
Αλήθεια, δεν γνωρίζουν οι αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, στις οποίες υπάγονται και τα ιδιωτικά σχολεία, ότι οι σχολάρχες οργιάζουν σε βάρος των εργαζόμενων εκπαιδευτικών; Ρητορικό, βεβαίως, είναι το ερώτημα. Ασφαλώς και το γνωρίζουν, αλλά τους κάνουν «τις πλάτες» συντασσόμενοι με την πολιτική της υπουργού της ιδιωτικής παιδείας και των κολλεγίων.
Το δε κάλεσμα να προχωρούν οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί σε επώνυμες καταγγελίες σε βάρος των εργοδοτών και των αυθαιρεσιών τους πέφτει στο κενό σε περιόδους όπου υπάρχει δραματική υποχώρηση του διεκδικητικού κινήματος, απουσία ταξικής ανασυγκρότησης, ανυπαρξία της συλλογικής έκφρασης και αποθέωση του ατομισμού.
Γι’ αυτό και οι επώνυμες καταγγελίες είναι η εξαίρεση, δεδομένου του φόβου της απόλυσης και της ένταξης του εργαζόμενου σε «μαύρη λίστα» μη εύρεσης εργασίας και σε άλλους εργοδότες.
Θα το πούμε για άλλη μια φορά. Αυτή καθαυτή η ύπαρξη και λειτουργία ιδιωτικών σχολείων αποτελεί έγκλημα, αφού τίθεται υπό αίρεση το κοινωνικό αγαθό της Παιδείας, που πρέπει να είναι καθολικό και δωρεάν.
Το δικαίωμα του «επιχειρείν» στην εκπαίδευση, που παρέχεται σε ιδιώτες-καπιταλιστές, εκτός του ότι έχει ταξικό πρόσημο όσον αφορά τους μαθητές, την κοινωνική τους προέλευση και την απορρόφησή τους στη συνέχεια από το σύστημα, πλήττει ευθέως και διαχρονικά τα δικαιώματα των εργαζόμενων ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
Οι περίοδοι καθίζησης του διεκδικητικού κινήματος και ανυπαρξίας ταξικής συνείδησης-οργάνωσης, ειδικά όταν συνδυάζονται με περιόδους οικονομικής κρίσης, αποτελούν χρυσή ευκαιρία για τους εμπόρους της γνώσης να συμπιέσουν μέχρι εξαφανίσεως τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
Σε μια τέτοια περίοδο, που επιπλέον επιβαρύνθηκε από τη μάστιγα της πανδημίας του κοροναϊού, η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη, επέλεξε να δώσει «τα πάντα όλα» στους σχολάρχες, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις αντιδράσεις.
Γιούλα Γκεσούλη