Ο «διάλογος» της κυβέρνησης για την Παιδεία συνάντησε σε πρώτη φάση έναν πολύ χλιαρό «αντίλογο» στους δρόμους. Με πολλούς μαθητές, ελάχιστους φοιτητές και ακόμη πιο λίγους εκπαιδευτικούς, απαρτίστηκε η πορεία διαμαρτυρίας στην Αθήνα, την ημέρα έναρξης του «διαλόγου».
Τον τόνο έδωσαν οι Κνίτες και το Συντονιστικό τους των Σχολείων, που με τα γνωστά πλακάτ-ματσούκια στο μπροστινό και πίσω μέρος της πορείας, τη διασκόρπιση ανάλογων πανό σ’ όλο το μήκος της μαθητικής διάταξης και την αναφανδόν επικόλληση σημάτων στα μαθητικά πέτα, πέτυχαν να ελέγξουν μια αυθόρμητη μαθητική μάζα (που σημειωτέον έχει κάποια χρόνια αποχή από τους αγώνες και επομένως άγνοια) και να στρέψουν την πορεία εκεί που ήθελαν. Μακριά φυσικά από την είσοδο του Ζαππείου, που διεξάγονταν ο «διάλογος» των επισήμων και μακριά από τις κλούβες και τα ΜΑΤ που είχαν κλείσει το δρόμο.
Οι Κνίτες κράτησαν εκτός των τειχών, μακριά από τις δικές τους «υγιείς δυνάμεις», και τα ΕΕΑΚ, τις συσπειρώσεις των εκπαιδευτικών και το μπλοκ των αναρχικών, που φυσικά συνοδεύονταν εκατέρωθεν ασφυκτικά από Ματάδες.
Τα ΕΕΑΚ έκαναν και την καθιερωμένη «ελεγχόμενη σύγκρουση» και αφού έφαγαν τα γνωστά και καθιερωμένα χημικά απεχώρησαν ευχαριστημένα.
Κρίμα! Κρίμα γιατί ένα τέτοιο γεγονός, όπως είναι ο «διάλογος», δηλαδή η νομιμοποίηση της αντιεκπαιδευτικής λαίλαπας, δεν βρήκε ακόμη την πρέπουσα απάντηση.
Και αν οι μαθητές έχουν κάποια δικαιολογία, λόγω του νεαρού της ηλικίας, της άγνοιας, της απειρίας, οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί δεν δικαιολογούνται.
Φαίνεται πως δεν έχουν κάνει ακόμη δικό τους το πρόβλημα και ότι βουλιάζουν στην κινούμενη άμμο του ατομισμού και της αδιαφορίας.
Ως πότε;
