Ισχυρό χαστούκι στο Χριστόδουλο και τους πολιτικούς του φίλους στην κυβέρνηση έδωσε η απόφαση του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, η οποία έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο 3432/2006, βάσει του οποίου οι εκκλησιαστικές σχολές αναγορεύονταν σε «πανεπιστήμια».
Το Ε΄ Τμήμα ομόφωνα έκρινε ότι ο εν λόγω νόμος είναι αντίθετος στο άρθρο 16 του Συντάγματος, αφού θεσπίζει διατάξεις που καταργούν την ακαδημαϊκή ελευθερία και παρέπεμψε το θέμα στην Ολομέλεια του ΣτΕ, όπου θα παρθεί και η τελική απόφαση.
Στο σκεπτικό τους οι δικαστές αναφέρουν ότι
– Οι εκκλησιαστικές σχολές δεν κατοχυρώνουν την ακαδημαϊκή ελευθερία για διδάσκοντες και σπουδαστές, αφού δεν οργανώνονται ως νομικά πρόσωπα πλήρως αυτοδιοικούμενα
– Η παρεχόμενη εκπαίδευση και οι κατευθύνσεις της έρευνας δεν καθορίζονται από αιρετά όργανα, αλλά ελέγχονται από το Ανώτατο Επιστημονικό Συμβούλιο, τα μέλη του οποίου διορίζονται από το υπουργείο Παιδείας και την Εκκλησία της Ελλάδας
– Το περιεχόμενο και ο σκοπός της εκπαίδευσης, δηλαδή η διδασκαλία συγκεκριμένου δόγματος όχι χάριν της επιστημονικής μελέτης, αλλά με στόχο τη μεταλαμπάδευση αυτούσιων των αληθειών του και την κατάρτιση θρησκευτικών λειτουργών, δεν συνάδει με την αρχή της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Αντίθετα, θεμελιώδης προϋπόθεση της επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας που βασίζονται στον ορθό λόγο, είναι η δυνατότητα κριτικής, αμφισβήτησης, ακόμα και ανατροπής των κατεστημένων γνώσεων και θεωριών, η οποία οδηγεί στην ανανέωση και πρόοδο της επιστήμης
– Η διαδικασία επιλογής των σπουδαστών αντίκειται στο σύνταγμα, γιατί περιλαμβάνει προκαταρκτική εξέταση ενώπιον Επιτροπής, ενώ προβλέπεται και συστατική επιστολή επισκόπου για την εισαγωγή των σπουδαστών
– Η συνέντευξη των υποψηφίων συνιστά απόκλιση από το ισχύον σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς ζητούνται από τον υποψήφιο ιδιότητες που δεν συνδέονται με τη δυνατότητα παρακολούθησης σπουδών στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
– Η συστατική επιστολή του επισκόπου θεσπίζεται κατ’ απόκλιση από τα γενικώς ισχύοντα για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και δε γίνεται με επιστημονικά κριτήρια, αλλά επαφίεται στην κρίση του επισκόπου.
Ετσι, λοιπόν, Χριστόδουλος και Μαριέττα έμειναν με τη χαρά και στραπατσαρίστηκε το προφίλ που ήθελαν να προβάλλουν, ο μεν πρώτος ως αναμφισβήτητη δύναμη ακόμα και στα ζητήματα εκπαίδευσης, η δε δεύτερη ως σοβαρή πολιτικός, που δεν κάνει κινήσεις έξω από τα επιβεβλημένα μιας τυπικής αστικής δημοκρατίας.
Εκεί πάνω στην κυβέρνηση θα καταριούνται το άρθρο 16 του Συντάγματος, που στοίχειωσε με τους αγώνες των φοιτητών και δεν μπόρεσαν να το καταργήσουν. Είναι και αυτό μια «παράπλευρη νίκη» του φοιτητικού κινήματος.
ΥΓ: Ας τα βλέπουν αυτά κι ας παραδειγματίζονται όσοι φωνάζουν στις φοιτητικές πορείες «ούτε κρατικό ούτε ιδιωτικό πανεπιστήμιο», μηδενίζοντας την αξία των αγώνων στον καπιταλισμό για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας.
